Καλύτερα, θρύλε, τώρα παρά μετά

Οι πρωταθλητές εμφανίστηκαν κακέκτυπο της ομάδας που ήταν «τρένο» δίχως φρένο επί δύο μήνες (πέρασαν 63 μέρες από την τελευταία τους ήττα, από τη Ζαλγκίρις στο ΣΕΦ) εντός και κυρίως εκτός τειχών.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Τα προβλήματά τους δεν εστιάστηκαν σε έναν τομέα αλλά σχεδόν σε όλους. Η άμυνα ήταν εξαιρετικά ευάλωτη στο πικ εν ρολ ή τις διεισδύσεις των κοντών που σέρβιραν αφειδώς έτοιμα καλάθια στον Λάμπε και τους συν αυτώ. Η επίθεση με εξαίρεση ένα μεγάλο μέρος του πρώτου ημιχρόνου έμοιαζε βραχυκυκλωμένη, στατική, επιρρεπής στα λάθη και αδικαιολόγητα πανικοβλημένη όταν οι γηπεδούχοι πήραν τα ηνία του ματς.

Παίκτες-κλειδιά εμφανίστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Ο Πάουελ ήταν αρνητικός, ο Μαυροειδής δεν βοήθησε, ο Χάινς δεν μπορεί να αψηφά διαρκώς τους νόμους της φυσικής απέναντι σε ψηλότερους αντιπάλους και ο Σερμαντίνι (που σε ένα τέτοιο παιχνίδι θα ήταν σίγουρα χρήσιμος) ήταν στην Αθήνα. Ο Μάντζαρης έκανε ένα από τα σπανιότατα αρνητικά του παιχνίδια, o Λο ήταν αγνώριστος, με τον Σλούκα να μη χρησιμοποιείται ούτε δευτερόλεπτο και τον Περπέρογλου μάλλον να μένει ανεξήγητα στον πάγκο. Ο δε Σπανούλης έπαθε… deja vu, ενθυμούμενος το πρώτο μισό της περασμένης περιόδου, όταν προσπαθούσε να βγάλει μόνο του το κάρο από τη λάσπη και αναζητούσε μάταια συμπαράσταση.

Ασφαλώς η ήττα από την Κάχα Λαμποράλ στη Βιτόρια, από την οποία είναι αμφίβολο αν θα περάσουν άλλες ομάδες στο Top 16, δεν είναι καταστροφή. Μπορεί να γίνει τέτοια, αν ο Ολυμπιακός το επιτρέψει. Αφενός μεν αν αφήσει να τον καταβάλει ξανά το ψυχολογικό βάρος που έφερε στην αρχή της περιόδου, αφετέρου δε αν δεν τη «διαβάσει» σωστά.

Η κακή εμφάνιση δεν πρέπει να αποδοθεί στη ραστώνη των ημερών, τα μελομακάρονα, τους κουραμπιέδες και τη γαλοπούλα, ούτε μάλλον μπορεί να γίνει λόγος για αφ’ υψηλού αντιμετώπιση του αντιπάλου μετά την παρέλαση στο ίδιο γήπεδο πριν από 41 βράδια. Αυτή θα ήταν η εύκολη «ανάγνωση» της ήττας και μάλλον θα έκρυβε τις αδυναμίες που εμφανίστηκαν.

Ο Ολυμπιακός δεν θα πρέπει να φοβηθεί για ένα αποτυχημένο αποτέλεσμα. Αήττητη ομάδα, άλλωστε, δεν υπάρχει. Κακές μέρες έχουν όλοι στη δουλειά. Μετά τον περσινό του άθλο και το εξαιρετικό μπάσκετ που έπαιξε φέτος επί ένα δίμηνο έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου του, που μπορεί να του συγχωρέσει και μια παρασπονδία. Ή ακόμη περισσότερες. Για το λόγο αυτό οι άνθρωποι της ομάδας δεν πρέπει να κάνουν τα στραβά μάτια. Απεναντίας θα πρέπει να φέρουν στο φως τα αίτια, να βάλουν τα λάθη στο μικροσκόπιο και να φροντίσουν μην επαναληφθούν.

Αν αυτό γίνει με ψυχραιμία και σωστά, μπορεί τελικά η ήττα αυτή να αποδειχτεί ευεργετική, με περισσότερα κέρδη σε βάθος χρόνου παρά απώλειες σε ένα τόσο πρώιμο στάδιο μιας φάσης που περιλαμβάνει άλλα 13 ματς. Καλύτερα τώρα, παρά μετά, δηλαδή…

Follow @ChristosRobolis