Ο ηγέτης Ματσιούλις, οι μικροί που ανεβαίνουν και οι νεοτερισμοί του Μπάνκι

Γεύση από κάποια πράγματα που θα δούμε φέτος έδωσε η ΑΕΚ στη φιλική νίκη επί του Παναθηναϊκού στην Κύπρο. Σε ένα παιχνίδι όπου οι απουσίες εκατέρωθεν ήταν σημαντικές και τα συμπεράσματα που μπορούν να βγουν είναι πρώιμα και όχι ασφαλή, η «Ένωση» έδειξε κάποια καλά στοιχεία και αρκετές διαφορές σε σχέση με πέρσι.

Αυτό που δεν πρέπει να εκπλήξει κανέναν είναι η παρουσία του Γιόνας Ματσιούλις. Ο Λιθουανός έχει πάρει… σπίτι με το καλημέρα το ρόλο του ηγέτη. Όχι μόνο με την παρουσία του στα αποδυτήρια, αλλά και με τα όσα κάνει στο παρκέ. Πέρα από τα γνώριμα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά, τον δυναμισμό, τα ποσταρίσματά του και την αντίληψη του παιχνιδιού στις δύο πλευρές του παρκέ, ο Ματσιούλις είναι ο παίκτης που θα πάρει την ευθύνη για το μεγάλο σουτ. Και είναι προφανές πως έχει εξελίξει ακόμη περισσότερο το ήδη αρκετά καλό του τρίποντο, αφού είχε έξι εύστοχα στο φιλικό με την Μέγκα Μπέμαξ και τρία απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα, πριν τα 5/7 χθεσινά. Μοναδικό αρνητικό, ότι με τέτοιες εμφανίσεις από τα φιλικά κιόλας, η ΑΕΚ κινδυνεύει να της τον αρπάξει καμιά ομάδα Ευρωλίγκας…

Από εκεί και πέρα, σε ομαδικό επίπεδο είδαμε αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία από τον Λούκα Μπάνκι. Η ΑΕΚ έπαιξε σχεδόν σε όλο το ματς άμυνα ζώνης, η οποία προφανώς ακόμη δεν λειτουργεί στην εντέλεια, αλλά σε κάθε περίπτωση αποτελεί ένα νέο στοιχείο στην… ανασταλτική λειτουργία της ομάδας. Μάλιστα αυτή η τακτική ανάγκασε τον Παναθηναϊκό να εκτελέσει περισσότερα τρίποντα (28) από δίποντα (27) στον αγώνα. Ανά διαστήματα πριν τη ζώνη εφαρμοζόταν πίεση στο πρώτο μισό του παρκέ καθυστερώντας την επίθεση των αντιπάλων. Η ζώνη είναι, ασφαλώς, για κάτι που δεν θα δούμε τουλάχιστον σε τόσο μεγάλη διάρκεια στα επίσημα παιχνίδια, αλλά δείχνει τη διάθεση του προπονητή να βάλει νέα πράγματα στο οπλοστάσιο. Από εκεί και πέρα, υπήρχε πολλή περισσότερη πίεση πάνω στην μπάλα, κάτι που αποδεικνύεται από τα 8 κλεψίματα της ΑΕΚ και τα 19 λάθη του Παναθηναϊκού. Όσο για την επίθεση, το ένας εναντίον ενός έχει περιοριστεί πάρα πολύ σε σχέση με πέρσι, αφού δεν υπάρχουν παίκτες τύπου Γκριν, Χάρις και Πάντερ που λειτουργούν αναρχοαυτόνομα. Φέτος είναι προφανές πως περισσότεροι αυτοματισμοί μπαίνουν στο παιχνίδι σταδιακά και ο Ιταλός κόουτς έχει σχεδιάσει πολλά plays για να βγαίνουν ελεύθερα σουτ στους καλούς εκτελεστές της ομάδας.

Ατομικά τώρα… Ίσως το πιο ευχάριστο στοιχείο είναι ο αυξημένος χρόνος των πιτσιρικάδων: ο Μωραΐτης έπαιξε 23:20, ο Αγραβάνης 10:59, ο Τσαλμπούρης 7:55 και ο Ρογκαβόπουλος 7:02. Θα πει κανείς πως χρησιμοποιήθηκαν κατ’ ανάγκη, αφού απουσίαζαν οι Ρατάν-Μέις, Σαντ-Ρόος, Λαρεντζάκης και Καββαδάς, ωστόσο στο πρόσφατο παρελθόν οι μικροί δεν έβλεπαν… παρκέ ούτε όταν έλειπε η μισή ομάδα. Ο Μωραΐτης, εμφανώς βελτιωμένος σωματικά, έδειξε έτοιμος να πάρει ευθύνες και ουσιαστικό ρόλο. Είχε 8 πόντους, 6 ασίστ με μόνο ένα λάθος, έδειξε διάθεση στην άμυνα και έτρεξε καλά την ομάδα. Ο Αγραβάνης μπορεί να υστερεί επιθετικά, αλλά η αθλητικότητα και η προσήλωσή του στο αμυντικό κομμάτι αποδείχτηκαν πολύτιμα στο ματς. Και για να κερδίσει χρόνο ένας νεαρός σε μια ομάδα υψηλού επιπέδου, θα πρέπει κατ’ αρχάς να είναι θετικός στα μετόπισθεν. Ο Τσαλμπούρης έχει γίνει πιο σβέλτος στις κινήσεις του και δείχνει να βάζει πιο δυναμικά το κορμί του. Σε ένα ρόστερ με… κοντούς ψηλούς, μπορεί να γίνει χρήσιμος. Ο μικρότερος των μικρών, Ρογκαβόπουλος, θέλει χρόνο. Διαθέτει απίστευτο ταλέντο, αλλά οι θέσεις που αγωνίζεται («2» και «3») είναι αυτές στις οποίες η ΑΕΚ είναι πιο γεμάτη.

Από εκεί και πέρα, ο Γιαννόπουλος αποδεικνύει αμέσως ότι αποτελεί παίκτη επιπέδου ΑΕΚ. Καταπληκτικός σουτέρ, όχι μόνο από θέση αλλά και από ντρίμπλα σε κάποιες περιπτώσεις, ενώ δεν «κλέβει» στην άμυνα. Ο Γκρίφιν μπορεί να μη σκόραρε πολύ, ωστόσο όσο ήταν στο παρκέ η περιφερειακή άμυνα λειτουργούσε πολύ καλύτερα και ήταν καλός δημιουργικά. Ίσως στο σκοράρισμα να υστερεί του προκατόχου του, Μάικ Γκριν, αλλά υπερτερεί σε όλα τα άλλα και ούτως ή άλλως η «Ένωση» δεν τον πήρε για να βάζει 20άρες. Ο Ρόμπερσον έχει εξαιρετικά αθλητικά προσόντα, αλλά χρειάζεται χρόνο προσαρμογής στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Έχει καλά στοιχεία, καθώς έδειξε ικανός στην επίθεση με πρόσωπο στο καλάθι και στην προστασία της ρακέτας, αλλά το παιχνίδι με πλάτη δεν είναι το φόρτε του. Κι αυτό είναι κάτι που λείπει και από τον Χάντερ, ο οποίος πάντως έχει εξελίξει το παιχνίδι του προσθέτοντας ένα αξιοπρεπές σουτάκι από μέση απόσταση.

Συμπερασματικά, φαίνεται πως έχει γίνει δουλειά στη φετινή ΑΕΚ. Δεν λειτουργούν ακόμη όλα καλά στις δύο πλευρές του παρκέ, αλλά είναι προφανές πως έχει γίνει προσπάθεια να μετατραπεί η «Ένωση» σε ένα πιο συμπαγές αμυντικά και αυτοματοποιημένο επιθετικά σύνολο. Προφανώς με την επιστροφή των τεσσάρων απόντων και την ένταξή τους σε αυτό που προσπαθεί να δημιουργήσει ο Λούκα Μπάνκι, η ποιότητα και οι δυνατότητες του ρόστερ θα ανέβουν ακόμη περισσότερο.

Οι κουβέντες περί… πρωταθλητισμού από φίλους της ΑΕΚ δεν έχουν καμία θέση. Η απόσταση από τους «αιωνίους» είναι μεγάλη και αν μπορεί να καλυφθεί σε ένα-δύο ματς, φαντάζει για την ώρα πανδύσκολο να γίνει το ίδιο σε μια σειρά ημιτελικών ή τελικών. Καλό θα ήταν οι φίλοι της ομάδας να αφήσουν στην άκρη τα μεγάλα λόγια και να στηρίξουν περισσότερο την «φτωχή» ως τώρα κίνηση των διαρκείας. Το ζητούμενο για τη φετινή ΑΕΚ είναι να προοδεύσει αγωνιστικά. Η κατάκτηση όχι δύο, όπως την περασμένη σεζόν, αλλά και ενός τίτλο είναι αποστολή με πολύ υψηλό βαθμό δυσκολίας, αλλά αν η ομάδα παίξει καλύτερο μπάσκετ, εμπλουτίσει τον κορμό της για τα επόμενα χρόνια και μειώσει κι άλλο την απόσταση από τους «αιωνίους», τότε η χρονιά θα είναι πετυχημένη ακόμη και αν μείνει με άδεια χέρια.

Follow @ChristosRobolis