Κάτι δεν πάει καλά...

Τα προμηνύματα είχαν ληφθεί καιρό τώρα. Ο Παναθηναϊκός δεν έπειθε εδώ και εβδομάδες με τις εμφανίσεις του και οι αδυναμίες του είναι από την αρχή της χρονιάς εμφανείς και αδιόρθωτες. Η Λιέτουβος Ρίτας ήρθε απλώς να εκθέσει αυτό που καμούφλαραν ως τώρα οι-έστω και δύσκολες-νίκες και να καταστήσει το δρόμο προς τη Βαρκελώνη στενωπό γεμάτο λάσπες, πέτρες και πιθανώς ανυπέρβλητα εμπόδια.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Η άμυνα, στην οποία έχει μετατεθεί το κέντρο βάρους της ομάδας τη φετινή περίοδο μετά και την απώλεια τριών σπουδαίων επιθετικών όπλων, όπως οι Σπανούλης, Γιασικεβίτσιους και Πέκοβιτς, δεν αρκεί για να δώσει νίκες. Και από τη στιγμή που ούτε αυτή λειτούργησε σωστά κόντρα στη Λιέτουβος Ρίτας, παρουσιάζοντας πολλές ολιγωρίες και χάνοντας πολλά αμυντικά ριμπάουντ (16), η ήττα ήρθε φυσιολογικά.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα στον φετινό Παναθηναϊκό όμως εντοπίζεται στην επίθεση. Το πικ-εν-ρολ, που μπήκε στο λεξιλόγιο των περισσότερων χάρη στους «πράσινους» και το οποίο αποτελούσε άλυτο γρίφο σχεδόν για κάθε άμυνα, φέτος απουσιάζει σχεδόν παντελώς από το παιχνίδι τους. Η επίθεση είναι στατική, χωρίς δημιουργία ή φαντασία και απόλυτα προβλέψιμη. Οι στιγμές έμπνευσης του Διαμαντίδη είναι περισσότερο προϊόν της κλάσης του, δεν προκύπτουν αυτοματοποιημένα όπως τα προηγούμενα χρόνια και όσο ο αρχηγός ελλείψει ικανού αντικαταστάτη κουράζεται, μειώνονται και οι ιδέες διάσπασης των αντιπάλων αμυνών. Κι ασφαλώς λείπει ο σέντερ-σημείο αναφοράς, στον οποίο θα «ακουμπά» η μπάλα στην επίθεση ανοίγοντας το πεδίο δράσης για τους υπόλοιπους και θα γεμίζει τη ρακέτα στην άμυνα.

Η ήττα από τη Λιέτουβος Ρίτας είναι ο μικρότερος από τους πονοκεφάλους που έχει ο Παναθηναϊκός. Πιθανότατα αυτό το αποτέλεσμα δεν θα στοιχίσει την πρόκριση, ίσως ούτε και την πρώτη θέση. Η εικόνα όμως που παρουσιάζουν οι πρωταθλητές Ελλάδος δεν πείθει. Αυτός ο Παναθηναϊκός που ίδρωσε να κερδίσει τη μέτρια μακριά από τη Βιτόρια Κάχα Λαμποράλ, που έχασε από τον ελλιπέστατο Άρη στο Κύπελλο, τον Ολυμπιακό και τη Λιέτουβος Ρίτας στο ΟΑΚΑ, δεν πείθει πως μπορεί να προκριθεί ακόμη και με πλεονέκτημα έδρας στο φάιναλ φορ (πόσω μάλλον να κατακτήσει την Ευρωλίγκα), πως μπορεί να κατακτήσει το Κύπελλο απέναντι στον Ολυμπιακό ή να «σπάσει» την έδρα των Πειραιωτών τουλάχιστον μία φορά για να υπερασπιστεί το θρόνο του στην Α1.

Οι δυνατότητες για διορθωτικές κινήσεις στο ρόστερ έμειναν ανεκμετάλλευτες, αλλά η ανάγκη διαρθρωτικών αλλαγών το ερχόμενο καλοκαίρι είναι επιβεβλημένη. Ακόμη κι αν κατακτηθούν τίτλοι. Ο κορμός της ομάδας δεν έχει «γεράσει» αλλά αναπόφευκτα μεγαλώνει και το ρόστερ έχει εμφανές έλλειμμα προσωπικότητας σε σχέση με το πολύ πρόσφατο παρελθόν. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ασφαλώς και δεν χρειάζεται υποδείξεις. Είναι αρκετά ρεαλιστής (για ικανότητα και εμπειρία ούτε λόγος) φυσικά έχει διαγνώσει το πρόβλημα και μπορεί να το λύσει όπως έχει κάνει κατ’ επανάληψη.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com