Η μαγκιά του «Ζοτς»

Αν η νίκη επί της ελλιπούς Βαλένθια μάς είχε αφήσει κάποιες επιφυλάξεις για τον φετινό Παναθηναϊκό, η εμφάνιση απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας τις απομάκρυνε. Οι «πράσινοι» αν και ακόμη ανέτοιμοι και στερούμενοι ακόμη το ρυθμό που δίνει μεγαλύτερη διάρκεια στα καλά τους διαστήματα, παρουσίασαν ένα αν μη τι άλλο πολλά υποσχόμενο πρόσωπο. Και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικό από το περσινό.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν φόρεσε πλερέζες για τη φυγή των Σπανούλη, Πέκοβιτς και Γιασικεβίτσιους και γνωρίζοντας πως παίκτες με τα δικά τους χαρακτηριστικά είναι δύσκολο να βρεθούν, έχτισε μία ομάδα με βάση τα στοιχεία των παικτών που ο ίδιος επέλεξε για να καλύψει τα κενά. Πού δεν θα κερδίζει από την επίθεση, αλλά με αφετηρία την άμυνα. Προσπάθησε τη δυναμικότητα που έχασε η ομάδα του με την αποχώρηση τριών πολύτιμων μονάδων να τις καλύψει με παίκτες που υπερτερούν σε τομείς όπου οι αποχωρήσαντες... χώλαιναν. Έτσι για παράδειγμα, ο Σάτο μπορεί να μην έχει τη διεισδυτικότητα του Σπανούλη, αλλά είναι καλύτερος αμυντικός, περισσότερο αθλητικός και ζητά λιγότερο την μπάλα, ενώ ο Μάριτς μπορεί να μη συγκρίνεται επιθετικά στο παιχνίδι στο χαμηλό ποστ με τον Πέκοβιτς, αλλά έχει μεγαλύτερη αφοσίωση σε άμυνα και ριμπάουντ. Οι νεοαποκτηθέντες δεν ήρθαν να αναλάβουν τους ρόλους αυτών που έφυγαν. Ο Ομπράντοβιτς έγραψε πάνω τους νέους ρόλους. Αυτό λέγεται και προπονητική μαγκιά...

Τα νέα αποκτήματα είναι περισσότερο στρατιώτες παρά ηγέτες. Άλλωστε ο Παναθηναϊκός δεν έχει έλλειψη τέτοιων, με την παρουσία παικτών όπως ο Διαμαντίδης, ο Μπατίστ, αλλά και ο Νίκολας που κάθε χρόνο εμφανίζεται και καλύτερος. Κι επειδή ένας καλός στρατός δεν χρειάζεται πολλούς ηγέτες, αλλά πολλούς στρατιώτες, η πράσινη... στρατιά εμφανίζεται πιο πειστική στη μάχη μέχρι τώρα. Η άμυνα δεν αποτελεί αναγκαίο κακό, αλλά τρόπος για να επιστρέψει η ομάδα στην επίθεση, από όπου η εξακολουθεί να περισσεύει. Επιπλέον, το ρόστερ δείχνει πιο γεμάτο από ποτέ, με τον Ομπράντοβιτς να διαθέτει φέτος μία δωδεκάδα έτοιμων να προσφέρουν μαχητών.

Μία επιφύλαξη παραμένει και αφορά τη μοναξιά του Διαμαντίδη στη θέση του πλέι μέικερ. Ο «Μήτσος» δεν... επιτρέπεται παρά να παίρνει ολιγόλεπτες ανάσες, καθώς η απουσία του γίνεται αμέσως αισθητή. Αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει όσο Καλάθης και Τέπιτς δεν πείθουν τον Ομπράντοβιτς πως μπορούν να αντεπεξέλθουν εξίσου καλά στον άσο ή δεν αποκτάται ένας παίκτης για να γεμίσει τα παπούτσια του Διαμαντίδη. Κάτι που όχι μόνο δεν είναι εύκολο, αλλά μάλλον είναι απίθανο...

Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσβατος, αλλά αν η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού δικαιολογούνται να... βιάζονται φωνάζοντας «στη Βαρκελώνη θα είναι ωραία με το έκτο για παρέα».

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com