Μέχρι και ο Διαμαντίδης ήταν κακός…

Μια πανωλεθρία που είναι στο χέρι του να αντιμετωπίσει ως ένα διδακτικό χαστούκι και να συνετιστεί όσο είναι καιρός υπέστη ο Παναθηναϊκός στη Βαρκελώνη. Απέναντι σε έναν αντίπαλο που φέτος δεν γεμίζει το μάτι, οι «πράσινοι» ήταν κάκιστοι. Το εξοντωτικό πρόγραμμα, οι τραυματισμοί, το μικρό ροτέισον και το πρώιμο της σεζόν είναι ελαφρυντικά, όχι όμως επαρκείς δικαιολογίες για την απογοητευτική τους εικόνα. Αν, δε, Αρόγιο και Ναβάρο δεν βοηθούσαν με τις εγωιστικές (ως είθισται) επιλογές τους, η διαφορά μπορεί να είχε πάρει μεγαλύτερη έκταση.

Το βράδυ «στράβωσε» νωρίς, με τη γρήγορη φθορά Ραντούλιτσα και Πάβλοβιτς και την αναγκαστική επιστράτευση Παπαγιάννη και Χαραλαμπόπουλου ελλείψει των πρώτων αναπληρωματικών στο «5» και το «3», Κούζμιτς και Γιάνκοβιτς. Τα χέρια του Τζόρτζεβιτς «δέθηκαν», οι αμυντικές αδυναμίες εκτέθηκαν σε όλη τους την έκταση, ενώ για πρώτη φορά φέτος η επίθεση ήταν ακόμη χειρότερη. Η επιλογή να προστατευτούν τα αργά πόδια του Ραντούλιτσα με βοήθειες και η ανεπαρκής πίεση στην μπάλα επέτρεψαν στους παίκτες του Πασκουάλ να κάνουν πάρτι από μακριά, ενώ την ίδια ώρα οι «πράσινοι» αδίκησαν το ταλέντο τους με την εικόνα τους στην άλλη πλευρά του παρκέ. Έκαναν 11 λάθη στο ημίχρονο, 18 στο ματς, μοίρασαν μόλις 13 ασίστ και είχαν παραγωγή που θύμισε τον Παναθηναϊκό της περασμένης τριετίας. Εκείνη η ομάδα, ωστόσο, δεν μπορούσε βάσει ποιότητας να σκοράρει περισσότερο, σε αντίθεση με αυτή, που απλώς ήταν σκιά του εαυτού της.

Ενδεικτική της τραγικής βραδιάς για τον Παναθηναϊκό ήταν η απόδοση του Διαμαντίδη, που θαρρεί κανείς και… ματιασμένος από όσους σωστά λένε πως είναι πρόωρο να αποσυρθεί στο τέλος της σεζόν, έκανε ίσως το χειρότερο παιχνίδι της καριέρας του, με τέσσερα άστοχα σουτ, τα δύο air ball τρίποντα, περισσότερα λάθη (3) από ασίστ (2), κακές επιλογές στην επίθεση και έλλειψη συγκέντρωσης στην άμυνα. Ο άνθρωπος που ακόμη κι όταν δεν είναι καλός, είναι πάντα χρήσιμος και ποτέ αρνητικός, ήταν αγνώριστος! Όταν και το «κομπιούτερ» της ομάδας… κρασάρει, ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να περιμένει περισσότερα.

Ένα καλό εξάλεπτο στην τρίτη περίοδο δεν αρκούσε να βγάλει τον Παναθηναϊκό από το λάκκο που είχε σκάψει μόνος του. Πλησίασε στο -7, αλλά παιδικά λάθη από τους εμπειρότερους παίκτες του (Διαμαντίδη, Φώτση και Πάβλοβιτς) σταμάτησαν την αντεπίθεση, μαζί με τα αποθέματα ενέργειας που είχαν πια σωθεί. Η εικόνα παραίτησης και η εκτόξευση της διαφοράς στο φινάλε, πράγμα ανεπίτρεπτο ακόμη κι όταν έχεις πια συμβιβαστεί με την ιδέα της ήττας, ήταν το κερασάκι στην πικρή τούρτα.

Στο χέρι του Παναθηναϊκού είναι να μετατρέψει αυτή την οδυνηρή βραδιά σε χρήσιμη, παρότι ο υπογράφων επιμένει πως ένας ευέλικτος ψηλός είναι αναγκαίος για τη λειτουργία της ομάδας, κυρίως στην άμυνα. Το παρήγορο για τους «πράσινους» είναι πως ακόμη και σε μια βραδιά που διασύρθηκαν από την Μπαρτσελόνα μοιάζουν ομάδα με μεγαλύτερο ταβάνι από τους Καταλανούς. Αν δεν το φτάσουν, ωστόσο, η αποτυχία τους θα είναι ακόμη μεγαλύτερη…

Follow @ChristosRobolis