Η τύχη άνοιξε το δρόμο, η Εθνική πρέπει να τον διαβεί

Ένα από τα δεκάδες αθλητικά κλισέ αναφέρει πως «η καλή ή κακή κλήρωση φαίνεται στο γήπεδο». Όμως στην προκειμένη περίπτωση, επιτρέψτε μας να πούμε πως πέρα από κουραστικό, αυτό το «γνωμικό» είναι και… λάθος. Όποιος πει ότι η κληρωτίδα στην Disneyland δεν χαμογέλασε στην Εθνική όπως ο Μίκι και ο Γκούφι στα μικρά παιδιά, απλώς αποφεύγει να δει κατάματα την πραγματικότητα. Ίσως, δε, να προετοιμάζει και το έδαφος για δικαιολογίες σε περίπτωση (φτου-φτου, μακριά από μας) αποτυχίας.

Ασφαλώς το κλείσιμο του ματιού από την (τυφλή για την Ελλάδα στις τελευταίες διοργανώσεις) θεά δεν εξασφαλίζει καμία διάκριση. Απλώς προσφέρει μια χρυσή ευκαιρία, που αυτή τη φορά ΔΕΝ πρέπει επ’ ουδενί να πάει χαμένη.

Φυσικά απαγορεύεται κάθε συζήτηση περί πρόκρισης στη δεύτερη φάση του Λιλ. Όταν διαθέτεις μια ομάδα με φιλοδοξίες, δεν μπορείς παρά να κρίνεις αν μη τι άλλο απόλυτα βατό έναν όμιλο με την γηπεδούχο και υπεραλαντούχα πλην αλλοπρόσαλλη και αψυχολόγητη Κροατία, την ικανή αλλά συνήθως λιγόψυχη Σλοβενία, την ποιοτική ωστόσο «άγουρη» Γεωργία, την ΠΓΔΜ που απειλεί περισσότερο με τις πολιτικές προκλήσεις παρά με το υλικό της και την Ολλανδία που στο μπάσκετ δεν έχει ούτε Ρόμπεν, ούτε Φαν Πέρσι.

Κι εφόσον το καθήκον της πρόκρισης στους «16» εκπληρωθεί, το ψυχολογικό όριο του πρώτου νοκ άουτ, που είναι λογικό μετά το πάθημα της Μαδρίτης να έχει προκαλέσει μινι-σύμπλεγμα στην Εθνική, θα είναι επίσης εφικτό να ξεπεραστεί. Πλην της Λιθουανίας, καμία από τις ομάδες του τέταρτου γκρουπ δεν δείχνει ικανή να κοιτάξει στα μάτια μια καλή ελληνική ομάδα. Όπως ούτε φυσική η Σλοβενία ή η Κροατία που πιθανώς να επιβιώσουν μέχρι τα προημιτελικά ή τα ημιτελικά σκορπίζουν κανέναν τρόμο.

Την ίδια ώρα, στην άλλη πλευρά του ταμπλό θα γίνει «σφαγή». Κι ενώ η οικοδέσποινα Γαλλία θα έχει εύκολο έργο στην πρώτη φάση με εξαίρεση το ερωτηματικό της Ρωσίας για τη σύνθεση που θα παρατάξει, θα τα βρει μπαστούνια από τους «16» συναντώντας στο διάβα της σίγουρα έναν ισχυρό από τον όμιλο του θανάτου με Ισπανία, Σερβία, Τουρκία, Ιταλία και Γερμανία. Και μοιραία κάποια εκ των φαβορί από τον πρώτο και κυρίως τον δεύτερο όμιλο δεν θα μακροημερεύσουν στο τουρνουά.

Ο δρόμος προς την επιτυχία είναι ανοιχτός. Δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα και δεν προσφέρεται για υγιεινό περίπατο, αλλά ούτε είναι γεμάτος με απροσπέλαστα εμπόδια. Μια ενωμένη, δυνατή και υγιής Εθνική μπορεί να φέρει την άνοιξη μέσα στο φθινόπωρο. Στο δρόμο αυτό ευπρόσδεκτοι είναι όλοι όσοι θέλουν να προσφέρουν, όπως ξεκαθάρισε ο Φώτης Κατσικάρης. Από τον απόντα μόνο όταν τον προδίδει το σώμα του Σπανούλη και τους υπόλοιπους σταθερά πιστούς «στρατιώτες», μέχρι τους ΝΒΑερ που διαφημίζουν το ελληνικό μπάσκετ στη μεγαλύτερη μπασκετική σκηνή και την «αναβαθμισμένη» νέα γενιά που έρχεται με… φόρα για το μέλλον. Ακόμη κι ο… άσωτος Κώστας Κουφός, εφόσον δείξει μεταμέλεια και συνέπεια μετά τα καμώματα του καλοκαιριού, αξίζει ένα (τελευταίο) συγχωροχάρτι.

Όποιος ακούει το κάλεσμα της γαλανόλευκης σαν εντολή για αγγαρεία και δεν δείχνει διάθεση να αφήσει τις παραλίες για να υπηρετήσει την πατρίδα (αλλά και ιδιοτελώς σκεπτόμενος να… διαφημίσει την «πραμάτεια» του σε μια μεγάλη διοργάνωση με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την καριέρα του) να μας αφήσει στην ησυχία μας. Το μοναστήρι να’ ναι καλά και το ελληνικό μπάσκετ δεν είχε ποτέ έλλειψη από παίκτες με ποιότητα και προπαντός διάθεση να προσφέρουν.

Follow @ChristosRobolis