Μια… heavy metal ΑΕΚ

Είναι κάποιες νίκες που ανεξάρτητα από το αν συνεπάγονται απλώς βαθμούς, προκρίσεις ή ακόμη και τίτλο σε ανεβάζουν επίπεδο. Την ΑΕΚ που μέχρι πέρσι έφτανε στην πηγή αλλά στο τέλος λιγοψυχούσε και έμενε διψασμένη ξεχάστε τη! Η φετινή ομάδα, με όσες δομικές αδυναμίες (παρά τις διορθωτικές κινήσεις) εξακολουθεί να παρουσιάζει, πάνω από όλα έχει κατορθώσει να σφυρηλατήσει μέταλλο και χαρακτήρα. Όχι η πρόκριση επί της Νίμπουρκ, αλλά ο τρόπος που αυτή ήρθε αποτελούν την τελευταία απόδειξη.

Πόσες και πόσες φορές η ΑΕΚ θεωρείτο φέτος ξεγραμμένη… Πριν τον ημιτελικό Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, πριν την τελευταία αγωνιστική του Basketball Champions League, πριν τον τελικό του Παγκρητίου, πριν τη ρεβάνς με τη Νίμπουρκ στην Τσεχία… Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη δεν συνιστά σύμπτωση και σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις η «Ένωση» έκανε το θαύμα της. Κι ας μην έπειθε στις περισσότερες των περιπτώσεων με την εικόνα της ότι είναι ικανή για την υπέρβαση.

Για να μην μπερδευόμαστε, η πρόκριση επί της Νίμπουρκ δεν είναι δα και κάποιο έπος. Όμως η αντίδραση της ΑΕΚ όταν όλα έδειχναν πως το τρένο για τους «8» είχε φύγει χωρίς αυτή δίνει επικές διαστάσεις στην επιτυχία της. Κι επειδή δεν αρκεί η πίστη και η προσπάθεια για να έρθει μια τέτοια ανατροπή, υπάρχουν και αμιγώς… μπασκετικοί λόγοι που αυτή έγινε. Ο-με όλο το σεβασμό-αδιάβαστος στο πρώτο ματς Ντράγκαν Σάκοτα αυτή τη φορά έμαθε από τα λάθη του. Περιόρισε στο ελάχιστο τα σχήματα με βαρύ σέντερ, που έκανε την ομάδα του προβλέψιμη στην επίθεση και δυσκίνητη στην άμυνα, προτίμησε ελαφριά σχήματα που έπαιξαν άμυνα με αλλαγές και τα ρίσκα που πήρε δεν στοίχισαν. Η ΑΕΚ δεν «πέθανε» από τα 21 επιθετικά ριμπάουντ (απόρροια τα περισσότερα της συγκεκριμένης αμυντικής επιλογής), περιόρισε στη ρεβάνς τις βόλτες στη ρακέτα που έκαναν οι Τσέχοι στο ΟΑΚΑ και τους ανάγκασε να πάνε σε 34 τρίποντα.

Η τακτική του «Σάλε» δικαιώθηκε, αλλά δίχως τους παίκτες δεν εφαρμόζεται κανένα πλάνο. Ο Μάνι Χάρις απέδειξε έτι μία φορά γιατί το Basketball Champions League είναι λίγο για την ποιότητά του, Τζέιμς και Γκριν υπενθύμισαν πως παρά την αστάθειά τους είναι λύσεις εμπιστοσύνης για το φινάλε, ο Πάντερ όχι απλώς πήρε αλλά «μπουμπούνισε» ένα μεγάλο σουτ που ο προκάτοχός του (Μπάρλοου) είχε διστάσει καν να εκτελέσει), ο Σάκοτα έπαιξε με ένεση σαν πραγματικός αρχηγός, ο Λαρεντζάκης έδωσε από την αρχή τον τόνο, ενώ Ξανθόπουλος και Βασιλόπουλος πρόσφεραν με την εμπειρία τους υπηρεσίες που δεν καταγράφονται στη στατιστική.

Κι επειδή όλα παίζουν το ρόλο τους, η παρουσία του Μάκη Αγγελόπουλου και των φωνακλάδων οπαδών της πίσω από τον πάγκο ανάγκασαν και τον τελευταίο δύσπιστο στις τάξεις της ομάδας πως τίποτε δεν είναι απίθανο.

Η ΑΕΚ σε μια ήδη πετυχημένη σεζόν με την κατάκτηση του Κυπέλλου απέφυγε τον πρώτο σκόπελο, να πιστέψει ότι η σεζόν τελείωσε Φλεβάρη μήνα, και βάζει πλώρη για νέες επιτυχίες παραμονές της επετείου των 50 χρόνων από την κατάκτηση του Κυπελλούχων. Η Στρασμπούρ παρά τις δύο νίκες της στην πρώτη φάση δεν είναι δα τόσο καλύτερη και η ΑΕΚ των υπερβάσεων δείχνει ικανή να ξεπεράσει κι αυτό το εμπόδιο για να φτάσει στο Final Four και να το φιλοξενήσει στο ΟΑΚΑ με στόχο να το κατακτήσει.

Follow @ChristosRobolis