Η κληρονομιά του Σφαιρόπουλου στον Ολυμπιακό

Ελάχιστα κέρδη πέραν του προφανούς των βαθμών στο σακούλι θα μπορούσε να έχει ο Ολυμπιακός από έναν αγώνα σαν αυτόν με τη Χίμκι. Η νίκη θεωρείτο αυτονόητη, αν και η Ευρωλίγκα φροντίζει να αποδεικνύει διαρκώς πως δεν υπάρχουν τέτοιες. Πρακτικά οι «ερυθρόλευκοι» δεν είχαν να κερδίσουν τίποτα νικώντας, αλλά να χάσουν πολλά γνωρίζοντας την ήττα.

Σε μια τέτοια βραδιά, με κακό μπάσκετ εκατέρωθεν και μοναδικό άξιο αναφοράς στοιχείο την εμφάνιση του Βεζένκοφ, ο Ολυμπιακός μπορεί να νιώθει ικανοποιημένος επειδή για μια ακόμη φορά φέτος έδειξε ικανός να κερδίσει… αλλιώς. Όχι με μπάσκετ γρήγορου ρυθμού, και υψηλού σκορ, που οραματίζεται ο Ντέιβιντ Μπλατ, αλλά με κάτι που δεν διαφέρει πολύ από αυτό που προσπαθούσε να παίξει μέχρι πέρσι επί Σφαιρόπουλου.

Τη μέρα που όλη η Ευρώπη συζητά για το διασυρμό της Μπαρτσελόνα από τη Μακάμπι του Σφαιρόπουλου, αποδείχτηκε πως ο προκάτοχος του Ντέιβιντ Μπλατ στον πάγκο του Ολυμπιακού έχει κάνει ένα πολύ μεγαλύτερο δώρο από την προσφορά της νίκης στο Τελ Αβίβ επί της ομάδας που φαντάζει τελευταία απειλή για να πέσουν οι Πειραιώτες κάτω από την πέμπτη θέση. Στοιχεία της αμυντικής φιλοσοφίας του υπάρχουν ακόμη και τώρα στο παιχνίδι του Ολυμπιακού, είτε ατομικά είτε και ομαδικά. Και είναι αναγκαία σε μια μακρά σεζόν, που θα έρθουν και βραδιές που ο επιθετικός ρυθμός θα λείπει.

Η ανάγκη να διαφημιστεί ο νέος προπονητής (δίχως να το έχει ο ίδιος ανάγκη) οδήγησε πολλούς στο ολίσθημα να απαξιώσουν το έργο του ανθρώπου που ήρθε να διαδεχτεί. Ξάφνου ο Μπλατ πλασαριζόταν ως ο αναμορφωτής, που θα απαλλάξει τον Ολυμπιακό από ένα αναχρονιστικό μπάσκετ με έμφαση στην άμυνα και πλήρη προβλεψιμότητα στην επίθεση. Πρόκειται για κατάφορη αδικία σε βάρος του Σφαιρόπουλου, που μπορεί να έκανε λάθη, μπορεί να έδωσε περισσότερη έμφαση στο αποτέλεσμα αμελώντας την ελκυστικότητα του παιχνιδιού, αλλά δεν παύει σε μια τετραετία να μέτρησε δύο πρωταθλήματα και ισάριθμους τελικούς Ευρωλίγκας. Ο Μπλατ, προς τιμήν του, ουδέποτε προσπάθησε να ακυρώσει την κληρονομιά που παρέλαβε, αλλά απλώς να την εμπλουτίσει με τη δική του πιο επιθετική φιλοσοφία.

Παιχνίδια σαν κι αυτό με τη Χίμκι ή με την Μπαρτσελόνα στο «Παλάου Μπλαουγκράνα» έρχονται να θυμίζουν σε όποιον το ξέχασε πως ο Ολυμπιακός δεν πρόκειται να πετύχει τίποτα αν εστιάσει μόνο στο να είναι καλύτερος στην επίθεση, αν δεν παντρέψει αυτές τις νέες αρετές με την αμυντική συνέπεια. Άλλωστε, θα είναι πολύ δυσκολότερο να συναγωνιστεί σε παραγωγή παιχνιδιού ομάδες πιο ποιοτικές από αυτόν, όπως η Ρεάλ, η ΤΣΣΚΑ και η Φενέρ, ακόμη-ακόμη και η Εφές ή η Μπαρτσελόνα. Μη λησμονούμε πως στα play offs ή το Final Four η θέληση, το πάθος και η σκληράδα, που βρίσκουν περισσότερο εφαρμογή στην άμυνα, συχνά (για να μην πούμε πάντα) υπερέχουν σε σημασία της ποιότητας.

ΥΓ: Ο συνεχιζόμενος παραγκωνισμός του Γιάνις Τίμα σε συνδυασμό με την ατάκα του Μπλατ «περιμένουμε από επαγγελματίες να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι για να παίξουν» δείχνουν πως υπάρχει… θέμα. Είναι προφανές πως ο Αμερικανοϊσραηλινός τεχνικός έκανε λάθος στην επιλογή του Λετονού και αυτό του χρεώνεται, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να του πιστωθεί ότι πρακτικά το αναγνωρίζει «παρκάροντας» έναν εκτός κλίματος παίκτη βάζοντας πάνω από όλα το συμφέρον της ομάδας του.

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis