Ο «νέος» Παναθηναϊκός… πείθει

Να, λοιπόν, πώς κάποιες διορθωτικές κινήσεις αρκούν για να μεταμορφώσουν (έστω και καθυστερημένα, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ) μια ομάδα. Ο Παναθηναϊκός, που έδειχνε να υστερεί σε λύσεις σε πολλά παιχνίδια, φάνταζε απέναντι στη Φενέρμπαχτσε του διπλάσιου μπάτζετ ομάδα με περισσότερες επιλογές. Αυτό κόντρα σε έναν καταπονημένo από ένα Final 8 Κυπέλλου και χωρίς Σλούκα και Άντιτς αντίπαλο έπαιξε το ρόλο του. Και, σημειωτέον, με Χάντερ και Παππά ανενεργούς, τον Πάβλοβιτς ασθενή και τον Γιάνκοβιτς σε περιορισμένο ρόλο.

Η νίκη είναι τεράστιας βαθμολογικής και ψυχολογικής σημασίας, ανοίγει διάπλατα το δρόμο για την πρόκριση, αλλά το πιο σημαντικό στοιχείο είναι πως πλέον οι «πράσινοι» πείθουν πως μπορούν όχι απλώς να φτάσουν στα play offs, αλλά να διεκδικήσουν και να πάρουν την πρόκριση στο Final Four. Για την ακρίβεια μοιάζουν πως-έχοντας πλέον αρκετά από τα απαιτούμενα εργαλεία-μπορούν να εξελιχθούν σε σοβαρό διεκδικητή αν όλα τα κομμάτια του παζλ τοποθετηθούν στη σωστή θέση.

Η υπεροπλία στα γκαρντ επέτρεψε στον Τζόρτζεβιτς να αλλάξει την αντιμετώπιση των αντίπαλων πικ εν ρολ. Απάλλαξε τον δυσκίνητο Ραντούλιτσα από το καθήκον των hedge out και το βάρος πέρασε στους περιφερειακούς. Όσο στα γκαρντ υπήρχαν μόνον ο Καλάθης, ο Φελντέιν και ο 35αρης Διαμαντίδης, κάτι τέτοιο ήταν πρακτικά αδύνατο. Πλέον με επιπλέον λύσεις τους Γουίλιαμς, Χέινς, ακόμη και τον Μποχωρίδη στον πάγκο, υπήρχε η πολυτέλεια της αυξημένης πίεσης στην μπάλα και του κυνηγητού των περιφερειακών της Φενέρ.

Τα νέα αποκτήματα έδειξαν υψηλό βαθμό προσαρμοστικότητας. Ο Έλιοτ Γουίλιαμς είναι «λαβράκι», μπορεί να προσφέρει σε τρεις θέσεις, να σκοράρει με όλους τους τρόπους, προσπαθεί στην άμυνα κι αποτελεί την επιτομή του «ό,τι πληρώσεις παίρνεις». Ο Μαρκίζ Χέινς μπορεί να μην είναι ο παίκτης που θα κάνει τη διαφορά σε αυτό το επίπεδο όπως ο συμπατριώτης του, αλλά είναι ένας ρολίστας που χρειαζόταν, που θα πιέσει πολύ πάνω στην μπάλα, που θα κατεβάσει την μπάλα και δεν θα απαιτήσει περισσότερες αρμοδιότητες από αυτές που του αναλογούν. Οι δυο τους θα φρεσκάρουν Καλάθη και Διαμαντίδη που έκαναν υπερωρίες στο παρκέ. Αμφότεροι έπαιξαν πολύ λιγότερο από όσο συνήθως έχοντας όμως πιο ουσιαστική προσφορά.

Μένει, ασφαλώς, να δούμε τι μπορεί να προσφέρει ο Βινς Χάντερ. Η πολυτιμότητα ενός αθλητικού ψηλού έγινε περισσότερο εμφανής από τη Φενέρμπαχτσε που έχει… δύο τέτοιους. Ούντο και Βέσελι είναι τα «κλειδιά» της επιτυχίας της ομάδας του Ομπράντοβιτς φέτος κι εφόσον ο Χάντερ μπορέσει να αποτελέσει μια καλή ρεζέρβα ή συμπλήρωμα του Γκιστ, έστω και για 5-10 λεπτά, τότε δεν θα χρειαστεί να ζητούνται από Ραντούλιτσα και Κούζμιτς πράγματα που δεν μπορούν να προσφέρουν.

Ασφαλώς ο Παναθηναϊκός δεν έχει πετύχει ακόμη τίποτα. Τα δύσκολα είναι μπροστά του κι από την έκβαση των αγώνων που ακολουθούν (με Μάλαγα και Ερυθρό Αστέρα εκτός και Λοκομοτίβ εντός) θα φανεί αν μπορεί να προσβλέπει απλώς σε πρόκριση ή είναι δυνατό να διεκδικήσει και πλεονέκτημα έδρας.

ΥΓ: Η συντριβή από τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ αποδεικνύεται… ευεργετική για τον Παναθηναϊκό. Χρειαζόταν ένα γερό σοκ για να διαπιστωθεί η αναγκαιότητα ενίσχυσης της ομάδας, ειδικά από τη στιγμή που οι στόχοι της ήταν και είναι μπροστά της.

Follow @ChristosRobolis