Με δώδεκα Μπόγρηδες ή «Παπ» μπορεί να περάσει και με 3-1

Αν κάτι διδάσκουν μέχρι τώρα τα playoffs της Ευρωλίγκας είναι πως πέρα από το ίδιο το μπάσκετ, δηλαδή τα plays, την ευστοχία, τη δημιουργία, την προσαρμοστικότητα στις απαιτήσεις του αγώνα και όλα τα συναφή, η έκβαση του κάθε ματς κρίνεται στον ίδιο ή και μεγαλύτερο βαθμό από το πάθος και την ενέργεια. Πάρτε για παράδειγμα τους τέσσερις πρώτους αγώνες των ελληνικών ομάδων. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε τη Ρεάλ και ο Ολυμπιακός τη Ζαλγκίρις επειδή τις… «έδειραν», ενώ αντίστοιχα έχασαν όταν οι αντίπαλοι δεν μάσησαν στο «ξύλο» αλλά ανταπέδωσαν τα δέοντα.

Το χθεσινό 1-1 του Ολυμπιακού ήρθε αρκετές ώρες πριν το τζάμπολ. Η αυταπάρνηση ορισμένων έδειξε το δρόμο και στους υπόλοιπους. Παίκτες όπως ο Παπανικολάου ή ο Μπόγρης, δίχως να πηγαίνουν πίσω ο Πρίντεζης ή ο Στρέλνιεκς, αλλά και ο Μιλουτίνοφ που με το ζόρι κρατήθηκε εκτός, με τη θέλησή τους να προσφέρουν ακόμη και κόντρα σε ιατρικές εντολές ή έστω συστάσεις έστειλαν το μήνυμα και στους υπόλοιπους. Όταν βλέπεις τον διπλανό σου να τα δίνει όλα βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία ή και την καριέρα του απαγορεύεται να αδιαφορήσεις και θα μπεις κι εσύ με τα χίλια στη μάχη. Τα εύσημα ανήκουν διπλά και τριπλά στον Παπανικολάου και τον Μπόγρη που βρίσκονται σε χρονιά συμβολαίου. Άλλος στη θέση του πρώτου θα φυλούσε τα πόδια του για να μην πάθει κάτι χειρότερο πριν τη διαπραγμάτευση για ένα μεγάλο deal, ενώ άλλος στη θέση του δεύτερου δεν θα ανέβαλε ολόκληρο χειρουργείο και ίσως θα κρατούσε… μούτρα στον προπονητή του που δεν του έδωσε μέχρι τώρα όσες ευκαιρίες θα άξιζε βάσει εργατικότητας και συμπεριφοράς.

Γι’ αυτό η μισή και βάλε νίκη του Ολυμπιακού χθες ήρθε πριν αρχίσει καν το παιχνίδι. Η άλλη μισή ήρθε από τη στιγμή που όσοι πάτησαν το παρκέ, πλην ίσως μόνο του Ρόμπερτς, έπαιξαν σαν να μην υπήρχε αύριο. Αν και όντως δεν θα υπήρχε αύριο σε περίπτωση νέας νίκης της Ζαλγκίρις. Παίκτες που την Τετάρτη κρύβονταν πίσω από τον Σπανούλη ή τον Πρίντεζη, αυτή τη φορά βγήκαν μπροστά, ανέλαβαν ευθύνες και βοήθησαν ουσιαστικά. Είτε λέγεται αυτός ΜακΛίν, που έπαιξε για δύο σε επίθεση αλλά και σε άμυνα για 31 λεπτά, είτε λέγεται… Γουίλτζερ που πάτησε παρκέ για 3 δευτερόλεπτα και πήρε ένα επιθετικό φάουλ. Σε μια βραδιά που ο Σπανούλης άφησε τον εκνευρισμό του πολλές φορές να τον κυριεύσει αλλά δεν παρέλειψε να συνεισφέρει 17 πόντους και 4 ασίστ, αλλά και σε μια βραδιά που ο Πρίντεζης σφίγγοντας τα δόντια είχε 3/13 σουτ αλλά και πάλι πέτυχε ένα μεγάλο τρίποντο και κατέβασε 8 ριμπάουντ, ο Ολυμπιακός δεν περίμενε τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα από τους δύο αρχηγούς του.

Ο Μάντζαρης έκανε το καλύτερο φετινό του παιχνίδι κερδίζοντας το μεγαλύτερο μερίδιο του περιορισμού του Πάνγκος και σερβίροντας τις 7 από τις 17 ασίστ της ομάδας. Ο Στρέλνιεκς έδωσε ουσιαστική βοήθεια από τον πάγκο σε σκορ και δημιουργία και αμέσως-αμέσως το second unit δεν υστέρησε σε τίποτα των «βασικών». Ο Παπαπέτρου πρόταξε τα μούσκουλά του και παρά τις όποιες αδυναμίες του δείχνει έτοιμος να ανέβει στο επόμενο επίπεδο. Μέχρι και ο Μπράουν στα δύο λεπτά που χρησιμοποιήθηκε πρόσφερε το κατιτίς του ελαφρύνοντας το βάρος από τους ώμους εκείνων που τραβάνε το κουπί από την αρχή της περιόδου. Ίσως δεν έπρεπε, βέβαια, να φτάσει σε αυτό το σημείο ο Ολυμπιακός για να εμπιστευτεί περισσότερο κάποιους παίκτες ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, ίσως και οι ίδιοι οι παίκτες να μην έπρεπε να τραυματιστούν τόσοι συμπαίκτες τους για να αφυπνιστούν. Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως…

Αυτό το πάθος, «ποτισμένο» όμως με τις απαραίτητες δόσεις συγκέντρωσης και τακτικής (γιατί ο ηρωισμός ποτέ δεν είναι αρκετός), είναι οδηγός και για τη συνέχεια. Μόνο ένας αντίστοιχα επιθετικός και αποφασισμένος Ολυμπιακός μπορεί να χαλάσει το μυαλό και τη λειτουργία της Ζαλγκίρις, που αυτή τη στιγμή δείχνει «μπασκετικά» να υπερτερεί. Υστερεί όμως αναμφίβολα σε εμπειρία ή προσωπικότητες και δεν είναι εύκολο να διαχειριστεί το «πρέπει» όχι μίας αλλά δύο νικών σε ισάριθμα ματς μπροστά σε 15.000 φιλάθλους της. Εφόσον οι «ερυθρόλευκοι» τη βγάλουν από τα νερά της μπορούν να φύγουν από το Κάουνας όχι απλώς με το 2-2, αλλά ακόμη και με 3-1 και εισιτήριο για το Final 4.

ΥΓ: Η συζήτηση για τη διαιτησία είναι (ξανά) περιττή, παρότι έγιναν πολλά λάθη και στις δύο βραδιές. Η Ζαλγκίρις κέρδισε την Τετάρτη γιατί ήταν καλύτερη και ο Ολυμπιακός χθες για τον ίδιο λόγο. Αυτό δεν (πρέπει να) το αμφισβητεί κανείς. Η όλη γκρίνια από τον Γιασικεβίτσιους αρχικά και εν συνεχεία από τον Σφαιρόπουλο και τούμπαλιν φαντάζει με παλιακή τακτική για το επόμενο ματς. Όσοι αναλώνονται σε αυτή τη συζήτηση χάνουν την άγρια ομορφιά μιας σειράς ανάμεσα σε δύο πολύ καλές ομάδες.

Follow @ChristosRobolis