Η Εθνική παραδίδεται στην… άγρια φύση της

Ξεχάστε την Εθνική που ξέρατε, με τα πολλά καλά της και τα λιγότερα κακά της. Η νέα της βερσιόν είναι μια εντελώς διαφορετική ομάδα, απολύτως προσαρμοσμένη στη φύση των (περισσοτέρων) παικτών της και τις επιταγές του σύγχρονου μπάσκετ. Αν θα είναι περισσότερο ή λιγότερο αποτελεσματική και κατ’ επέκταση πετυχημένη, μόνο ο χρόνος θα δείξει. Για την ώρα το μόνο βέβαιο είναι πως είναι πιο ελκυστική, όπως κι οτιδήποτε νέο έρχεται να διαδεχτεί κάτι που είχε γίνει συνήθεια.

Από την πρώτη πεντάδα δόθηκε το στίγμα της νέας εποχής. Ένας δίμετρος γκαρντ (Καλάθης) και δίπλα του Χαραλαμπόπουλος, Αντετοκούνμπο, Αγραβάνης και Κουφός συνέθεσαν το ίσως ψηλότερο σχήμα όλων των εποχών στην επίσημη αγαπημένη. Ο Φώτης Κατσικάρης έκανε πράξη την εξαγγελία του περί απόφασης να χρίσει ηγέτη τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Πλέον ο ούτε καν 22χρονος άσος δεν είναι αυτός που περιμένει από τους υπόλοιπους, αλλά στις περισσότερες των περιπτώσεων οι άλλοι περιμένουν από αυτόν. Έχει την μπάλα πολλή ώρα στα δικά του χέρια, παίρνει αποφάσεις, δημιουργεί για τον ίδιο τον εαυτό του αλλά ΚΑΙ τους άλλους και κάνει συχνά τους αντιπάλους του να μοιάζουν αβοήθητοι στο διάβα του. Γενικώς κάνει την ομάδα με πολλούς τρόπους καλύτερη.

Δεν είναι όμως μια Εθνική κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση μόνο του Γιάννη, αλλά και των υπολοίπων αθλητικών παικτών της. Διαρκής πίεση στην μπάλα, πρέσινγκ στα 3/4 του γηπέδου, απλωμένα χέρια, συνεχείς αλλαγές στην άμυνα, άλματα, κλεψίματα, τάπες συνθέτουν τη νέα εικόνα της ελληνικής ομάδας που ψάχνει την παραμικρή αφορμή να καλπάσει στο ανοιχτό γήπεδο και να χτυπήσει σε πρώτο ή δεύτερο χρόνο. Η τιθάσευση αυτής της άγριας φύσης της Εθνικής προκειμένου να είναι γρήγορη αλλά όχι βιαστική ή αχαλίνωτη, αλλά και η καλύτερη εξοικείωση με ένα παιχνίδι που δεν θα επιτρέπει συχνά (ειδικά με ποιοτικότερους αντιπάλους και σε κρισιμότερα ματς) αυτόν τον υψηλό ρυθμό είναι τα ζητούμενα για τη συνέχεια. Με την προσθήκη των Περπέρογλου, Μπουρούση (που ακόμη δεν φορτσάρει και καλά κάνει) και-ελπίζουμε-Σλούκα, θα προστεθεί στην Εθνική περισσότερο μυαλό, γιατί τα… πόδια τα έχει.

Η πανεύκολη νίκη επί της διόλου αμελητέας Τουρκίας δεν πρέπει-φυσικά-να παρασύρει κανέναν. Το φιλόξενο περιβάλλον του ΟΑΚΑ μπορεί να σε ξεγελάσει, όταν έχεις να πας να διεκδικήσεις την πρόκριση σε ξένο έδαφος. Η Εθνική συχνά τα τελευταία χρόνια ήταν ασταμάτητη στα φιλικά, αλλά σταματούσε στα δύσκολα. Εκείνο που πάντως με απόλυτη ασφάλεια μπορούμε να συμπεράνουμε και το οποίο δεν θα αλλάξει όποιον κι αν είναι το αποτέλεσμα στο Προολυμπιακό Τουρνουά είναι πως η ανανεωμένη εκδοχή της «επίσημης αγαπημένης» προσφέρει πολλούς λόγους να την αγαπήσουμε περισσότερο και να αισιοδοξούμε για το μέλλον της, παρότι ένα λαμπρό κομμάτι της ανήκει ήδη στο παρελθόν.

Follow @ChristosRobolis