Λο και Ντόρσεϊ… στα πράσινα

Ανόητος δεν είναι αυτός που κάνει λάθη, αλλά αυτός που τα παραβλέπει κι ενώ έχει τη δυνατότητα να τα διορθώσει περιμένει απαθής τη μοίρα του. Όπως, λοιπόν, πέρυσι για τον Ολυμπιακό κομβικό σημείο στη σεζόν ήταν η αντικατάσταση των Χάουαρντ και Λούκας με τους Ντόρσεϊ και Λο, έτσι και στον φετινό Παναθηναϊκό οι προσθήκες αρχικά του Λάσμε και πλέον του Μπανκς δείχνουν ικανές να τον οδηγήσουν ψηλά.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Παραδόξως, οι ιστορίες του περσινού Ολυμπιακού με τον φετινό Παναθηναϊκό είναι πανομοιότυπες. Δύο ομάδες ριζικά ανανεωμένες, με ψαλιδισμένο μπάτζετ που ξεκίνησαν με αρνητικά αποτελέσματα αλλά βρήκαν το δρόμο τους. Με ηγέτες-Σπανούλη και Διαμαντίδη-που έμοιαζαν συχνά να μάχονται μόνοι τους με συμπαίκτες κατώτερους των δικών τους προδιαγραφών και τις αντίπαλες άμυνες να τους στραγγαλίζουν, αλλά που σταδιακά βρήκαν στηρίγματα και ανθρώπους που αναβαθμίστηκαν δίπλα τους. Και με δύο ενισχύσεις μεσούσης της σεζόν, έναν γκαρντ και έναν… ρακετοφύλακα, που άλλαξαν τα δεδομένα.

Ο Τζόι Ντόρσεϊ θωράκισε μία αργή και δυσκίνητη front line, όπως και φέτος ο Στέφαν Λάσμε ήρθε να μετατρέψει τη διαδρομή προς το καλάθι της ομάδας του από λεωφόρο σε στενωπό με φυσικά εμπόδια. Ο Έισι Λο απάλλαξε τον Βασίλη Σπανούλη από τη μοναξιά του στη δημιουργία και την εκτέλεση από την περιφέρεια, όπως και τώρα φαίνεται ο Μάρκους Μπανκς να πράττει δίπλα στον Δημήτρη Διαμαντίδη παρουσιάζοντας πρωτίστως προσωπικότητα και ηγετικά χαρακτηριστικά.

Με δύο ποιοτικές προσθήκες όλοι φαίνονται καλύτεροι και πάνω από όλα η εικόνα της ομάδας γίνεται πιο πειστική. Ο διστακτικός Μπράμος πατάει τώρα με αυτοπεποίθηση βετεράνου όταν σηκώνεται για «τρεις» και τα… μπουμπουνάει, όπως μεταμορφώθηκε με την πάροδο του χρόνου και ο Παπανικολάου στον περσινό Ολυμπιακό. Ο Ούκιτς απαλλάχθηκε από την αγγαρεία της οργάνωσης και περιορίζεται σε αυτό που ξέρει καλά: να τρέχει, να ανακατώνει τις αντίπαλες άμυνες (και λιγότερο την επίθεση της ομάδας του) και να σκοράρει. Ματσιούλις και Πάνκο βοηθούν στα ριμπάουντ, αλλά έχουν το κεφάλι τους ήσυχο με τον Λάσμε να καλύπτει όλες τις «τρύπες» και να μαζεύει τις αδέσποτες μπάλες.

Ασφαλώς οι ομοιότητες στις διαδρομές των «αιωνίων» δεν σημαίνουν πως και ο Παναθηναϊκός θα έχει την ίδια κατάληξη στη σεζόν φτάνοντας στην κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Πρέπει να διορθώσει ακόμη πολλά κομμάτια στο παιχνίδι του για να φτάσει έστω και να συζητά κάτι τέτοιο. Όμως η διάθεση διοίκησης και τεχνικής ηγεσίας να κάνουν τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις (δίχως να στέκονται σε παιδιάστικους εγωισμούς που θα έπλητταν την ομάδα), η διαρκής βελτίωση του Παναθηναϊκού σαν μονάδες και προπαντός σαν σύνολο, καθώς και ο χρόνος που πάντα δουλεύει υπέρ οποιουδήποτε νέου είναι αν μη τι άλλο καλοί οιωνοί.

Follow @ChristosRobolis