Ο ηγέτης της Εθνικής...

Οι απουσίες της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ θα είναι πολλές και σημαντικές. Ίσως όμως το μεγάλο ερωτηματικό για την «επίσημη αγαπημένη» αφορά το ρόλο του ηγέτη και ποιος θα τον επωμιστεί.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Για πρώτη φορά δεν υπάρχει Παπαλουκάς, Διαμαντίδης και Σπανούλης που αναλάμβαναν ή μοιράζονταν την ευθύνη αυτή τα τελευταία 7-8 χρόνια. Ο Ηλίας Ζούρος διαθέτει παίκτες εμπειρίας και κλάσης, αλλά ουδείς εξ αυτών είχε αναλάβει τέτοια καθήκοντα στο παρελθόν, τουλάχιστον με τη γαλανόλευκη.

Ο Νίκος Ζήσης αποκαλείτο ηγέτης μίας ομάδας πιο πρόσφατα στην... τελευταία του σεζόν στην ΑΕΚ, που ήδη τότε βρισκόταν σε πορεία μαρασμού. Σε Μπενετόν Τρεβίζο, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και πλέον Σιένα η αποστολή του ήταν διαφορετική. Είναι ένας εξαιρετικός συμπαίκτης, αλλά-ίσως και λόγω ιδιοσυγκρασίας-όχι σταρ, ηγέτης και πρωταγωνιστής. Όταν φέτος κλήθηκε να καλύψει το κενό του ηγέτη της Σιένα, Μπο ΜακΚάλεμπ, αντεπεξήλθε περίφημα, όχι όμως φορώντας το... μανδύα του Αμερικανού, αλλά αναπληρώνοντας την πληθωρική του παρουσία μέσα από ένα σύνολο που ο ίδιος καθοδηγούσε μαεστρικά.

Ο Αντώνης Φώτσης αποτελεί ένα εξαιρετικό εργαλείο για κάθε προπονητή, αλλά ουδέποτε ήταν leader. Μαζεύει ριμπάουντ, κόβει, καλύπτει ιδανικά τον σέντερ, σουτάρει εξαιρετικά, συμβάλλει στην αμυντική κι επιθετική λειτουργία της ομάδας, ωστόσο δεν μπορεί να την καθοδηγήσει. Σπανίως δημιουργεί μόνος του φάσεις και θα πάρει το κρίσιμο σουτ μόνο όταν το σύστημα της ομάδας τον φέρει σε επίκαιρη θέση. Όπως λόγου χάρη συνέβη στο καθοριστικό τρίποντο που πέτυχε στον πρώτο φετινό τελικό με τον Ολυμπιακό...

Ο Γιάννης Μπουρούσης διαθέτει ηγετικά προσόντα, αλλά συχνά παρασύρεται από τα νεύρα του, τη στιγμή που ο ρόλος του «σημαιοφόρου» απαιτεί κρύο αίμα και μονίμως καθαρό μυαλό.

Ο Νικ Καλάθης έδειξε ηγετικά προσόντα, ειδικά στον τελευταίο τελικό του πρωταθλήματος, γεμίζοντας τα παπούτσια του Διαμαντίδη. Όμως ένα καλό τρίμηνο είναι δύσκολο να μετατρέψει έναν 22χρονο, που μάλιστα προέρχεται από τραυματισμό, σε σημείο αναφοράς της Εθνικής. Και από τους υπόλοιπους είναι δύσκολο να ξεπηδήσει κάποιος παίρνοντας την ευθύνη. Θέλετε λόγω απειρίας, χαρακτήρα, νοοτροπίας ή ικανοτήτων...

Ποιος θα είναι, λοιπόν, αυτός που όταν η Εθνική θα έχει ανάγκη από έναν ήρωα θα βγει μπροστά; Στα όμορφα παραμύθια συχνά αυτός έρχεται από το πουθενά, τη στιγμή που η ελπίδα δείχνει να χάνεται και ο αντίπαλος δεν τον περιμένει. Ίσως τελικά το μειονέκτημα της Εθνικής να είναι και το πλεονέκτημά της. Ίσως ο ηγέτης που όλοι αναζητούν στη δύσκολη φετινή συγκυρία να εμφανιστεί τη στιγμή που θα τον χρειαζόμαστε. Άλλωστε ο «από μηχανής Θεός» γεννήθηκε από την αρχαία ελληνική τραγωδία...

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com