Μια πραγματικά μεγάλη Εθνική, νίκησε στα ίσα το μεγαθήριο

Λέγανε πως δεν καιγόμασταν για τη νίκη σε αντίθεση με τους αντιπάλους…

Λέγανε πως οι παίκτες δεν είχαν ρυθμό ερχόμενοι από την προετοιμασία μετά από την προβληματική εικόνα.

Λέγανε πως οι… βεντέτες που απουσίαζαν στην πρώτη φάση δεν θα είχαν όρεξη να βάλουν χέρια και πόδια στη φωτιά πριν το Γολγοθά της Ευρωλίγκας.

Όλες οι κουβέντες πήγαν περίπατο όταν άρχισε το ματς. Και ενώ η Γαλλία που μας κέρδιζε για πλάκα στο φιλικό έχανε στη Βουλγαρία (!), η Εθνική που άκουσε πολλά από τους… Πόποβιτς των social media επειδή με δυόμισι προπονήσεις δεν ικανοποίησε στο Παρίσι, κέρδισε ολάκερη Σερβία, με σύνθεση ίσως και καλύτερη από εκείνη που κατέκτησε τη δεύτερη θέση στο Ευρωμπάσκετ.

Και πλέον, αήττητη, με 7-0, μόνο αν δεν κατέβει στο γήπεδο στα πέντε εναπομείναντα παιχνίδια δεν θα πετάξει για την Κίνα στα τέλη του ερχόμενου Αυγούστου. Πού να’ χαμε κάνει και καμιά ήττα, τι γκρίνια θα είχε αυτή η ομάδα…

Η νίκη επί της Σερβίας δεν συνιστά απλώς μισή και βάλε πρόκριση στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά ταυτόχρονα και μια δήλωση της Εθνικής πως είναι στην κορυφογραμμή της Ευρώπης. Πως μπορεί να τα βάλει με μεγαθήρια και να κερδίσει, για όσους αμφισβήτησαν την αξία των νικών της πρώτης φάσης επειδή δεν ήρθαν απέναντι σε ανάλογης δυναμικότητας αντιπάλους. Πως μπορεί να τα καταφέρει και χωρίς τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, η βοήθεια του οποίο ασφαλώς και θα είναι ευπρόσδεκτη στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Κυρίως όμως πως μπορεί και πρέπει να ενώνει τους Έλληνες, που ξεχνούν τα «στρατόπεδα» που είναι χωρισμένοι, έστω και για λίγα λεπτά. Και δυστυχώς μόνο σε νίκες, γιατί στις αποτυχίες συνηθίζουμε να εστιάζουμε σε όσα μας διχάζουν κι όχι σε όσα μας φέρνουν πιο κοντά.

Η Εθνική απέναντι στη Σερβία είχε τα πάντα… Κατ’ αρχάς το πλάνο του Θανάση Σκουρτόπουλου και των συνεργατών του ήταν εξαιρετικό. Μόλις λύθηκε το πρόβλημα στο αμυντικό ριμπάουντ (από τα 9 επιθετικά των Σέρβων μέχρι το 14’, έμειναν στα 10 στο τέλος του αγώνα) και μπήκαν τα σουτ, η εξ αρχής πολύ καλή άμυνα και το σωστό διάβασμα όσων «προσέφεραν» οι Σέρβοι κατ’ επιλογήν έφεραν την Εθνική καβάλα στ’ άλογο.

Ο Καλάθης έδωσε από νωρίς τον τόνο, με τον γνωστό οιωνό πως η βραδιά θα πάει καλά για τον ίδιο και την ομάδα του όταν ευστοχεί στο πρώτο μακρινό σουτ. Ο Σλούκας παρέλαβε την μπαγκέτα του μαέστρου όσο ο Νικ εξουδετερώθηκε από φάουλ. Ο Παπανικολάου ήταν ο κρυφός MVP βγάζοντας τα… συκώτια του Μπογκντάνοβιτς, ο οποίος χρειάστηκε 19 σουτ για να πετύχει 19 πόντους και είχε περισσότερα λάθη από ασίστ. Ο Πρίντεζης εξέθεσε αμυντικούς επιπέδου Κάλινιτς και Μπιέλιτσα χορεύοντάς τους πεντοζάλη στο low post. Παπαπέτρου, Αντετοκούνμπο και Βασιλόπουλος πρόταξαν τα μούσκουλά τους και πρόσφεραν πολύτιμους πόντους. Ο Ντόρσεϊ ήταν πολύ θετικότερος στο σκάρτο επτάλεπτο που επιστρατεύτηκε από τα δύο φιλικά, θαρρείς και το γήπεδο όπου επελέγη στην καλύτερη πεντάδα στο Παγκόσμιο Εφήβων πριν τρία χρόνια έπαιξε το ρόλο του. Παπαγιάννης και Μήτογλου παρά το εμφανές άγχος τους ήταν χρήσιμοι και θα είναι περισσότερο στο μέλλον. Ο Μάντζαρης στο χρόνο που περίσσεψε από τα δύο «μυαλά» της περιφέρειας έκανε το καθήκον του. Και last but not least, ο Μπουρούσης που άγγιξε το τριπλ-νταμπλ και σαν πραγματικός αρχηγός δεν ξέχασε να τονίσει μετά το ματς τη συμβολή των συνοδοιπόρων του στην πρώτη φάση, που έφεραν τις έξι από τις επτά νίκες.

Η Εθνική αυτή απέδειξε πως δεν έχει απλώς χρυσές εφεδρείες, αλλά και στρατιώτες πρώτης γραμμής, που όταν οι συνθήκες τούς επέτρεψαν να βοηθήσουν ήρθαν και το έκαναν χωρίς καμία ένδειξη πως εκτελούν αγγαρεία.

Follow @ChristosRobolis