Ντέρμπι αιωνίων: Δεν αρκεί να «σκοτώσεις» τον άλλον

Θα διαβάσετε πολλούς βαρύγδουπους τίτλους για μητέρες των μαχών, συγκρούσεις τιτάνων και πολέμους των άστρων εν όψει του ντέρμπι μεταξύ Παναθηναϊκού Superfoods και Ολυμπιακού. Θα ακούσετε πολλούς οπαδούς να απαιτούν νίκη επί του «οχτρού» για λόγους… τιμής και όχι μόνο. Και αμέσως μετά το ντέρμπι, θα δείτε διθυράμβους για τους νικητές και γκρίνια για τους ηττημένους από ΜΜΕ και φιλάθλους/οπαδούς. Στην πραγματικότητα όμως η σημασία αυτής της αναμέτρησης είναι πολύ μικρότερη από όση δίνουμε εμείς (σ.σ. δημοσιογράφοι) κι εσείς (σ.σ. οι φίλαθλοι), ενδεχομένως και οι ίδιες οι ομάδες.

Σύμφωνοι, πρόκειται για ένα συναπάντημα γιγάντων, που μοιράζονται τις ίδιες βλέψεις εντός κι εκτός των τειχών, τις ίδιες αγωνίες, αλλά συμπτωματικά και ίδιο ρεκόρ (4-3) στην Ευρωλίγκα. Όμως η μεταξύ τους κόντρα στο ΟΑΚΑ δεν παύει να είναι μια μέρα στη δουλειά και μόλις το 1/30 του μαραθωνίου. Άντε, τα 2/30 αν συνυπολογίσουμε και τη «ρεβάνς» στο ΣΕΦ, δηλαδή μόλις το 0,6% της regular season. Απλά, ωμά και ρεαλιστικά, λοιπόν, το αποτέλεσμα δεν θα χαρίσει σε κανέναν θέση στην οκτάδα, μήτε θα εξουδετερώσει πρόωρα έναν μεγάλο ανταγωνιστή. Απλώς ο νικητής θα φτάσει στο 5-3 και ο ηττημένος στο 4-4, κάτι που μπορεί μέσα σε ελάχιστες εβδομάδες να αντιστραφεί.

Οι «εμφύλιοι» ενέχουν πάντα τον κίνδυνο στο βωμό μιας πρόσκαιρης χαράς να θυσιάσεις άθελά σου τον προορισμό. Ο ηττημένος να βυθιστεί στην εσωστρέφεια, ο νικητής να παρασυρθεί από τη θριαμβολογία και αμφότεροι να χάσουν το δάσος. Είναι ένα λάθος που μάλλον πηγάζει ασυνείδητα από την παντοκρατορία των «αιωνίων» στο ελληνικό πρωτάθλημα. Εκεί αρκεί ο ένας να «σκοτώσει» τον άλλον για να αναδειχθεί βασιλιάς της… ζούγκλας, καθώς ο ανταγωνισμός παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του απέχει ακόμη από το να τους απειλήσει. Στην Α1 την τελευταία 20ετία και βάλε μια νίκη σε ντέρμπι «αιωνίων» συνεπάγεται τίτλο ή περίπου κάτι τέτοιο. Όχι όμως στην Ευρωλίγκα, Εκεί που ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος και πολλοί αντίπαλοι πλουσιότεροι, δεν αρκεί να… ξεπαστρέψουν οι μεν τους δε, γιατί υπάρχουν άλλα 14 «θηρία» που τους περιμένουν με ακονισμένα νύχια και κοφτερά δόντια. Και τα οποία μάλλον θα εξυπηρετηθούν αν βρουν υπέρ το δέον πληγωμένους τους ηττημένους και επαναπαυμένους σε δάφνες τους νικητές.

Γι’ αυτό, λοιπόν, η διαχείριση του αποτελέσματος του ντέρμπι ίσως να είναι ακόμη πιο σημαντική από το ίδιο το αποτέλεσμα. Αν είναι νικητής ο Παναθηναϊκός, δεν θα πρέπει να ξεχάσει πως ακόμη βρίσκεται σε στάδιο αναδόμησης από το νέο του προπονητή, ούτε πως μία προσθήκη γκαρντ θα ήταν από χρήσιμη ως αναγκαία, πέρα από το τεράστιο κενό της απώλειας του Γκιστ που είναι αδύνατο να καλυφθεί εκ των έσω. Αν, αντίθετα, είναι ηττημένος, δεν θα πρέπει να κλονιστεί στο ελάχιστο η εμπιστοσύνη στον Τσάβι Πασκουάλ που ήδη παρουσιάζει αποτελέσματα της δουλειάς του, ούτε να απαξιωθεί όλο το ρόστερ όπως είχε συμβεί μετά τη συντριβή στο ΣΕΦ. Αντιστοίχως και για τον Ολυμπιακό. Νίκη δεν θα σημαίνει πως πρέπει να σταματήσει να αναζητεί τη χρυσή τομή μεταξύ άμυνας και επίθεσης ή πως λύθηκε το πρόβλημα στο «5» και ήττα δεν θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως καταστροφή με αναζήτηση «κεφαλιών» για το αδηφάγο κοινό.

Ψυχραιμία εκατέρωθεν, λοιπόν, είναι το ζητούμενο. Γιατί δεν μετρά ποιος θα επιβιώσει από τους δύο σε ΟΑΚΑ και ΣΕΦ, αλλά ποιος θα μείνει όρθιος και θα στριμωχτεί στην οκτάδα (ή ακόμη καλύτερα στην τετράδα) στο τέλος της διαδρομής.

ΥΓ: Αμιγώς αγωνιστικά και σε επίπεδο τακτικής το ντέρμπι έχει τεράστιο ενδιαφέρον. Απόντος Γκιστ το πλάνο του Πασκουάλ με τις αλλαγές στα σκριν, ενδεχομένως και για την αντιμετώπιση του Σπανούλη α λα Πεδουλάκη, αδυνατίζει ενώ στην επίθεση πολλά θα κριθούν από την υποστήριξη του Καλάθη, την ευστοχία από μακριά και το «τάισμα» του Μπουρούση. Στον αντίποδα, ο Σφαιρόπουλος είναι δεδομένο πως θα στοχεύσει στην αφόρητη πίεση πάνω στον Καλάθη και στη φθορά του με φάουλ, θα περιμένει περισσότερη βοήθεια στον Μπιρτς στο «5», ενώ θα θελήσει σίγουρα να κεφαλαιοποιήσει την υπεροχή της ομάδας του σε ροτέισον και φρεσκάδα από τον αντίπαλο που έχει τα «βαρίδια» των απουσιών και της κόπωσης από το ταξίδι, αλλά ταυτόχρονα και τα «φτερά» του αβαντάζ έδρας.

Follow @ChristosRobolis