Λερναίος… Θρύλος

Έχει ξαναγραφτεί κι απλώς επιβεβαιώθηκε για πολλοστή φορά. Ο Ολυμπιακός διαχειρίζεται καλύτερα από κάθε άλλη ομάδα στην Ευρώπη τις ήττες και τις απώλειές του. Ναι, η ομάδα που πριν οκτώ βράδια πήγε πλήρης κι έχασε στο Μιλάνο από τη χειρότερη ομάδα της Ευρωλίγκας, είναι η ίδια που ταξίδεψε αποδεκατισμένη στο Καζάν κι όχι απλώς κέρδισε μια… ζημιάρα ομάδα (ρωτήστε Φενέρ, Ερυθρό Αστέρα και Παναθηναϊκό) αλλά το έκανε σαν παγοθραυστικό.

Αυτή τη φορά τα πολλά αγωνιστικά προβλήματα και η καυτή ανάσα Φενέρ, Ερυθρού Αστέρα και Μπασκόνια στην πλάτη του δεν επέτρεπαν χαλάρωση. Τουναντίον, υπαγόρευαν υπερβάσεις και ο Ολυμπιακός στο Καζάν έκανε πολλές τέτοιες για να πάρει επιβλητικά μια υπερπολύτιμη νίκη.

Τη στιγμή που ο Γιάννης Σφαιρόπουλος ήξερε ακριβώς πού να στοχεύσει εστιάζοντας στην εξουδετέρωση του Λάνγκφορντ, η Ούνιξ δεν είχε την ίδια πολυτέλεια ελλείψει Σπανούλη. Ο Ολυμπιακός ανέδειξε πολλούς πρωταγωνιστές στην επίθεση και την άμυνά του, την ώρα που ο ηγέτης των αντιπάλων προσπαθούσε να κερδίσει μόνος του αγνοώντας επιδεικτικά τους συμπαίκτες του που απλώς συμπλήρωναν την πεντάδα και πρόσφεραν ημιαπασχόληση στους προσωπικούς τους αντιπάλους. Κι ως γνωστόν, στο ένας εναντίον όλων κόντρα σε μια ομάδα με αρχές, οι… όλοι θα κερδίσουν. Έστω κι αν είναι εννιά…

Ο Ολυμπιακός κλήθηκε να αγωνιστεί δίχως τους δύο γκαρντ που προσφέρουν πάνω από τις μισές από τις 14,7 ασίστ του μέσου όρου στην Ευρωλίγκα και μαζί κάτι παραπάνω από 23 πόντους ανά αγώνα. Η διπλή αυτή απουσία δεν αντιμετωπίστηκε ατομικά, αλλά συλλογικά, με άριστη κυκλοφορία, ώριμη και δίχως υπερβολές δημιουργία και εκτέλεση υπό ως επί το πλείστον ιδανικές συνθήκες. Και φυσικά από σκυλίσια άμυνα, ακόμη και στο φινάλε που θα περίμενε κανείς το ντεπόζιτο να έχει αδειάσει από καύσιμα.

Ο Γκριν, απαλλαγμένος ίσως από το φόβο να αντικατασταθεί στην πρώτη του «στραβή», έκανε το καλύτερο παιχνίδι του προσφέροντας λύσεις ΚΑΙ στα μετόπισθεν και ψάχνει πλέον τη συνέπεια σε εμφανίσεις άνω του μέσου όρου. Ο Παπανικολάου διέπρεψε ξανά σε ρόλο αντι-Χάκετ, κάνοντας τη δουλειά που απόντος του Ιταλού δεν μπορεί κανείς άλλος από τους υπάρχοντες γκαρντ: κυνήγησε ανηλεώς τον Λάνγκφορντ και τον απορρύθμισε, με τους 25 πόντους και τις 7 ασίστ του Αμερικανού να πιστοποιούν πόσο ψεύτικη είναι ώρες-ώρες η στατιστική. Ο Πρίντεζης ήταν το επιθετικό αποκούμπι, ο άνθρωπος που απορρόφησε την περισσότερη πίεση της αντίπαλης άμυνας και αντεπεξήλθε εξαιρετικά, δημιουργώντας από μέσα προς τα έξω και σκοράροντας και από μέσα και από έξω. Ο Μιλουτίνοφ σκέπασε τα καλάθια κι έδειξε πως ίσως δικαιούται περισσότερο χρόνο, ακόμη κι όχι αποκλειστικά απέναντι σε αντιπάλους της δικής του σωματοδομής. Ο Μάντζαρης πιστοποίησε πως ξέρει καλά να βγαίνει μπροστά στα «ζόρικα», ο Μπιρτς εξέθεσε τα κοντά σχήματα της Ούνιξ με τα επιθετικά του ριμπάουντ, ενώ Παπαπέτρου, Αγραβάνης και Γουότερς επιτέλεσαν δίχως τυμπανοκρουσίες ή μουρμούρες τον μικρό πλην όμως σημαντικό ρόλο τους.

Ένα ακόμη βήμα προς την εξασφάλιση θέσης στην τετράδα είναι γεγονός. Το αρκετά δύσκολο πρόγραμμα που ακολουθεί και η κακοδαιμονία με τους τραυματισμούς που δεν λέει να σταματήσει άλλες ομάδες θα τις αποθάρρυναν, θα τις άγχωναν και θα τις εκτροχίαζαν. Όχι όμως τον Ολυμπιακό, που δείχνει να γιγαντώνεται στα δύσκολα και να ξεπετά διπλά όσα κεφάλια τού κόβουν τραυματισμοί και κάθε λογής απουσίες. Αν μάθει να διαχειρίζεται καλύτερα και νίκες σαν αυτή του Καζάν, όλα θα είναι ακόμη καλύτερα. Η πρώτη πρόκληση για απάντηση, λέγεται Ζαλγκίρις την επόμενη Παρασκευή.

Follow @ChristosRobolis