Η Σερβία έκανε υπέρβαση μεγαλύτερη και από της Σλοβενίας

Σύμφωνοι, η Σλοβενία έχει κλέψει τις καρδιές όλων στο Ευρωμπάσκετ με το υπερσύγχρονο μπάσκετ που παίζει, το αστείρευτο ταλέντο του ηγέτη Ντράγκιτς, τις παρά φύσιν για 18χρονο εμφανίσεις του Ντόντσιτς και το υπόδειγμα ομάδας που έχει παρουσιάσει ο Ιγκόρ Κοκόσκοφ. Άλλωστε πάντα το καινούριο και το διαφορετικό έχει τη δική του ακαταμάχητη γοητεία. Όμως, για σταθείτε, μήπως αυτό που έχει καταφέρει η Σερβία είναι ανάλογα σπουδαίο; Ίσως ακόμη και σπουδαιότερο;

Μην εστιάζετε στην ψυχρή και «λογιστική» καταγραφή των επιτυχιών των τελευταίων ετών, γιατί οι Σέρβοι είτε με αυτή την ονομασία είτε ως Γιουγκοσλάβοι έχουν κατακτήσει τα πάντα και πολλές φορές, ενώ την τελευταία τριετία ήταν παρόντες σε δύο τελικούς, Μουντομπάσκετ και Ολυμπιακών Αγώνων. Κάθε επίτευγμα πρέπει να αξιολογείται με βάση τα δεδομένα της στιγμής κι όχι της (προ)ιστορίας. Και τα τωρινά δεδομένα προσδίδουν τεράστια αξία στο επίτευγμα της ομάδας του Σάσα Τζόρτζεβιτς.

Απουσίες είχαν στο Ευρωμπάσκετ όλοι, αλλά κανείς όσες και τόσο ηχηρές όσες η Σερβία. Ίσως πρόκειται για μοναδική περίπτωση ομάδας που όσοι απουσιάζουν θα συνέθεταν μία δωδεκάδα ισχυρότερη από την παρούσα. Ο ραγδαία ανερχόμενος στο ΝΒΑ Νίκολα Γιόκιτς, ο ίσως όχι απόλυτα συμβατός με τις αμερικανικές απαιτήσεις αλλά σπουδαίος για το ευρωπαϊκό μπάσκετ Νεμάνια Μπιέλιτσα, ο σταθερά πολύ καλός όταν φορά το εθνόσημο σε αντίθεση με όλη την υπόλοιπη σεζόν Μίροσλαβ Ραντούλιτσα, ο τρομερά βελτιωμένος μέσω Ολυμπιακού Νίκολα Μιλουτίνοφ, αλλά και όσοι «χάθηκαν» στη διάρκεια της προετοιμασίας, από τον ζογκλέρ Νεμάνια Νέντοβιτς, μέχρι τα πολυεργαλεία Κάλινιτς, Σιμόνοβιτς και φυσικά τον ηγέτη και το μυαλό της ομάδας κοντά μία δεκαετία τώρα, Μίλος Τεόντοσιτς, είναι μερικές μόνο ελλείψεις που δεν προσπερνά εύκολα κανείς. Ή μάλλον κανείς πλην της Σερβίας…

Η χώρα αυτή μοιάζει με μια αστείρευτη δεξαμενή μπασκετικού ταλέντου, ειδικά αν λάβουμε υπόψη πως ο πληθυσμός της μόλις ξεπερνά τα 7 εκατομμύρια. Ούτως ή άλλως πρόκειται για την κορυφαία σχολή στην Ευρώπη, με παίκτες που μεγαλώνουν με μία μπάλα στα χέρια, μαθαίνουν άριστα τα βασικά από κορυφαίους «δασκάλους», εξελίσσονται παίζοντας σε ένα πρωτάθλημα που δίνει ευκαιρίες στους γηγενείς και κατόπιν στελεχώνουν κορυφαία κλαμπ στην Ευρώπη ή και στο ΝΒΑ. Όλες αυτές οι συνθήκες ταυτόχρονα δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στη δική μας ήπειρο, ούτε στην Ισπανία, ούτε στη Ρωσία, ούτε στη Γαλλία, ούτε φυσικά στην Ελλάδα. Μην ψάχνει, λοιπόν, κανείς μυστικά σε αυτή την επιτυχία, γιατί υπάρχουν λόγοι και είναι προφανείς.

Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς είναι από τις όχι τόσο σπάνιες περιπτώσεις προπονητών (κι όχι μόνο στο χώρο του μπάσκετ) που όσο ανεπιτυχείς πορείες έχουν σε συλλογικό επίπεδο, άλλες τόσες μεγάλες επιτυχίες έχουν να επιδείξουν ως εθνικοί προπονητές. Το παραπάνω διαβάζεται και αντίστροφα. Δίχως καμία πρόθεση υποτίμησης της δουλειάς του, η εμβληματική φιγούρα του στον πάγκο, αλλά και κοντά σε αυτόν και εκείνες τεράστιων προσωπικοτήτων όπως οι Ντανίλοβιτς, Μποντιρόγκα ή Τομάσεβιτς, πολλές φορές αρκούν για να εμπνεύσουν όσους βρίσκονται στο παρκέ και να τους οδηγήσουν στις επιτυχίες με αυτόματο πιλότο.

Θέλετε και άλλο; Δείτε πόσο μεγάλη συμβολή στην ανάπτυξη του ελληνικού μπάσκετ ή την εξέλιξη των Ελλήνων παικτών είχαν οι Σέρβοι κυρίως τα προηγούμενα χρόνια ή την αντίστοιχη προσφορά τους σε Γερμανία, Τουρκία και άλλες χώρες. Και για να μην ξεχνιόμαστε, ο προπονητής της Σλοβενίας… Σέρβος είναι.

Follow @ChristosRobolis