Μίσσα, πιάσε μία… οκτάδα. Φέρε κι ένα μετάλλιο!

Στη χώρα που όσο εύκολα αποθεώνει άλλο τόσο εύκολα απαξιώνει και το αντίστροφο, μη σας προκαλεί τίποτε απορία. Κι αν για τους παίκτες της Εθνικής δεν τολμούσε κανείς να αμφισβητήσει την πλειστάκις αποδεδειγμένη ποιότητα και διαδρομή τους, ακόμη και στα αρνητικά αποτελέσματα, ο Κώστας Μίσσας υπέμεινε όλο το προηγούμενο διάστημα στωικά ακόμη και την απόπειρα πλήρους ακύρωσης όλης της καριέρας του. Γιατί δεν το έκαναν μόνο οι Λιθουανοί αλλά δυστυχώς και πάρα πολλοί Έλληνες που πέρα από τα του συλλόγου τους φαίνεται πως έχουν πλήρη άγνοια.

Αποκλήθηκε ανεπαρκής, παρωχημένος, ανήμπορος να επιβάλει πειθαρχία ή να χαράξει πλάνο, μέχρι «βύσμα» ή και… ταβερνιάρης. Χλευάστηκε ακόμη και για τον τρόπο ομιλίας του ή για το παρελθόν του στο γυναικείο μπάσκετ από κάποιους που προ λίγων εβδομάδων έγραφαν περήφανα status για την τέταρτη θέση στο Ευρωμπάσκετ Γυναικών ή που δεν θυμούνται καν πως με τον Μίσσα στο τιμόνι η ίδια ομάδα ήταν πέμπτη το 2009.

Δεν λέμε φυσικά πως ο Κώστας Μίσσας έγινε ξαφνικά κράμα Γκρεγκ Πόποβιτς και Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Αυτό είναι το άλλο άκρο της ελληνικής πραγματικότητας, εξίσου γραφικό με το προαναφερθέν. Όμως κανείς που δεν έχει παρακολουθήσει μπάσκετ δεν έχει το δικαίωμα να απαξιώνει την πορεία ενός ανθρώπου 64 ετών που έχει αφιερώσει τη ζωή του στο άθλημα, με τις επιτυχίες και τις αποτυχίες του, αλλά και τη συνολική του δουλειά συχνότερα μακριά παρά μπροστά στα πολλά φώτα.

Είναι σεβαστό ο πάντα απαιτητικός (και καλά κάνει) φίλος της επίσημης αγαπημένης να ονειρεύεται στον πάγκο της έναν προπονητή που πρωταγωνιστεί, λόγου χάρη, στην Ευρωλίγκα ή στο ΝΒΑ. Όμως αυτό δεν είναι πάντα εφικτό για οικονομικούς κι όχι μόνο λόγους. Η ομοσπονδία προσέγγισε τέτοια ονόματα (π.χ. Ιτούδης), περίμενε μέχρι την ύστατη στιγμή κάποιους εξ αυτών, αλλά στο τέλος κατέφυγε στη λύση του Κώστα Μίσσα. Εκείνος ανέλαβε μία ούτως ή άλλως πολύ δύσκολη αποστολή, που έγινε ακόμη δυσκολότερη με την απουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Το όχι ανάλογα λαμπερό των παικτών όνομά του συγκέντρωσε σχεδόν όλο το «ανάθεμα» όταν η εικόνα της ομάδας ήταν από αποκαρδιωτική ως προβληματική, αλλά πλέον-με την Εθνική να αποδίδει όπως πραγματικά μπορεί-δικαιούται και ο ίδιος ένα σημαντικό μερίδιο στην επιτυχία. Του το αναγνωρίζουν πρώτοι οι ίδιοι οι παίκτες του. «Προπονητή των προπονητών», τον αποκάλεσε ο Νικ Καλάθης, ενώ στα αποδυτήρια το «Σας γ@@@με με Μίσσα» έγινε σύνθημα.

Ο κόουτς ξέρει να κλείνει τα αυτιά του όμως. Όχι μόνο στην απάνθρωπη και άδικη κριτική που δέχτηκε από ημέτερους και αντιπάλους το προηγούμενο διάστημα, αλλά πλέον και σε όσους τον αποθεώνουν. Θα στρωθεί ξανά στη δουλειά, με τους συνεργάτες του, μακριά από το «θόρυβο» και θα αφήσει τη δουλειά του να μιλήσει στο παρκέ. Όπως έκανε πάντα…

Εμείς λέμε να παραγγείλουμε, λοιπόν, στον «ταβερνιάρη» μία τετράδα με απ’ όλα. Μετάλλιο και τα συναφή…

Follow @ChristosRobolis