Η μέρα της πράσινης μαρμότας

Είναι σχεδόν βέβαιο πως φτάνοντας στην 20η αγωνιστική της κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκας δύσκολα θα βρεις πράγματα που μπορούν να σε εκπλήξουν. Ειδικά αν όσα φαίνονταν από την αρχή της διαδρομής κακώς καμωμένα έσπευσαν να τα μπαλώσεις καθυστερημένα.

Ο Παναθηναϊκός έζησε και στο Τελ Αβίβ μια ακόμη μέρα της μαρμότας. Όπως η ομώνυμη ταινία, είδε το ίδιο έργο όπως σε κάθε του ταξίδι στην Ευρώπη σε επανάληψη. Με τις ίδιες αδυναμίες, τα ίδια προβλήματα και το ίδιο έλλειμμα αυτοπεποίθησης που καταντά σταδιακά σε σύμπλεγμα…

Και όπως ακριβώς και στην εξαιρετική ταινία ο Μπιλ Μάρεϊ προσπαθούσε να αλλάξει τη ροή της ημέρας και την κατάληξή της με λάθος τρόπο, έτσι και ο Παναθηναϊκός μοιάζει να κάνει τη δική του μάλλον ανώφελη προσπάθεια. Τα λάθη που τον οδήγησαν σε αυτή τη … λούπα είναι τόσο μεγάλα και σοβαρά, που οι φιλότιμες προσπάθειες της διοίκησης να τα λύσει δεν αρκούν για να τα διορθώσουν τώρα, Γενάρη μήνα.

Ο Παναθηναϊκός παραμένει, από την αρχή της σεζόν, η χειρότερη επιθετικά ομάδα της διοργάνωσης εκτός έδρας, με αποκαρδιωτικά ποσοστά σε βολές και τρίποντα (τελευταίος στις τρεις αυτές κατηγορίες μεταξύ των 16 της Ευρωλίγκας), με δυσεπίλυτα προβλήματα σε σετ παιχνίδι, με υπερβολική εξάρτηση από τις εμπνεύσεις του Καλάθη και τεράστιο πρόβλημα στο αμυντικό ριμπάουντ. Κι όποιος πίστευε πως ένας κολεγιακός προπονητής (έστω και θρύλος στο είδος του), ένας ΝΒΑερ που προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα και ένας ψηλός που κρίθηκε ανεπαρκής πριν τα περσινά play offs του πρωταθλήματος αλλά τώρα επιστρατεύτηκε ξανά επειδή δεν υπήρχε τίποτε καλύτερο στην αγορά, θα λύσουν ως δια μαγείας και άμεσα όλα τα προβλήματα στην κρισιμότερη καμπή της σεζόν, μάλλον κακώς ασχολείται με το άθλημα.

Ίσως, βέβαια, η ίδια ταινία να είναι διδακτική για τον Παναθηναϊκό. Όπως ακριβώς ο πρωταγωνιστής έπρεπε να φτάσει στο ναδίρ για να το… πάρει αλλιώς, έτσι και οι «πράσινοι» οφείλουν να πάρουν το μάθημά τους από τη φετινή διαγραφόμενη αποτυχία. Γιατί μπορεί μεν οι διορθωτικές κινήσεις που έκαναν πέρσι και πρόπερσι να έσωσαν την παρτίδα, αλλά τέτοιες καταστάσεις είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Μια ηχηρή αποτυχία σαν αυτή που έρχεται οφείλει να αναγκάσει τον Παναθηναϊκό να δει κατάματα τα προβλήματά του, δίχως να αναζητά δικαιολογίες ή εχθρούς, μήτε να θεωρεί πως όλα θα έχουν λυθεί μετά από ένα πιθανό εγχώριο νταμπλ, όπως έχει πράξει στο παρελθόν. Γιατί μόνο έτσι θα βελτιωθεί. Ειδάλλως, θα συνεχίζει να ζει την ίδια μέρα, με διαφορετικούς ίσως πρωταγωνιστές στον πάγκο ή στο παρκέ, αλλά με το ίδιο unhappy end…

ΥΓ: Ο Ολυμπιακός είναι σε διαφορετική μοίρα από τον Παναθηναϊκό, αλλά όπως οι κακοτεχνίες των «πράσινων» και οι καθυστερημένες παρεμβάσεις έκαναν σχεδόν αδύνατο πια να προλάβει το τρένο των play offs, η ακόμη πιο καθυστερημένη ενίσχυση των «ερυθρόλευκων» στα γκαρντ ίσως τους στοιχίσει στην τελική τους κατάταξη. Κόντρα στη Φενέρ για πολλοστή φορά ο Ολυμπιακός έχασε λόγω της ανεπάρκειας των περιφερειακών του και όσο δεν λύνει το συγκεκριμένο ζήτημα, οι πιθανότητες για το Final Four λιγοστεύουν.

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis