Η τελευταία μεγάλη προσφορά του Παύλου Γιαννακόπουλου

Για την προσφορά του στον Παναθηναϊκό και τον αθλητισμό έχουν γραφτεί χιλιάδες λέξεις, που και πάλι όμως φαντάζουν λίγες για να αποτυπώσουν πιστά το μεγαλείο του ανδρός. Όμως ο Παύλος Γιαννακόπουλος κατόρθωσε κάτι μοναδικό: να συνεχίσει να προσφέρει στον αγαπημένο του σύλλογο ακόμη και μετά θάνατον…

Ένα δυσάρεστο γεγονός, όπως η δική του φυγή από τη ζωή, ήταν αν όχι η αιτία σίγουρα η αφορμή να γεφυρωθεί το χάσμα με την Ευρωλίγκα. Όπως συχνά συσπειρώνονται διχασμένες οικογένειες μπροστά σε μια κοινή απώλεια, η δύσκολη αυτή στιγμή έβαλε στην άκρη τους εγωισμούς και οι δύο πλευρές αναγνώρισαν πως έχουν πολλά περισσότερα να τους ενώνουν παρά να τους χωρίζουν. Η παρουσία του Τζόρντι Μπερτομέου στην κηδεία και η προσωπική επαφή με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο έφεραν το πρώτο βήμα και οι δύο πλευρές αποφάσισαν να θάψουν το τσεκούρι και να κοιτάξουν μπροστά για το κοινό τους καλό. Όπως θα ήθελε ο εκλιπών.

Πέρα από τη συμφιλίωση με την Ευρωλίγκα, ο Παύλος Γιαννακόπουλος κατόρθωσε ό,τι πάσχιζε και δεν κατόρθωσε για λόγους που δεν είναι της παρούσης να πετύχει εν ζωή, να το καταφέρει μετά θάνατον, έστω και για μια βραδιά. Τη συσπείρωση όλων των τμημάτων του συλλόγου, κάτω από την ίδια στέγη. Έστω και για λίγες ώρες, ο Παναθηναϊκός ήταν ενιαίος και αδιαίρετος, όπως τον είχε οραματιστεί ο ιστορικός ηγέτης της ΚΑΕ. Ίσως, δε, να μην έχει τόση σημασία αν όλα τα τμήματα βρίσκονται κάτω από την ίδια ιδιοκτησιακή «φτερούγα» ή διασπείρονται μεταξύ άλλων διοικήσεων, όταν είναι ενωμένα και αλληλοϋποστηρίζονται.

Ασφαλώς η αύρα του Παύλου Γιαννακόπουλου δεν αρκεί για να διασφαλίζει την ομαλότητα και την ενότητα ες αεί. Καθήκον τον ζώντων είναι να διατηρήσουν και να ενισχύσουν τη βαριά κληρονομιά του. Σε κάθε περίπτωση ο Παναθηναϊκός και ο κόσμος του μετά τις βραδιές της επιστροφής του Μπατίστ ή του Ομπράντοβιτς, την εκδήλωση για τους Legends και το αντίο στον Διαμαντίδη έδειξε πως δεν ξεχνά όσους πρόσφεραν και τίμησε όπως του άρμοζε τον άνθρωπο χωρίς τον οποίο τίποτα και κανείς από τους παραπάνω δεν θα είχε γραφτεί στην ιστορία του συλλόγου.

Τα αγωνιστικά, όσα είδαμε κόντρα στη Χίμκι, περνούν μοιραία σε δεύτερο πλάνο. Πάντως ο Παναθηναϊκός έδειξε πως θα είναι ομάδα με αφετηρία την άμυνα, όπου σχεδόν σε όλα τα σχήματα θα παίζει με αλλαγές, με μεγαλύτερη δυνατότητα να ανοίγει το γήπεδο με μακρινά σουτ, περισσότερο ελεγχόμενη αλλά και προβλέψιμη επιθετικά και με μεγαλύτερη αθλητικότητα στις περισσότερες θέσεις. Ο Παπαπέτρου έδειξε έτοιμος για βασικό τριάρι, ενώ τα δικά του φυσικά προσόντα αλλά και του Θανάση βοηθούν για να καλυφθούν οι αδυναμίες στην άμυνα του Τόμας, ο οποίος είναι ένας… σούτινγκ πάουερ φόργουορντ έτοιμος να δώσει από το «4» ό,τι πρόσφερε μέχρι πέρσι ο Ρίβερς από το «2» ή το «3». Ο Λάνγκφορντ παίρνει «εργολαβία» όλες τις τελευταίες επιθέσεις όπως ο Τζέιμς με τον οποίο έχουν πολλά κοινά αλλά και μεγάλες διαφορές, Γκιστ και Λάσμε είναι σταθερές αξίες που αλληλοσυμπληρώνονται, ο Μήτογλου γίνεται σταδιακά παίκτης Ευρωλίγκας, ενώ ο Παπαγιάννης εφόσον δουλέψει το σώμα και την άμυνά του θα αυξήσει το χρόνο του στο παρκέ και θα δείξει τις δεδομένες αρετές του. Τέλος, ο Λεκαβίτσιους της δεύτερης περιόδου θα κάνει τον Καλάθη αναντικατάστατο, αλλά της τέταρτης θα του προσφέρει πολύτιμες ανάσες.

ΥΓ: Από αυτή την Κυριακή θα τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια για καλτ φιγούρες του παρελθόντος και γενικά χαλαρή διάθεση. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis