Χρήστος Ρομπόλης

Η Εθνική θα είναι καλύτερη γιατί οι παίκτες της είναι καλύτεροι

Η σιγουριά που βγάζει η Εθνική πως φέτος θα είναι καλύτερη πηγάζει από την αγωνιστική πρόοδο των ίδιων των παικτών της κι όχι από νίκες όπως αυτή επί της Ρουμανίας. Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης.

Τα φιλικά είναι μεγάλες παγίδες. Μακριά από μας οι μεγαλοστομίες μετά από μία απλή νίκη σε αγώνα προετοιμασίας, πόσω δε μάλλον απέναντι στην ίσως χειρότερη από τις 24 ομάδες που θα λάβουν μέρος στο Ευρωμπάσκετ. Κάποια πράγματα, ωστόσο, είναι πασιφανή και δεν περιμέναμε το πρώτο δείγμα γραφής της Εθνικής απέναντι στη Ρουμανία για να τα αντιληφθούμε.

Αυτή η ελληνική ομάδα δείχνει ικανή για κάτι σπουδαίο γιατί είναι καλύτερη από τις προηγούμενες εκδόσεις της. Και είναι καλύτερη γιατί οι παίκτες που την απαρτίζουν είναι καλύτεροι. Όχι από τους… προηγούμενους, αλλά από τους ίδιους τους εαυτούς τους. Κι εξηγούμαστε…

Ο Καλάθης στο ένατο καλοκαίρι του στην Εθνική και μετά από την πρώτη σεζόν που ανέλαβε τόσες ευθύνες σε μία μεγάλη ομάδα μοιάζει πιο ώριμος και αποφασιστικός από ποτέ. Ο Σλούκας δεν είναι πλέον ο παίκτης που έρχεται από τον πάγκο για να αλλάξει το ρυθμό, αλλά ο βασικός κουμανταδόρος της πρωταθλήτριας Ευρώπης Φενέρμπαχτσε, με τρεις Ευρωλίγκες ήδη στα 27 του. Ο Μάντζαρης προέρχεται ίσως από την πιο ολοκληρωμένη σεζόν στην καριέρα του και δείχνει έτοιμος να διεκδικήσει για πρώτη φορά σημαντικό ρόλο στην Εθνική. Ο Παππάς μοιάζει με μπαρουτοκαπνισμένο πρωτάρη, που μέσα στον τελευταίο χρόνο έμαθε να παντρεύει το δεδομένο εδώ και χρόνια επιθετικό του ταλέντο με σκυλίσια άμυνα και αγωνίζεται υπό τις οδηγίες ενός προπονητή που ξέρει τα «κουμπιά» του. Ο Παπανικολάου δεν είναι ο παίκτης με πληγωμένη αυτοπεποίθηση που επέστρεψε από το ΝΒΑ, αλλά ο παλιός-καλός και αεικίνητος «Παπ». Ο Παπαπέτρου κι ο Αγραβάνης δεν είναι πλέον τα παιδιά που έρχονται από πίσω, αλλά παίκτες με ρόλο στον δευτεραθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό. Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο δεν είναι απλώς ο αδερφός του Γιάννη, που μέχρι πρότινος δεν είχε κάνει κανονική σεζόν σε τοπ επίπεδο, αλλά ένας αυτόφωτος παίκτης που έδειξε τι μπορεί να κάνει στην ACB και προήχθη στον Παναθηναϊκό. Ο Μπόγρης έρχεται να κερδίσει χώρο και χρόνο με τα γαλόνια του κορυφαίου σέντερ στο Basketball Champions League και τη φόρα από τη μεταγραφή στον Ολυμπιακό. Ο Παπαγιάννης δεν είναι ο σέντερ του μέλλοντος, αλλά του παρόντος. Ο Πρίντεζης και ο Μπουρούσης πιο ώριμοι και ολοκληρωμένοι από ποτέ σαν παίκτες και σαν προσωπικότητες είναι έτοιμοι να ηγηθούν. Και ο Λαρεντζάκης με τον Μήτογλου, που έχουν κάνει ήδη άλματα, αν όχι φέτος σίγουρα στο μέλλον θα είναι έτοιμοι να προσφέρουν κι όχι απλώς να βλέπουν. Περιττό να προσθέσουμε στη λίστα αυτή τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, που χρόνο με το χρόνο ανεβαίνει δέκα-δέκα τα σκαλιά και δεν έχει ταβάνι.

inner

Σε ομαδικό επίπεδο, είναι νωρίς για συμπεράσματα. Σε ένα φιλικό που δεν προσφέρεται για κάτι περισσότερο από ξεμούδιασμα από το συνδυασμό θερινής ραστώνης και εν συνεχεία προετοιμασίας στο Καρπενήσι, μπορεί απλώς κανείς να διακρίνει τη διάθεση της Εθνικής να εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία να τρέξει, αλλά σε αντίθεση με τα τελευταία χρόνια φέτος δείχνει καλύτερη στο σετ παιχνίδι. Όπερ σημαίνει καλύτερο διάβασμα, γρηγορότερη κυκλοφορία και περισσότεροι αυτοματισμοί, αρκετοί εξ αυτών θεμιτά ξεπατικωμένοι από συνεργασίες μηνών στους «αιώνιους» ή ακόμη και παλιότερων μικρών εθνικών ομάδων. Η Εθνική δείχνει έτοιμη να αντεπεξέλθει σε κάθε στυλ παιχνιδιού, με σχεδόν απεριόριστες επιλογές συνθέσεων στις πεντάδες και τρόπων επίθεσης. Αν υπάρξει σταθερότητα στο μακρινό σουτ (που πρόκειται για αδυναμία όχι της Εθνικής, αλλά του ελληνικού μπάσκετ γενικότερα) και υπάρχει υγεία, αυτή η ομάδα δεν έχει να φοβηθεί τίποτα πέρα από τον κακό της εαυτό στο Ευρωμπάσκετ…

Η παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο, πιθανότατα στα φιλικά με Μαυροβούνιο και Σερβία στο Βελιγράδι Παρασκευή και Σάββατο αντίστοιχα, θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Όχι για τη δεδομένη αύξηση της ποιότητας, αθλητικότητας και… ελκυστικότητας της Εθνικής με τη συμμετοχή του σε δύο πολύ πιο δυνατά τεστ, αλλά για το ρόλο που θα πάρει από τον Κώστα Μίσσα. Αν και όταν μιλάμε για έναν παίκτη που μπορεί να παίξει πέντε θέσεις και που διακρίνεται για τον ασυνήθιστο για το βεληνεκές του αλτρουισμό, μάλλον δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.

ΥΓ: Η εικόνα του κατάμεστου «Τόφαλος» στην καρδιά του καλοκαιριού ήταν πανέμορφη. Το ελληνικό κοινό, ειδικά της περιφέρειας, αξίζει να γεύεται την Εθνική και όχι μόνο σε φιλικά παιχνίδια.

Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.

close menu
x