Ο μπερδεμένος Παναθηναϊκός δεν χρειάζεται τόσους παίκτες

Πέντε αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκας, ο Παναθηναϊκός παρουσίασε στη Μαδρίτη εικόνα που δεν απείχε πολύ από εκείνη της ασύνδετης ομάδας στην πρεμιέρα απέναντι στην Μπαρτσελόνα στο «Παλάου Μπλαουγκράνα». Σε ένα σημείο της σεζόν στο οποίο η χημεία τους θα έπρεπε να είναι αποκρυσταλλωμένη, οι συνεργασίες «παγιωμένες» και οι συνεννοήσεις με τα… μάτια, οι «πράσινοι» μοιάζουν να ψάχνονται στο παρκέ. Τόσο στην άμυνα, όπου οι περιστροφές, οι καλύψεις και η συγκέντρωση αναζητούνται με το κιάλι σε αρκετές περιπτώσεις, όσο και στην επίθεση όπου βασιλεύει το ένας εναντίον ενός και η… ιδιωτική πρωτοβουλία.

Η μέχρι προ διμήνου ομάδα που παρά τις αδυναμίες της έμοιαζε να έχει βρει αρκετά καλό ρυθμό, ικανοποιητική συνοχή και συγκεκριμένο αγωνιστικό προφίλ έχει δώσει τη θέση της σε μία που ψάχνει κώδικα επικοινωνίας στο παρκέ έναν μήνα πριν τα play offs. Η ενίσχυση της ομάδας με τους Μάικ Τζέιμς και Άντριαν Πέιν φυσικά και δεν ήταν λανθασμένη κίνηση, αφού ανεβάζουν εμφανέστατα τον ποιοτικό δείκτη του ρόστερ. Ωστόσο τη δεδομένη στιγμή είναι δύσκολο να ενσωματωθούν σε ένα σύνολο δίχως ξεκάθαρη ταυτότητα ένας παίκτης που συχνά θολώνει και μπερδεύει το μπάσκετ με το μονό κι ένας ΝΒΑερ που πρώτη φορά βγαίνει από την Αμερική και καλείται να προσαρμοστεί «βίαια» στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Η συζήτηση θα ήταν, προφανώς, σε τελείως διαφορετική βάση αν ενίσχυαν το ρόστερ 2-3 μήνες πριν…

Πέραν όμως αυτού, ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα να είναι άλλο… Ο Τσάβι Πασκουάλ μοιάζει κι αυτός να ψάχνεται στο τι επιθυμεί να παρουσιάσει στο παρκέ. Δείχνει να μη θέλει να… κακοκαρδίσει κανέναν και να τους χωρέσει όλους. Όμως αυτή η ανακατανομή ρόλων και χρόνων σε αυτό το στάδιο της σεζόν φέρνει περισσότερη αναστάτωση παρά εύρυθμη λειτουργία στην ομάδα. Φαίνεται ακόμη και στις κινήσεις του «κομπιούτερ» Καλάθη, ο οποίος μοιάζει να έχει χάσει το κουμάντο της ομάδας και να εκνευρίζεται.

Επιπροσθέτως, αυτό το «μπες-βγες» δεν βοηθά κανέναν. Όσοι είναι στο παρκέ μοιάζουν να ρίχνουν κλεφτές ματιές πίσω από τον ώμο τους σα να φοβούνται πως στην πρώτη στραβή θα αντικατασταθούν, όσοι έρχονται από τον πάγκο δείχνουν αγχωμένοι για να αξιοποιήσουν το χρόνο που τους δίνεται ή καταφεύγουν σε υπερβολές για να πιστοποιήσουν την αξία και τη χρησιμότητά τους. Με αυτές τις διαρκείς εναλλαγές σχημάτων και προσώπων με διαφορετικά χαρακτηριστικά είναι αδύνατη η εύρεση χημείας, τουλάχιστον όχι σε αυτό το στάδιο της σεζόν, με τόσες λίγες διαθέσιμες προπονήσεις και τόσα πολλά παιχνίδια και ταξίδια.

Ο Τσάβι Πασκουάλ ίσως θα πρέπει να πάρει σκληρές αποφάσεις. Το ρόστερ 15 (16 αν βάλουμε και τον Καλαϊτζάκη) παικτών, εκ των οποίων εννιά είναι ξένοι αλλά μόνο έξι θα είναι διαθέσιμοι στο πρωτάθλημα, λειτουργεί αυτή τη στιγμή ανασταλτικά στην εύρεση κωδίκων επικοινωνίας και στοιχειώδους συνοχής στο παρκέ. Το πράγμα θα απλοποιείτο, έστω και σε αυτό το σημείο της σεζόν, αν κατέληγε σε έναν μικρότερο κορμό, με τον οποίο θα μπορούσε να πορευτεί και στο πρωτάθλημα. Πιθανότατα δεν υπάρχει χώρος στην περιφέρεια, δίπλα στον πληθωρικό Καλάθη και των δεδομένων ικανοτήτων Τζέιμς ΚΑΙ για τους Ντένμον και Λεκαβίτσιους, όπως επίσης ίσως να μην είναι απόλυτα αναγκαία η παρουσία των Λοτζέσκι και Γκέιμπριελ τώρα που υπάρχουν άλλες επιλογές στις θέσεις τους.

Το «όλοι οι καλοί χωράνε» ακούγεται ωραίο, αλλά δεν βρίσκει πάντα εφαρμογή. Όχι τουλάχιστον στις παρυφές του βουνού που θα κληθεί να σκαρφαλώσει ο Παναθηναϊκός στα play offs. Ίσως το «λίγοι και καλοί» να είναι η προτιμότερη λύση…

Follow @ChristosRobolis