Μεταγραφή επιπέδου… Παναθηναϊκού

Αν οι εξελίξεις των προηγούμενων ημερών σκόρπιζαν από προβληματισμό και ανησυχία μέχρι απογοήτευση και φόβο για το μέλλον του Παναθηναϊκού, η προσθήκη του Ρόκο Λένι Ούκιτς δείχνει ικανή να μεταστρέψει το κλίμα στις τάξεις του κόσμου του. Ο Κροάτης γκαρντ είναι αναμφίβολα μία μεταγραφή επιπέδου… Παναθηναϊκού. Όχι αυτού που φοβόντουσαν οι φίλοι του πως θα μπορούσε να γίνει με τις διαδοχικές αποχωρήσεις και αρνήσεις παικτών να ενταχθούν στο ρόστερ του, αλλά εκείνου που γνωρίζουν εδώ και σχεδόν μία εικοσαετία.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Τι εστί Ούκιτς; Πρόκειται ουσιαστικά για τον αντικαταστάτη του Νικ Καλάθη στα γκαρντ, αλλά οι διαφορές είναι περισσότερες από τις ομοιότητές τους. Είναι ισοϋψείς, με παρόμοιο… σουλούπι, αλλά τους χωρίζουν πολλά. Ο Νικ ήταν καλύτερος οργανωτής, πιο συνεπής αμυντικός και περισσότερο παίκτης-ομάδας. Ο διάδοχός του είναι πολύ καλύτερος επιθετικά, «συμπαθητικός» οργανωτικά, μέτριος αμυντικά και ικανός να πάρει την ομάδα στις πλάτες του. Ο Καλάθης ίσως στην τριετία του στην Ελλάδα να ντύθηκε ηγέτης μία φορά, στον τελευταίο τελικό απέναντι στον Ολυμπιακό με τον Διαμαντίδη λαβωμένο και εξουδετερωμένο. Ίσως να μη χρειάστηκε ή να μην του ζητήθηκε κάτι τέτοιο, ίσως να μην μπορούσε να επωμιστεί σταθερά τέτοια ευθύνη.

Ο Ούκιτς δεν είναι τέτοιος παίκτης, έχει μάθει να αναλαμβάνει ηγετικά καθήκοντα όπου αγωνίζεται και ίσως γι’ αυτό να μην «έπιασε» στο ΝΒΑ (όπως είχε συμβεί και με την περίπτωση Σπανούλη), καθώς η μετάβαση από πρώτος στο… χωριό σε τελευταίος στην πόλη δεν είναι εφικτή για όλους. Διαθέτει ένα από τα καλύτερα ντράιβ στην Ευρώπη, με ικανότητα να τελειώνει τις φάσεις μόνος του λόγω του συνδυασμού ταχύτητας και ύψους, ενίοτε και να πασάρει στον ελεύθερο συμπαίκτη όταν «κλείνει» πάνω του η άμυνα. Το στοιχείο αυτό έλειψε πολύ από τον Παναθηναϊκό την περασμένη περίοδο και οι συνέπειες ήταν εμφανείς σε επίπεδο δημιουργίας. Είναι εξαιρετικός στο ένας εναντίον ενός και στο ανοιχτό γήπεδο, παρότι ενίοτε κάνει κατάχρηση ντρίμπλας και καθυστερεί να μοιράσει το παιχνίδι. Κλασικός σουτέρ δεν υπήρξε ποτέ, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι πιο… έμπιστος του Καλάθη στον συγκεκριμένο τομέα.

Αν ο Αργύρης Πεδουλάκης καταφέρει να καλύψει τις αμυντικές του αδυναμίες (όχι λόγω σωματοδομής, αλλά περισσότερο νοοτροπίας) και τον απαλλάξει από τα πολλά οργανωτικά καθήκοντα, ο Παναθηναϊκός θα αξιοποιήσει στο έπακρο τις πολλές αρετές του. Για καλή τύχη του «Άρτζι», η παρουσία του Δημήτρη Διαμαντίδη εγγυάται πως τουλάχιστον όσο είναι ταυτόχρονα στο παρκέ με τον Ούκιτς, θα αλληλοσυμπληρώνονται.

Ασφαλώς ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ακόμη αρκετά κομμάτια (ειδικά στις θέσεις 3-5) και αρκετό χρόνο για να μπουν αυτά στη σωστή θέση, μέχρι να αρχίσει να θυμίζει την ομάδα που ήξεραν όλοι, λάτρεψαν οι φίλοι του, φοβήθηκαν οι αντίπαλοί του, αλλά διαλύθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά μέσα σε περίπου δύο μήνες. Τουλάχιστον η προσθήκη του Ούκιτς είναι σίγουρα ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com