Ο Λεμπρόν δεν μπορούσε μόνος του ούτε στα… 25

Τα κατορθώματα των σταρ του ΝΒΑ τους αναγάγουν στα μάτια μας σε κάτι σαν σούπερ ήρωες, άτρωτους και ανίκητους. Ξεχνάμε όμως ότι μόνοι ή σχεδόν μόνοι τους δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα κι αυτό είναι απόλυτα λογικό. Τα παραδείγματα, ειδικά φέτος, είναι αναρίθμητα. Από τον Στεφ Κάρι που έκανε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του αλλά δεν έφτανε καν για να μπουν οι Γουόριορς στα playoffs, μέχρι τους συγκινητικούς Ντέμιαν Λίλαρντ και Τζέισον Τέιτουμ που έμοιαζαν πως όσο κι αν σκόραραν δεν μπορούσαν να σώσουν τη σεζόν των κακοφτιαγμένων Μπλέιζερς και των Σέλτικς. Ακόμη και οι σούπερ ήρωες, πλέον, δεν έχουν έναν πιστό συνοδοιπόρο, αλλά πολλούς συναγωνιστές, όπως «διδάσκουν» οι κόσμοι της Marvel και της DC. Οι... σούπερμαν του ΝΒΑ δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τον κανόνα.

Από αυτόν δεν ξέφυγε ούτε ολόκληρος Λεμπρόν Τζέιμς. Ο τραυματισμός του Άντονι Ντέιβις και ουσιαστικά η απουσία του στο δεύτερο μισό της σειράς με τους εξαιρετικούς Σανς ήρθε να υπενθυμίσει πως ακόμη κι ο πιο επιδραστικός παίκτης του 21ου αιώνα δεν φτάνει μόνος του. Το είχε διαπιστώσει ο ίδιος την πρώτη του σεζόν στο LA, όταν οι Λέικερς δεν μπήκαν καν στα playoffs, αλλά ακόμη και στα πρώτα χρόνια του στο ΝΒΑ, όταν τα «όργιά» του στους Καβαλίερς δεν αρκούσαν για να του χαρίσουν δαχτυλίδι. Αντιλήφθηκε κι ο ίδιος εγκαίρως πως για να μην μείνει «βασιλιάς» δίχως στέμμα θα έπρεπε να ενώσει τις δυνάμεις του με άλλους αστέρες: Πρώτα με Γουέιντ, Μπος και Άλεν στο Μαϊάμι, κατόπιν με Λοβ και Ίρβινγκ στο Κλίβελαντ και πλέον με τον AD στους Λέικερς.

Φυσικά ο τραυματισμός του (ούτως ή άλλως ευπαθούς) Ντέιβις δεν ήταν το μόνο που έφταιξε στους Λέικερς. Οι αλλαγές που έγιναν στην ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα έμοιαζαν πιο εντυπωσιακές στο μάτι, αλλά επί της ουσίας δεν ήταν. Ο άγουρος σε αυτό το επίπεδο Σρέντερ αποδείχτηκε πολύ λιγότερο χρήσιμος από τον… playoff Ρόντο, καθώς οι Λέικερς είχαν πολύ περισσότερη ανάγκη έναν σκληραγωγημένο και εγκεφαλικό παίκτη ομάδας από έναν αναρχοαυτόνομο σκόρερ που θέλει την μπάλα στα χέρια πολύ περισσότερο από ό,τι μπορεί να την πάρει σε μια ομάδα με Λεμπρόν και Ντέιβις. Στη δε front line οι Ντράμοντ, Γκασόλ και Χάρελ μπορεί να έχουν πολύ περισσότερη ποιότητα, αλλά αποδείχτηκε πως υστερούσαν σε χρησιμότητα από τους Ντουάιτ Χάουαρντ (κυρίως) και Τζαβέιλ ΜακΓκι που πρόσφεραν λίγα και καλά πράγματα χωρίς να μπερδεύουν την ομάδα.



Πέρα από την ατυχία και την κακή στελέχωση, ο Λεμπρόν έχει να αντιμετωπίσει και τον ίσως σκληρότερο αντίπαλο που είχε ποτέ. Τον χρόνο, που… σεζόν με τη σεζόν δείχνει και πιο αδυσώπητος. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια της πλήρους αποφόρτισης, αποκατάστασης και αποσυμπίεσης σε offseason 4-5 μηνών, ο 36άρης «βασιλιάς» μόλις 72 μέρες μετά το πρωτάθλημα που κατέκτησε με τους Λέικερς έπρεπε να επιστρέψει στα γήπεδα για να υπερασπιστεί τον τίτλο του. Εκείνος μισώντας το load management και έχοντας συνηθίσει να παίζει στο κόκκινο από την regular season υπέβαλε το καταπονημένο του σώμα σε μια απίστευτη ταλαιπωρία και οι συνέπειες βγήκαν στην πορεία…

Όταν ο άτσαλος Σόλομον Χιλ έπεσε πάνω στο πόδι του στις 20 Μαρτίου, πολλοί εξέλαβαν ως… μπλόφα τη δήλωσή του πως «… δεν θα φτάσω ποτέ ξανά στο 100%». Κι όμως, αποδείχτηκε πως ήξερε πολύ καλά το σώμα του και τι έλεγε. Ο Λεμπρόν πιέστηκε για να επιστρέψει σε ενάμιση μήνα βλέποντας τους Λέικερς να κατρακυλούν στην κατάταξη, αλλά δεν ήταν ο γνωστός… οδοστρωτήρας. Σύμφωνα με το ESPN, από τη στιγμή που επέστρεψε το 42% των σουτ που έπαιρνε ήταν τρίποντα, ενώ μέχρι τότε το career high του ήταν 31%. Δεν είχε την έκρηξη και το πάτημα για να βάλει τους αντιπάλους στα καλάθια, όπως συνήθιζε και υποχρεώθηκε να καταφύγει στο λιγότερο αποτελεσματικό από τα όπλα του, το μακρινό σουτ.

Κάπως έτσι, οι αποκαμωμένοι από την ελλιπή ξεκούραση, την ατυχία, αλλά και τις κακές επιλογές στελέχωσης Λέικερς αποχαιρέτησαν νωρίς τα playoffs. Και οι ομάδες που στηρίζονται πολύ περισσότερο στο σύνολο (βλέπε Σανς, Τζαζ, Μπακς) ή σε περισσότερους αστέρες (Νετς) ή που δεν είχαν τις ίδιες ατυχίες στο χειρότερο δυνατό τάιμινγκ, συνεχίζουν…

Πολλοί θα βιαστούν να προμηνύσουν το τέλος της βασιλείας του Λεμπρόν. Σύμφωνοι, ο χρόνος δεν είναι πλέον σύμμαχός του και καταπόνηση ή/και τραυματισμοί αφήνουν πλέον ανεξίτηλα τα σημάδια στο σώμα του, αλλά να τον ξεγράψει κανείς είναι από πρώιμο και παρακινδυνευμένο μέχρι ασεβές ή και… ιερόσυλο. Έστω κι αν λίγες εβδομάδες μετά την έναρξη της επόμενης σεζόν θα μπαίνει στα 38!

Η ερχόμενη περίοδος, που θα τον βρει σίγουρα πιο ξεκούραστο και υγιή από τη φετινή, θα δείξει πού πάει το πράγμα. Κι ο Λεμπρόν, που πέρα από όλα, ταλέντο, work ethic και χαρακτήρα, διακρίνεται για την ευφυΐα του (μπασκετική και μη), είναι ο πρώτος που γνωρίζοντας το σώμα του και τα όριά του, θα επιχειρήσει να δημιουργήσει το κατάλληλο περιβάλλον για μια ομάδα-διεκδικήτρια. Έστω κι αν χρειαστεί να κάνει ένα-δύο βήματα πίσω και να αυτοπροσδιοριστεί σε έναν νέο ρόλο, λιγότερο αβανταδόρικο αλλά εξίσου σημαντικό.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis