Ο εφιάλτης του Νταγκουντούρο ζωντάνεψε για την Εθνική

Μοιάζει με ένα βασανιστικό deja vu. Για πολλοστή φορά μια διοργάνωση αρχίζει με βάσιμα όνειρα και φιλοδοξίες, αλλά εξελίσσεται σε εφιάλτη. Θύμισε, δε, σε μεγάλο βαθμό το κάζο του 2012 στο Καράκας. Τότε που και πάλι η Εθνική είχε πειστική εικόνα, έφτασε να προηγείται και με 13 στο δεύτερο ημίχρονο της Νιγηρίας, αλλά έμελλε κάποιος… Νταγκουντούρο να καταστρέψει τα πλάνα για Ολυμπιακούς στο Λονδίνο. Και κατά διαβολική σύμπτωση, όπως τότε γινόταν λόγος για το καθαρό φάουλ στο τρίποντο του Σπανούλη στην εκπνοή, έτσι και τώρα συζητάμε για την παρέμβαση του Καμπόκλο στη βολή ισοφάρισης του Σλούκα. Όποιος όμως μένει σε αυτό, βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος…

Γράφει από τη Ναντζίνγκ, ο Χρήστος Ρομπόλης

Η ήττα από τη Βραζιλία πόνεσε πολύ. Όχι τόσο γιατί καθιστά αμφίβολη ακόμη κι αυτή την πρόκριση στη δεύτερη φάση για μια ομάδα που είχε βλέψεις μεταλλίου, αλλά περισσότερο γιατί υποθηκεύει το μέλλον της στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Αν υπάρχει τέτοιο μετά και την Πέμπτη, που θα πρέπει να είναι επί της παρούσης το μοναδικό μέλημα στις τάξεις της Εθνικής…

Το +17 (40-23) στο 18ο λεπτό ήταν μάλλον πλασματικό. Γιατί ούτε σε εκείνο το διάσημα η Εθνική έπαιζε το μπάσκετ που ήθελε. Είχε 5/16 δίποντα, μόλις 4 πόντους στο ανοιχτό γήπεδο και η διαφορά-κακά τα ψέματα-διαμορφώθηκε χάρη στην ως τότε αποτελεσματική άμυνα και το… σουρεαλιστικό 7/11 τρίποντα, με τους Καλάθη και Πρίντεζη να έχουν μαζί 6/7. Όταν η κάνουλα του «εύκολου» σκορ από μακριά έκλεισε (1/14 είχε η Εθνική μέχρι να βάλει το ηρωικό της ισοφάρισης ο Πρίντεζης), η ελληνική ομάδα βραχυκύκλωσε από το άριστο πλάνο του Άτσο Πέτροβιτς. Σε άμυνα κι επίθεση…

Ο Κροάτης είναι «γάτα» και κατόρθωσε να μπλοκάρει τον Αντετοκούνμπο με μία άριστη άμυνα με βοήθειες από κοντούς (Γκαρσία) και ψηλούς (Καμπόκλο). Ο MVP είδε την υποχρέωση που ένιωθε να ηγηθεί των συμπαικτών του και να ικανοποιήσει τα εκατομμύρια μάτια πάνω του να μετατρέπεται σε βαρίδιο στα χέρια και τα πόδια του και αφού είδε κι απόειδε να βρει ρυθμό επιθετικά, συμβιβάστηκε σε ρόλο «βοηθητικού» με μόλις μία προσπάθεια στην τέταρτη περίοδο.

Η Βραζιλία προσαρμόστηκε πολύ καλύτερα στα δεδομένα ενός «κλειστού» παιχνιδιού. Μετά τα 37 τρίποντα της πρεμιέρας οι παίκτες του εκτέλεσαν μόλις 12 (!) και «σκότωσαν» την Εθνική μέσα στο ζωγραφιστό με 46 πόντους. Την ίδια ώρα, η ελληνική ομάδα που πήρε μόλις δύο περισσότερους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο από τον αντίπαλο (11-9) πήρε μόλις 28 κοντά στο καλάθι.

Το 0-7 στα… χασομέρια του πρώτου ημιχρόνου έδωσε σφυγμό στους Βραζιλιάνους, η Εθνική έμεινε για οκτώμισι λεπτά στους τέσσερις πόντους και το ματς ήρθε τούμπα. Οι βραχύσωμοι και γοργοπόδαροι γκαρντ της «σελεσάο» είτε ταλαιπωρούσαν τους δικούς μας στο ένας εναντίον ενός, είτε «χτυπούσαν» στα αργά πόδια των ψηλών μας σε καταστάσεις πικ εν ρολ, είτε σημάδευαν ανελέητα κάθε μις ματς. Οι πολύπειροι διεθνείς έμοιαζαν ανεξήγητα νευρικοί όσο ο αντίπαλος πλησίαζε και έχασαν τον μπούσουλα όταν αυτός προσπέρασε. Τι να πρωτοθυμηθούμε… Από τον αιφνιδιασμό που δέχτηκε μετά από δικές της βολές, μέχρι την επαναφορά back door του Καλάθη στον Γιάννη… Ο Βαρεζάο έκανε το παιχνίδι της ζωής του λίγο πριν κλείσει τα 37 και παρά τις ευγενικές χορηγίες από το αντιαθλητικό του Λους στον Παπανικολάου και το φάουλ του Ντίντι στο τρίποντο-προσευχή του Σλούκα, η καλύτερη ομάδα της βραδιάς κέρδισε στο τέλος.

Η Εθνική έμπλεξε και μάλιστα άσχημα. Στο μοναδικό σενάριο που έχει την τύχη αποκλειστικά στα δικά της χέρια πρέπει να κερδίσει Νέα Ζηλανδία, ΗΠΑ και Τουρκία (ή Τσεχία) για να βρεθεί στους οκτώ. Αν κερδίσει μόνο Νεοζηλανδούς και Τούρκους (ή Τσέχους) θα μπλέξει σε σενάρια ισοβαθμίας και πιθανώς… συνωμοσίας. Τα μεγάλα λόγια όλων ημών για βατή πορεία μέχρι τα προημιτελικά τα λουζόμαστε καλούμενοι να δώσουμε στο εξής μόνο τελικούς.

Η απόδοση ευθυνών, που ασφαλώς και υπάρχουν όπως σε κάθε αποτυχία, είναι η εύκολη λύση. Και είναι βέβαιο πως η ομάδα κάμει ήδη την αυτοκριτική της. Συλλογικά και ο καθένας ατομικά. Δεν είναι όμως η ώρα να μιλάμε για μαύρο κουτί. Στην απευκταία περίπτωση που η συντριβή δεν αποφευχθεί, ασφαλώς οι αιτίες θα αναζητηθούν. Αυτή τη στιγμή, ωστόσο, επειδή-όσο κι αν ζόρισε το πράγμα-δεν έχει τίποτα χαθεί ακόμη, καλύτερος σύμβουλος είναι η ψυχραιμία. Πρωτίστως μέσα στην ίδια την ομάδα. Τώρα, σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, θα δοκιμαστεί το πραγματικά καλό κλίμα στις τάξεις της, η δεδομένη ποιότητα και προσωπικότητα των παικτών της, αλλά πρωτίστως η δυνατότητα όλων για αντίδραση. Όπως όμως στρώσαμε, θα πρέπει να κοιμηθούμε. Εκτός και να ξυπνήσουμε κι από αυτόν τον εφιάλτη…

Follow @ChristosRobolis