Καθίστε κι απολαύστε το… trailer των «αιωνίων»

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά… Ο αγώνας της Πέμπτης δεν θα κρίνει απολύτως τίποτα. Ούτε καν το Κύπελλο. Εκτός κι αν θεωρεί κάποιος ότι στο νικητή του πρώτου ντέρμπι των «αιωνίων» θα πρέπει να γίνει απονομή παραβλέποντας ότι στη συνέχεια ίσως κληθεί να αντιμετωπίσει σε νοκ άουτ ΜΟΝΟ ημιτελικό τον ΠΑΟΚ, τον Άρη ή την ΑΕΚ εκτός έδρας ή θα τους συναντήσει σε ουδέτερο έδαφος στον τελικό…

Το ματς της Πέμπτης δεν θα κρίνει όμως απολύτως τίποτα και για το υπόλοιπο της χρονιάς, καθώς δεν εξασφαλίζει καμία επιτυχία ή αποτυχία. Ό,τι συνέβη πέρσι αποτελεί την καλύτερη απόδειξη. Τότε που ο Παναθηναϊκός χωρίς κόσμο, με απουσίες, νέο προπονητή και πολλά αμούστακα παιδιά νίκησε τον σαφώς πιο έτοιμο Ολυμπιακό. Ο άνεμος ανανέωσης του Ιβάνοβιτς έγινε γρήγορα μουρμούρα, αμφισβήτηση και περιόρισε τις καλές πράσινες αναμνήσεις σε εκείνη τη βραδιά της 9ης Οκτωβρίου, ενώ στον αντίποδα οι προπηλακισμοί στο ΣΕΦ από οπαδούς που οδήγησαν στην αποχώρηση Μπαρτζώκα έγιναν στο τέλος της σεζόν χειροκροτήματα και υποδοχές ηρώων για την ομάδα του Σφαιρόπουλου που με πέντε σερί νίκες επί του αντιπάλου δέους «σκούπισε» το πρωτάθλημα και έφτασε στον τελικό της Ευρωλίγκας.

Συν τοις άλλοις, φέτος φαίνεται πως πιθανό στραβοπάτημα δεν θα σταθεί ικανό να ταρακουνήσει συθέμελα τον ηττημένο της βραδιάς. Οι μεν φίλοι του Ολυμπιακού δείχνουν έτοιμοι να συγχωρήσουν ένα παραστράτημα, αφού η ομάδα ανέκτησε στο χρόνο που μεσολάβησε την εμπιστοσύνη του κόσμου και πορεύεται σε στέρεες βάσεις, οι δε του Παναθηναϊκού αναγνωρίζουν πως θα χρειαστεί χρόνος για να λειτουργήσει σύμφωνα με τις μεγάλες του δυνατότητες το ανανεωμένο ρόστερ. Μακριά, λοιπόν, από «ερυθρόλευκους» ή «πράσινους» κάθε καταστροφολογία.

Ατού μεν, αλλά…

Ο Ολυμπιακός έχει στη θεωρία, που όμως ουκ έστιν αριθμός πόσες φορές έχει καταρριφθεί επί του πρακτέου, τον πρώτο λόγο για τη νίκη. Διαθέτει πιο στιβαρό κορμό, τον ίδιο προπονητή, είχε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στην προετοιμασία τα νέα του πρόσωπα, παίζει στην έδρα του κι έχει πάρει εσχάτως τον αέρα του Παναθηναϊκού. Σε πολλά από τα παραπάνω υπάρχει ένα «αλλά». Η βάση της ομάδας είναι στέρεα, ωστόσο Σπανούλης, Πρίντεζης, Μάντζαρης και Λοτζέσκι ενσωματώθηκαν αργά λόγω Ευρωμπάσκετ, ενώ ο Χάντερ είναι τραυματίας. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είχε βρει μια αξιοπρεπή χημεία με τους διαθέσιμους Αθηναίου, Στρόμπερι, Παπαπέτρου, Αγραβάνη, Τσαϊρέλη, Γιανγκ και τους νεαρούς Τολιόπουλο και Μουράτο, αλλά είχε λίγο χρόνο για να τις αλληλοπροσαρμογές στο παιχνίδι των «παλιών», συν των καθυστερημένα αφιχθέντων Μιλουτίνοφ και Χάκετ. Αναμφίβολα με την προσθήκη όλων το μίγμα που μπορεί να δημιουργηθεί είναι εκρηκτικό, αλλά μέχρι να συμβεί αυτό οι ενισχύσεις ίσως αποδιοργανώσουν παρά ισχυροποιήσουν την ομάδα. Όσο για τον παράγοντα «έδρα», ουσιαστικά εξουδετερώθηκε από τους ίδιους τους οπαδούς της ομάδας (όπως αντίστοιχα πέρσι από εκείνους του Παναθηναϊκού) και το πλεονέκτημα περιορίζεται στην καλύτερη… γνώση του παρκέ και των καλαθιών στο ΣΕΦ.

Το πραγματικό ατού του Ολυμπιακού, αυτό στο οποίο θα στηριχθεί ακόμη περισσότερο φέτος, είναι η άμυνά του που αποτελεί την αρχή και το τέλος στη φιλοσοφία του προπονητή του. Οι αντίπαλοι των Πειραιωτών θα ματώνουν για να σκοράρουν κι αυτό φάνηκε από τα φιλικά. Εκεί διαπιστώθηκε μια επιθετική δυσλειτουργία κι έλλειψη ιδεών, αλλά η προσθήκη παικτών όπως Σπανούλης και Πρίντεζης αρκεί για να λυθεί, ενώ ο πολυδιάστατος Χάκετ και ο διαφορετικού τύπου από τους υπάρχοντες σέντερ Μιλουτίνοφ θα προσφέρουν κι αυτοί το κατιτίς τους.

Εμφανώς βελτιωμένοι, αλλά ταλαιπωρημένοι

Ο Παναθηναϊκός είναι εμφανές πως έχει κάνει upgrade στην ποιότητα του ρόστερ του κι αυτό ίσως για πρώτη φορά στη μετα-Ομπράντοβιτς εποχή δείχνει τόσο πλήρες, ταλαντούχο και «βαθύ» σε όλες τις θέσεις. Ο Καλάθης βάζει τέλος στη μοναξιά του Διαμαντίδη, ο Φελντέιν αποτελεί ως τώρα αποκάλυψη, ο Πάβλοβιτς είναι λεφτά στην τράπεζα, ενώ ο Ραντούλιτσα κατά κύριο λόγο και ο Κούζμιτς κατά δεύτερο γεμίζουν τη ρακέτα. Όμως αν ο Ολυμπιακός προβληματίζεται μια φορά για την πρόωρη συνάντηση κορυφής με τον «αιώνιο» αντίπαλο, ο Παναθηναϊκός το κάνει δυο και τρεις. Δεν είναι μόνο ότι τα σημεία αναφοράς στο ρόστερ είναι ελάχιστα σε σχέση με πέρσι (Διαμαντίδης, Φώτσης και Γιάνκοβιτς μόνο, αφού ο Γκιστ μόλις εξέτισε την ποινή του, Παππάς και Μποχωρίδης είναι τραυματίες, ενώ οι νέοι είναι… νέοι), ούτε η έλευση προπονητή που έπιασε δουλειά στα τέλη Σεπτεμβρίου αφού μέχρι τότε το έκανε δια αλληλογραφίας. Είναι ότι η ομάδα μετρά στα δάχτυλα του ενός χεριού τις πραγματικές προπονήσεις που έκανε σε πλήρη σύνθεση. Η τιμητική πρόσκληση της Ευρωλίγκας για περιοδεία στην Κίνα έμοιαζε με θλιβερό καθήκον που υπέβαλε σε μεγάλη ταλαιπωρία τους «πράσινους» κι ακόμη περισσότερο όσους προέρχονταν από Ευρωμπάσκετ. Και μπορεί η εικόνα της ομάδας να ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντική στο ασφαλές δείγμα του τουρνουά της Μόσχας, αλλά μένει να φανεί πόσο «φρέσκοι» θα είναι οι παίκτες του Τζόρτζεβιτς στην πρώτη τους μάχη, αλλά και τις δύσκολες που έπονται νωρίς-νωρίς, αφού μέσα σε ένα δεκαήμερο έχει ακόμη εκτός έδρας μάχες με Άρη στο πρωτάθλημα, Λοκομοτίβ Κουμπάν στην Ευρωλίγκα και φινάλε με Ολυμπιακό για την Α1 στο ΟΑΚΑ.

Υπάρχουν όμως και καλά νέα για τον Παναθηναϊκό. Διαμαντίδης και Καλάθης έχουν ανεπτυγμένο κώδικα επικοινωνίας από την παλιά τους συνεργασία, ο Πάβλοβιτς διαθέτει τεράστια εμπειρία για να αφομοιώσει ό,τι του ζητείται άμεσα, ενώ ο Τζόρτζεβιτς γνωρίζει καλύτερα από τον καθέναν πώς θα χειριστεί Ραντούλιτσα και Κούζμιτς μεταφέροντας το play-book της εθνικής Σερβίας στο «τριφύλλι».

Κοινώς… μόλις αρχίζουμε

Ποιο το συμπέρασμα από όλα τα παραπάνω; Κανένα! Ο αγώνας της Πέμπτης δεν θα μας κάνει σοφότερους για την κατάσταση των ομάδων, ούτε θα μας προϊδεάσει για όσα θα ακολουθήσουν. Οι δύο «αιώνιοι», ζωή να’ χουν, θα τα πουν πολλές φορές ακόμη μέσα στη σεζόν και τότε, με μεγαλύτερο διακύβευμα και έχοντας πιο ολοκληρωμένη μορφή, θα μπορέσουμε να μιλήσουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια για τις αρετές και τις αδυναμίες τους. Για την ώρα, ας αρκεστούμε στον μεγάλο προημιτελικό, που μοιάζει με trailer ενός blockbuster, και ας το απολαύσουμε…

Χρήστος Ρομπόλης