Ο Γιάννης, οι Σέλτικς, οι Σίξερς και οι άλλοι

Η αποχώρηση του Λεμπρόν Τζέιμς ήταν πλήγμα και ταυτόχρονα ευλογία για την Ανατολή.

Αφενός μεν έχασε πολλή από τη λάμψη της, αφετέρου όμως έκανε πολύ πιο ανοιχτή και ανταγωνιστική την περιφέρεια, αφού απουσιάζει πλέον ο δυνάστης με τους οκτώ σερί τίτλους.

Όχι ότι οι πλήρεις Σέλτικς, οι ωριμότεροι Σίξερς, οι ανανεωμένοι Ράπτορς, οι απρόσμενα δυνατοί πέρσι Πέισερς και ο αποφασισμένος Αντετοκούνμπο με τους Μπακς του δεν θα είχαν τύχη «βασιλιά» παρόντος, αλλά όσο να’ ναι, ο δρόμος είναι πλέον πολύ λιγότερο δύσβατος.

Οι Σέλτικς δικαιούνται τον τίτλο του μεγάλου φαβορί. Οι τραυματισμοί Χέιγουορντ και Ίρβινγκ στάθηκαν πέρσι τροχοπέδη για να εκθρονίσουν τον Λεμπρόν τουλάχιστον στην Ανατολή, ωστόσο αναβάθμισαν παίκτες που σε άλλη περίπτωση δεν θα είχαν τόσες ευκαιρίες. Τζέισον Τέιτουμ και Τέρι Ροζίερ έδειξαν έτοιμοι να σηκώσουν το βάρος και η βάση πρωταγωνιστών του κορυφαίου προπονητή της λίγκας, Μπραντ Στίβενς, διευρύνθηκε.

Η αγωνιστική κατάσταση κυρίως του Χέιγουορντ (που έπαθε μεγαλύτερη ζημιά) και δευτερευόντως του Ίρβινγκ μένει να φανεί στην εξέλιξη της χρονιάς, αλλά ακόμη κι αν είναι λίγο ή πολύ επηρεασμένοι από τους τραυματισμούς τους, η πληθωρικότητα του Χόρφορντ, η σκληράδα του Μόρις και του Σμαρτ, το φυσικό χάρισμα των ραγδαία ανερχόμενων Μπράουν και Τέιτουμ και το εξαιρετικό βάθος που προσφέρουν παίκτες όπως οι Μπέινς και Γουοναμέικερ, είναι στοιχεία υπερ-αρκετά να οδηγήσουν την ομάδα της Βοστώνης στους τελικούς του ΝΒΑ για πρώτη φορά από το 2010.

Αν οι Σέλτικς είναι το πρώτο φαβορί, οι Σίξερς μάλλον είναι το δεύτερο. Μετά από χρόνια υπομονής και το μεγαλύτερο tanking στην ιστορία, η ομάδα της Φιλαδέλφεια δικαιούται να στοχεύει ψηλά. Το 10-72 του 2016 φαντάζει πολύ μακρινό, σε αντίθεση με μια πορεία τουλάχιστον ως τους τελικούς της Ανατολής, για πρώτη φορά από τα… ντουζένια του Άιβερσον το 2001. Μπεν Σίμονς και Τζοέλ Εμπίντ συνθέτουν ίσως το καλύτερο δίδυμο «1»-«5» του πρωταθλήματος κι αν αμφότεροι είναι υγιείς (γιατί είχαν τα θεματάκια τους στο πρόσφατο παρελθόν) φαντάζουν έτοιμοι, παρότι 22 και 24 ετών αντίστοιχα, για μεγάλα πράγματα.

Ο Μαρκέλ Φουλτζ μετά από μια απογοητευτική και γεμάτη τραυματισμούς ρούκι σεζόν καλείται να αποδείξει πως η επιλογή του στο νούμερο «1» του περσινού ντραφτ δεν θα καταντήσει ανέκδοτο, ενώ ο «χεράς» Ρέντικ, ο εξαιρετικός αμυντικός (και όχι μόνο) Κόβινγκτον και ο πολύπλευρος Σάριτς προσφέρουν πολλές λύσεις στον Μπρετ Μπράουν. Το βάθος πάγκου είναι ένα ερωτηματικό, καθώς Μπελινέλι και Ιλιασόβα αποχώρησαν και μένει να φανεί αν Τσάντλερ και Μουσκάλα μπορούν να καλύψουν το κενό.

Οι Ράπτορς αποφάσισαν πως πρέπει να πειραματιστούν για να κάνουν το επόμενο βήμα. Άλλαξαν τον προπονητή που τους καθιέρωσε στις κορυφαίες θέσεις της κανονικής περιόδου (Ντουέιν Κέισι) αλλά υπέφερε στα χέρια των «Καβς» του Λεμπρόν, θυσίασαν τον ηγέτη τους, ΝτεΜάρ ΝτεΡόζαν για να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό ποντάροντας στον Κογουάι Λέοναρντ που προέρχεται από σχεδόν ετήσια απραξία και ελπίζουν να τους βγει.

Ο Νικ Νερς που προήχθη σε πρώτο προπονητή είναι ένα ακόμη στοίχημα, αλλά το υπόλοιπο ρόστερ δεν υπέστη σημαντικές αλλαγές. Ο Κάιλ Λάουρι θα πρέπει να ζήσει χωρίς τον Διόσκουρό του, ο Ντάνι Γκριν να πείσει ότι μπορεί να ξαναβρεί το χέρι του μετά την αποχώρηση από το «μαντρί» των Σπερς, ενώ με Βαλαντσιούνας και Ιμπάκα η front line είναι σε καλά χέρια.

Για τους Μπακς το επόμενο βήμα πλέον είναι ανάγκη. Η παρουσία στα play offs πλέον δεν αρκεί και ζητούμενο είναι τουλάχιστον οι ημιτελικοί περιφέρειας, που δεν έχουν δει στο Μιλγουόκι από το 2001! Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν είναι απλώς ο franchise player, αλλά και το πρόσωπο που κατά πολλούς κρατά ακόμη στο χάρτη του ΝΒΑ μια μικρή αγορά, ενώ δεν είναι υπερβολή να αντιμετωπίζεται ως ο καλύτερος παίκτης της Ανατολής.

Το νέο γήπεδο θα δώσει ώθηση, η επιλογή του έμπειρου και ικανού Μάικ Μπαντενχόλζερ στον πάγκο δείχνει πως αποφασίστηκε να μπει ένα τέλος στα προπονητικά πειράματα και πλέον αναμένονται αποτελέσματα. Το φορτωμένο salary cap δεν επέτρεψε σημαντικές κινήσεις, η αποχώρηση του Τζαμπάρι Πάρκερ που ζούσε ούτως ή άλλως στη σκιά του Γιάννη δεν θα στοιχίσει πολύ, ενώ οι προσθήκες των Ιλιασόβα και Λόπεζ μπορούν να ισχυροποιήσουν το supporting cast του σταρ της ομάδας, αλλά και να του ανοίξουν το γήπεδο με το καλό μακρινό τους σουτ.

Αν ο Μπλέντσο αποφασίσει να παίξει περισσότερο για την ομάδα παρά για την πάρτη του, αν ο Μίντλετον παραμείνει συνεπής στο τοπ επίπεδο (αμφότεροι μπορούν να γίνουν free agents το καλοκαίρι) και αν οι «εργάτες» Μπρόγκντον, Σνελ, Μέικερ και Χένσον προσφέρουν το κατιτίς, οι Μπακς μόνο καλύτερα μπορούν να πάνε.

Οι Πέισερς στα… μουλωχτά εξέπληξαν την περασμένη σεζόν, την πρώτη της μετα-Πολ Τζορτζ εποχής, και το ίδιο φιλοδοξούν να κάνουν φέτος. Διατήρησαν σχεδόν όλο τον κορμό τους, ανανέωσαν τον υποψήφιο για κόουτς της χρονιάς Νέιτ ΜακΜίλαν, προσέθεσαν εμπειρία με τον καλό σκόρερ Ταϊρίκ Έβανς, τον ελεύθερο σκοπευτή Νταγκ ΜακΝτέρμοτ και τον σκληρό Κάιλ Ο’ Κουίν και όποιος τους υποτιμήσει θα μπλέξει. Ο Βίκτορ Ολαντίπο παραμένει ο ηγέτης της ομάδας, Τέρνερ και Σαμπόνις «γεμίζουν» τη ρακέτα, ενώ Κόλισον, Μπογκντάνοβιτς και Τζόζεφ είναι αξιόπιστοι στην περιφέρεια.

Οι Καβαλίερς είναι από όλους ξεγραμμένοι μετά τη φυγή του Λεμπρόν Τζέιμς. Η απώλεια είναι τεράστια, η μετάβαση δύσκολη και οι αντικαταστάτες… δεν ήρθαν ποτέ. Ο Κέβιν Λοβ προάγεται σε νούμερο «1» στην ομάδα, παίκτες όπως οι Σμιθ, Τόμπσον και Κόρβερ θα κληθούν να αποδείξουν πως δεν ήταν απλώς οι ακόλουθοι του «βασιλιά» και βλέψεις για πορείες μέχρι τους τελικούς μοιάζουν πια ουτοπικές. Ίσως το πιο ενδιαφέρον φέτος στο Κλίβελαντ να είναι ο ρούκι γκαρντ Κόλιν Σέξτον, που κάποιοι-ίσως στην ανάγκη αναζήτησης ενός νέου σημείου αναφοράς-συγκρίνουν ήδη με τον Κάιρι Ίρβινγκ.

Για τους Πίστονς η μεγαλύτερη ελπίδα είναι η πρόσληψη του Ντουέιν Κέισι. Ο κόουτς της χρονιάς πέρσι απομακρύνθηκε από τους Ράπτορς μετά τον πρόωρο αποκλεισμό στα play offs, αλλά το αποδεδειγμένο έργο του στο Τορόντο είναι λόγος αισιοδοξίας για κάτι καλύτερο στο Ντιτρόιτ. Στο ρόστερ δεν υπήρξαν ουσιαστικές ανακατατάξεις, Γκρίφιν και Ντράμοντ μπορούν να συνθέσουν ένα από τα καλύτερα front court αν βρουν χημεία, ενώ αν ο Ρέτζι Τζάκσον αποφύγει τους τραυματισμούς μπορεί να εξελιχθεί ακόμη και σε ηγέτη της ομάδας.

Μια ίσως υποτιμημένη υποψηφιότητα για τις κορυφαίες θέσεις στην Ανατολή είναι αυτή των Γουίζαρντς. Ίσως και λόγω του under-achieving των τελευταίων ετών. Φέτος, ωστόσο, δείχνουν πιο έτοιμοι για το βήμα παραπάνω και το γεγονός ότι τους αγνοεί ο ανταγωνισμός ίσως και να είναι θετικό. Ο Σκοτ Μπρουκς διαθέτει ένα πληρέστερο σε ποιότητα και βάθος ρόστερ. Η προσθήκη του Ντουάιτ Χάουαρντ κάνει να ξεχαστεί γρήγορα η αποχώρηση του Μάρτσιν Γκορτάτ, ενώ ο Τζεφ Γκριν και ο Όστιν Ρίβερς αποτελούν εφεδρείες πολυτελείας, δίπλα στις σταθερές αξίες των Τζον Γουόλ, Μπράντλεϊ Μπιλ, Ότο Πόρτερ και Μαρκίφ Μόρις, ενώ καλά λόγια ακούγονται και για τον ρούκι φόργουορντ Τρόι Μπράουν. Για να δούμε…

Οι Χιτ κινδυνεύουν να πάθουν ό,τι και οι Λέικερς με τον Κόμπι Μπράιαντ το 2015/16. Η τελευταία χρονιά του Ντουέιν Γουέιντ απειλεί να επισκιάσει όλη τη σεζόν μίας ομάδας που μοιάζει να έχει χάσει τον προσανατολισμό της. Μεγάλες κινήσεις δεν έγιναν, ενώ ο μόνιμα δυσαρεστημένος με το ρόλο του Χασάν Γουάιτσαϊντ και οι κουβέντες για ανταλλαγή του Γκόραν Ντράγκιτς μόνο καλό δεν κάνουν στην ψυχολογία των σταρ της ομάδας. Θα είναι μεγάλη έκπληξη κάτι παραπάνω από μια μετά βίας πρόκριση στα play offs.

Όσο για τους Μπουλς; Απέχουν πολύ ακόμη από τα μεγαλεία του παρελθόντος, αλλά θα έχουν ενδιαφέρον φέτος… Η επιλογή του Γουέντελ Κάρτερ στο «7» του ντραφτ προσφέρει ακόμη περισσότερη προοπτική στη γραμμή των ψηλών δίπλα στον Λάουρι Μάρκανεν που θα είναι καλύτερος και πιο σκληρός στη δεύτερη σεζόν του. Ο Τζαμπάρι Πάρκερ επέστρεψε στη γενέτειρά του και απαλλαγμένος από τις συγκρίσεις με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στο Μιλγουόκι μπορεί να λάμψει, αν είναι υγιής μετά από δύο χιαστούς. Κι ο Ζακ ΛαΒίν καλείται να αποδείξει πως αξίζει τα 80 εκατ. δολάρια που πήρε για τετραετές συμβόλαιο…

Οι υπόλοιπες ομάδες μάλλον δεν είναι για πολλά-πολλά… Οι Χόρνετς προσπάθησαν να αποκτήσουν τεχνογνωσία με την πρόσληψη του επί σειρά ετών Laker, Μιτς Κάπτσακ, σε διοικητικό πόστο και του άλλοτε βοηθού του Πόποβιτς στους Σπερς, Τζέιμς Μπορέγκο, ως head coach. Όμως το ρόστερ είναι αρκετά «φτωχό» και ο πιο προικισμένος παίκτης της ομάδας, Κέμπα Γουόκερ, δείχνει τάσεις φυγής. Παίκτες όπως οι Μπατούμ, Μπιγιόμπο, Καμίνσκι και Λαμπ έχουν ποιότητα, αλλά μάλλον όχι αρκετή για να οδηγήσουν τη Σάρλοτ του Μάικλ Τζόρνταν ψηλά.

Οι Νικς δίχως τον Κρίσταπς Πορζίνγκις για το μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν, αν όχι και για ολόκληρη, δεν μπορούν να έχουν μεγάλες βλέψεις. Η επιλογή του Ντέιβιντ Φίζντεϊλ στην τεχνική ηγεσία είναι πολύ συζητήσιμη και η πορεία θα δείξει αν ο ρούκι αθλητικός φόργουορντ, Κέβιν Νοξ, που απέκτησαν στο «9» του ντραφτ μπορεί να δώσει λύσεις. Οι Νετς δεν αναμένεται να διαφέρουν πολύ από την περσινή ομάδα, καθώς τα εγκλήματα των προηγούμενων ετών δεν επέτρεψαν στην ομάδα να επιλέξει ψηλά. Ελλείψει ξεκάθαρου σταρ ο Ντ’ Άντζελο Ράσελ θα πρέπει να κάνει το step up, ενώ ενδιαφέρον έχουν οι επιλογές του Βόσνιου γκαρντ Τζάναν Μούσα και του Λετονού φόργουορντ Ρόντιονς Κούρουκς από το ντραφτ.

Οι Χοκς έχουν ένα πολύ ενδιαφέρον πρότζεκτ, αλλά χρειάζονται χρόνο. Ο Τρέι Γιανγκ, που επέλεξαν στο «5» του ντραφτ, θα κάνει τον στάσιμο Ντένις Σρέντερ να ξεχαστεί γρήγορα, ενώ οι υπόλοιπες επιλογές στο ντραφτ (Χέρτερ και Σπέλμαν) και ο νεανικός κορμός των Κόλινς, Πρινς, Λεν και του δικού μας Ντόρσεϊ, δημιουργούν μια προσδοκία για το μέλλον. Τέλος, οι Μάτζικ βασίζουν πολλά στο νούμερο «6» του ντραφτ, τον ρούκι Μοχάμεντ Μπάμπα, ο οποίος όμως «κουτουλάει» στη θέση του σέντερ με τον καλύτερο παίκτη της ομάδας, Νίκολα Βούτσεβιτς. Ο Μαυροβούνιος μαζί με τον Εβάν Φουρνιέ και τον Άαρον Γκόρντον θα σηκώσουν ξανά το μεγαλύτερο βάρος.

ΥΓ: Φυσικά θα ακολουθήσει και αντίστοιχη ανάλυση για την… άγρια Δύση.

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis