Μπιλ, ο μάστορας

Ομάδα χωρίς σύνολο δεν νοείται. Ούτε όμως χωρίς… ηγέτη. Η Εθνική στην αγχωτική νίκη επί της Σλοβενίας απέδειξε στο πρώτο ημίχρονο πως έχει τη συνοχή (αν κι όχι ξανά σε διάρκεια) για να πάει μακριά και στο δεύτερο πως διαθέτει τον άνθρωπο που θα βγάλει το κάρο από τη λάσπη σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.

Η Εθνική άφησε στην άκρη κάθε κουβέντα περί… σιέστας και δυσκολίας να προσαρμοστεί στην ώρα (ο αγώνας άρχισε στις 15:00, τοπική ώρα) μπαίνοντας-για πρώτη φορά στο τουρνουά-με… χίλια. Η άμυνα, που δυσλειτούργησε μόνο μέχρι να προσαρμοστεί στα χαμηλά σχήματα του Ζντοβτς, ήταν και πάλι η αφετηρία, αλλά η επίθεση ήταν εκείνη που πετούσε φωτιές. Η ελληνική ομάδα ξεδίπλωσε-θαρρεί κανείς-όλο της το ρεπερτόριο πάνω στους δύσμοιρους Σλοβένους. Συνεργασίες κοντών και ψηλών, ποστάρισμα (με Πρίντεζη και Περπέρογλου), τρίποντα, επιθετικά ριμπάουντ και μοναδικά «ψεγάδια» τα 8 λάθη και οι χαμένες βολές (3/7). Εν ολίγοις, η Εθνική πήρε σε ένα ακόμη πρώτο ημίχρονο λίαν καλώς στα όρια του άριστα, αλλά αυτή τη φορά απέναντι στους πολύ πιο υπολογίσιμους και πρακτικά γηπεδούχους Σλοβένους.

Αυτό που έπρεπε να κάνει η ελληνική ομάδα στο δεύτερο μέρος, ήταν να αποδείξει ότι έμαθε από το άνευ παθήματος μάθημα που της πρόσφερε ο αγώνας με τη Γεωργία. Για το μεγαλύτερο μέρος του δευτέρου μέρους φάνηκε ανεπίδεκτη μαθήσεως. Τα ηρωικά του Μπλάζιτς αποδιοργάνωσαν την καλά οχυρωμένη ως τότε ελληνική άμυνα, οι παίκτες του Ζντοβτς πίεζαν σαν εκείνον στα νιάτα του και ξάφνου η Ελλάδα βρέθηκε σε… κρίση. Η Εθνική δεν έπαιξε όμορφο μπάσκετ, αλλά χρειάστηκε να επιστρατεύσει το χαρακτήρα της για να νικήσει. Τον συναγερμό φρόντισε να εξουδετερώσει και πάλι ο Σπανούλης, που μπορεί να φάνηκε ελάχιστα στα «εύκολα» με ΠΓΔΜ και Γεωργία, αλλά στα ζόρικα βροντοφώναξε πως η ομάδα φέτος έχει ηγέτη για τις δύσκολες ώρες. Σκόραρε, δημιούργησε, έσπασε τα νεύρα των αντιπάλων και ηρέμησε εκείνα των συμπαικτών του. Το καράβι έφυγε από τη φουρτουνιασμένη θάλασσα κι έφτασε σε απάνεμο λιμάνι και το 4/4.

Πλέον μπορεί να ηρεμήσει, να ξεκουραστεί, αλλά ουχί να χαλαρώσει πριν το πρώτο νοκ άουτ στους «16». Άλλωστε ο μεγαλύτερος εχθρός της Εθνικής μέχρι τώρα έχει αποδειχτεί ο… χαλαρός εαυτός της. Και καλό θα ήταν να μη στηρίζεται πάντα στην προσωπικότητα ενός ή περισσοτέρων παικτών της για να φτάσει στο στόχο.

Follow @ChristosRobolis