Ο Λάνγκφορντ και η αποϊνδιανοποίηση του Παναθηναϊκού

Ο Τσάβι Πασκουάλ, όπως και κάθε προπονητής υψηλού επιπέδου, δεν θέλει να εξαρτάται από τις ορέξεις κάθε παίκτη. Η στελέχωση του Παναθηναϊκού την προηγούμενη διετία δεν είχε επιτρέψει στον Καταλανό τεχνικό να δημιουργήσει μια πλήρως ελεγχόμενη ομάδα, αλλά να βασιζόταν αρκετά, κάποιες φορές υπέρμετρα, από τις αναρχοαυτόνομες εμπνεύσεις κάποιων ομάδων. Κάτι που άλλες φορές έβγαινε σε καλό, άλλες σε κακό. Αλλά σε κάθε περίπτωση δεν υπήρχε σταθερότητα κι όχι πάντα μόνο εντός παρκέ, αλλά και εκτός…

Οι μέχρι τώρα κινήσεις των «πράσινων» μαρτυρούν πως φέτος ο Παναθηναϊκός έχει αποφασίσει να απαλλαγεί από αυτό το στοιχείο. Ο Τσάβι Πασκουάλ επέλεξε ένα μοντέλο πιο εύκολα κατευθυνόμενης από τον πάγκο ομάδας. Το λεγόμενο… ινδιάνικο στοιχείο, που εκφραζόταν με παίκτες τύπου Τζέιμς ή Φελντέιν έχει πλέον σχεδόν ξεριζωθεί από το ρόστερ. Και, σύμφωνοι, σε πολλούς μπορεί να λείψουν τα heroics του Τζέιμς που έκριναν κάποια παιχνίδια, και κάθε ομάδα συχνά χρειάζεται κάποιον που θα δώσει τη λύση εκτός προγράμματος όταν η μηχανή βραχυκυκλώσει, αλλά φέτος ο Πασκουάλ έχει επιλέξει ένα μοντέλο μιας ομάδας που θα υπηρετεί πιο πιστά το πλάνο, θα έχει καλύτερους αυτοματισμούς και δεν θα έχει ανάγκη από ήρωες αλλά από ρόλους.

Ακόμη και η μεταγραφή του Κιθ Λάνγκφορντ είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Ο Παναθηναϊκός αναζητούσε έναν καλό σκόρερ στην περιφέρεια και ο αριστερόχειρας γκαρντ είναι ο πιο… Ευρωπαίος Αμερικανός με αυτά τα χαρακτηριστικά. Η εμπειρία του, λόγω ηλικίας και χιλιομέτρων στα παρκέ της Ευρωλίγκας, του επιτρέπει να παίζει με μεγαλύτερη σύνεση και ασφαλώς αντιλαμβάνεται και ο ίδιος πως ο ρόλος του δεν θα είναι ίδιος με εκείνον που είχε σε Ούνιξ ή Αρμάνι, όπου όλοι τον έψαχναν. Καλάθη παρόντος, θα κρατά πολύ λιγότερο την μπάλα στα χέρια και δεν θα χρειάζεται μονίμως να δημιουργεί για τον εαυτό του. Και παρότι δεν είναι στην πρώτη του νιότη και το πρώτο του βήμα δεν είναι τόσο γρήγορο όσο κάποτε, είναι σε αντίθεση με τον Τζέιμς από τους σκόρερ που βασίζονται περισσότερο στο μυαλό παρά στα πόδια τους. Θα διαβάσει καλύτερα την ισορροπία του αντιπάλου και της άμυνας, θα κερδίσει έξυπνα το φάουλ και θα αποφύγει τις υπερβολές που συνηθίζουν νεότεροι σεσημασμένοι σκόρερ.

Με βάση τις μέχρι τώρα κινήσεις, ο Παναθηναϊκός μοιάζει με τον Λάσμε πολύ βελτιωμένος στο «5», έχει έναν λιγότερο προικισμένο επιθετικά αλλά καλύτερο αμυντικά παίκτη στο «3» στο πρόσωπο του Παπαπέτρου, καθώς και έναν πιο σταθερό σκόρερ στο πλευρό του Καλάθη μετά την προσθήκη του Λάνγκφορντ. Το αν η περιφέρεια του Παναθηναϊκού θα είναι καλύτερη από την περσινή εξαρτάται περισσότερο από το αν Παππάς, Ντένμον και Λεκαβίτσιους κάνουν το βήμα μπροστά σε σχέση με την περσινή ασταθή τους χρονιά.

Σαφέστερη εικόνα για το στάτους της νέας ομάδας θα έχουμε όταν αποκτηθεί και το «4άρι». Πολλοί υποτιμούν την απώλεια (;) του Σίνγκλετον, ενός παίκτη που δεν εκτιμήθηκε από το κοινό όσο θα του άξιζε βάσει της προσφοράς του, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είναι καθόλου εύκολο να αντικατασταθεί. Γιατί πέραν του ότι παρά το ράθυμο στυλ του ήταν ακούραστος και άφθαρτος (μια ματιά στις συμμετοχές και τα λεπτά του θα σας πείσει), πρόσφερε και το μακρινό σουτ που ίσως να έχει ήδη αδυνατίσει με την αποχώρηση Ρίβερς και πιθανώς Λοτζέσκι.

Όπως και να’ χει, ο Παναθηναϊκός της νέας σεζόν θα είναι περισσότερο ευρωπαϊκός παρά αμερικάνικος. Το αν αυτή η αποϊνδιανοποίηση θα είναι αρκετή για να έρθει η ευρωπαϊκή διάκριση που έχει λείψει τα τελευταία χρόνια, θα φανεί στην πορεία…

Follow @ChristosRobolis