Η μετάλλαξη του Κουφού

Ο Κώστας Κουφός προ τετραετίας θεωρείτο το μεγαλύτερο ταλέντο της Ευρώπης και από τα μεγαλύτερα του κόσμου. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων της Μαδρίτης είχε κάνει θραύση, ενώ οι αριθμοί του στο NCAA με το Οχάιο Στέιτ ήταν εντυπωσιακοί. Παίκτες που συνδύαζαν το δικό του ύψος με εξαιρετική τεχνική και σουτ... περιφερειακού αποτελούσαν (και αποτελούν) είδος εν ανεπαρκεία και υπό... εξαφάνιση στο παγκόσμιο μπάσκετ. Κάποιοι δεν δίστασαν να τον παρομοιάσουν με τον Τιμ Ντάνκαν, βλέποντας την πλαστικότητα στις κινήσεις του, τις τεχνικές του αρετές και τα σουτ με ταμπλό στα οποία σπανίως αστοχούσε.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Αρκετές ομάδες της Ευρώπης (μεταξύ αυτών και οι «αιώνιοι») τον προσέγγισαν προσφέροντάς του χρήματα που θα συγκινούσαν κάθε κολεγιόπαιδο, ωστόσο εκείνος-σε αντίθεση με αρκετούς συνομήλικούς του που θα επέλεγαν να φτιάξουν ένα «γερό» κομπόδεμα-προτίμησε να επενδύσει σε μία μετοχή με ρίσκο και μακροπρόθεσμα (όχι όμως εξασφαλισμένα) οφέλη, το ΝΒΑ.

Τζαζ και Τίμπεργουλβς δεν του έδωσαν χώρο και χρόνο να ανθίσει. Απεναντίας, φαίνεται πως του έκαναν κακό. Η έλλειψη ψηλών στο ΝΒΑ οδήγησε την ομάδα της Μινεσότα και τον Τζέρι Σλόαν στην απόφαση να «μεταλλάξουν» μπασκετικά τον νεαρό ομογενή. Εκείνος, από φύσεως υπάκουος και πάντα πρόθυμος, αφέθηκε στα χέρια των προπονητών και των γυμναστών του.

Οι αλλαγές έγιναν σύντομα εμφανείς στον Κουφό. Εμφανισιακά και αγωνιστικά. Το ψηλόλιγνο παιδί που μάθαμε εκείνο το καλοκαίρι του 2007 είχε μεταμορφωθεί-όταν ήρθε στην Αθήνα για την προετοιμασία με τους Άνδρες εν όψει του Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας το 2009-σε ένα θηρίο, με πλάτες και μούσκουλα, ικανά να αντέξουν το «ξύλο» στις ρακέτες του ΝΒΑ απέναντι στους άλλους ψηλούς της λίγκας. Το μακρινό σουτ βγήκε-θαρρείς υποχρεωτικά-από το ρεπερτόριό του και η λέξη «power forward» αφαιρέθηκε... βίαια δίπλα από αυτή του «center» στον προσδιορισμό της θέσης του. Την ίδια ώρα η πρόοδος που παρουσίασε σε επίπεδο τακτικής και αντίληψης του παιχνιδιού δεν ήταν η προσδοκώμενη. Και πώς μπορούσε να γίνει διαφορετικά, παίζοντας σε κακές ομάδες του ΝΒΑ, με περιορισμένο χρόνο συμμετοχής και προπονήσεις που στη διάρκεια της σεζόν αναλώνονται στη συντήρηση των παικτών λόγω του υπερφορτωμένου προγράμματος...

Ο Κώστας Κουφός είναι πλέον ένας άλλος παίκτης κι αυτό-παρότι είναι ακόμη μόλις 22 ετών δύσκολα θα αλλάξει. Η νέα του ταυτότητα είναι «βαρύ πεντάρι», που δεν σουτάρει από μακριά, αλλά ξέρει να τελειώνει καλά τις φάσεις κοντά στο καλάθι. Υστερεί ακόμη στο τακτικό κομμάτι του παιχνιδιού, αμυντικά κι επιθετικά, αλλά σίγουρα είναι καλύτερος αυτό το καλοκαίρι από εκείνο του 2009. Η παραμονή του στο ΝΒΑ και στους Νάγκετς είναι ένα ρίσκο. Δίπλα στον Τζορτζ Καρλ, που διαθέτει εμπειρία από ευρωπαϊκό μπάσκετ και οι ομάδες του παίζουν ορθολογικά, μπορεί να εξελιχθεί, αρκεί να πάρει ευκαιρίες. Άλλωστε για μόνο για αδιαφορία δεν μπορεί να κατηγορηθεί ο παίκτης. Το μπάσκετ είναι η ζωή του, ενώ ο αγαθός χαρακτήρας και η εργατικότητά του δεν αμφισβητούνται.

Πάντα όμως θα παραμένει η απορία πώς θα διαγραφόταν η καριέρα του αν δεν υφίστατο αυτή την μπασκετική μετάλλαξη. Αν ο Κώστας Κουφός έπεφτε στα χέρια ενός προπονητή που δεν θα τον υποχρέωνε να... απαρνηθεί το αγωνιστικό του DNA. Που δεν θα θυσίαζε ένα σπάνιο ταλέντο στο βωμό της έλλειψης σέντερ. Που δεν θα του απαγόρευε να σουτάρει ή να παίζει μακριά από το καλάθι. Που θα τον μεταχειριζόταν όπως λόγου χάρη οι «δημιουργοί» του Ντιρκ Νοβίτσκι ή του Αντρέα Μπαρνιάνι, ισοϋψών του Κουφού, που δεν υποχρεώθηκαν να μεταλλαχθούν από τους ανθρώπους που κατεργάστηκαν το ταλέντο τους.

Σε κάθε περίπτωση, ο Κώστας Κουφός είναι αναγκαίος για την Εθνική και αποτελεί για το ελληνικό μπάσκετ κεφάλαιο, την απόδοση του οποίου-έχω την εντύπωση-πως δεν έχουμε δει ακόμη ούτε στο ελάχιστο.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com