Η επιτυχία της τρίτης θητείας του Πεδουλάκη εξαρτάται από τον Γιαννακόπουλο

Το πολυπόθητο «yes» από τις ΗΠΑ δεν ήρθε ποτέ και ο Παναθηναϊκός βρέθηκε σε μια δύσκολη κατάσταση αντικατάστασης ενός Hall of Famer προπονητή, που πέραν του βιογραφικού του είχε «ψήσει» διοίκηση, παίκτες και φιλάθλους πως μπορεί να οδηγήσει την ομάδα ξανά σε ευρωπαϊκά μεγαλεία.

Με τους κορυφαίους προπονητές δεσμευμένους και τους ελεύθερους να μην εμπνέουν εμπιστοσύνη στη διοίκηση και τον κόσμο, πλην ίσως του δοκιμασμένου Πασκουάλ και του ερυθρόλευκου παρελθόντος αλλά και συναισθήματος Μπαρτζώκα, τα κουκιά ήταν μετρημένα.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είχε ρεαλιστικά δύο επιλογές: να ψάξει ξανά έναν άσο στο μανίκι του, τύπου Πιτίνο, με το ρίσκο όμως αυξημένο αφού τέτοια ταχυδακτυλουργικά κόλπα δεν έχουν συχνά ευτυχή κατάληξη, ή να στραφεί στον Αργύρη Πεδουλάκη, που ο ίδιος προ ημερών είχε αναγορεύσει κορυφαίο Έλληνα προπονητή.

Προτίμησε το δεύτερο, με τον «Άρτζι» παρά τις δύο προηγούμενες αποπομπές του να μην κωλώνει στην πρόκληση και να καλείται να βγάλει ξανά τα κάστανα από τη φωτιά. Όχι κάτι άγνωστο σε αυτόν, αφού οι προηγούμενες αποστολές του ήταν περίπου… αυτοκτονίας. Στην πρώτη διαδέχτηκε τον αξεπέραστο Ομπράντοβιτς με κληρονομιά μόνο τους Διαμαντίδη και Τσαρτσαρή και στη δεύτερη παρέλαβε το… χάος του Τζόρτζεβιτς. Τώρα, τουλάχιστον, κληρονομεί μια ομάδα με έτοιμο ελληνικό κορμό και όλο το χρόνο να τη χτίσει και να την πλαισιώσει με τους κατάλληλους ξένους.

Αν θα τα καταφέρει ή όχι ο «Άρτζι» θα το δείξει μόνο ο χρόνος. Όμως δεν είναι υπερβολή να πει κανείς πως ο βαθμός επιτυχίας ή αποτυχίας του θα εξαρτηθεί όχι από τη δουλειά του, αλλά από την υπομονή του οργανισμού του Παναθηναϊκού και πρωτίστως του ιδιοκτήτη του.

Προπονητικά, με τις αρετές και τις αδυναμίες του, ξέρεις τι παίρνεις επιλέγοντας τον Πεδουλάκη και αυτό δεν έχει αλλάξει σε σχέση με το 2012 ή το 2016. Έναν προπονητή μπαρουτοκαπνισμένο, που δεν προσφέρει πάντα ελκυστικό θέαμα αλλά προτιμά από το γρήγορο το σκεπτόμενο μπάσκετ, σημαδεύει τις αδυναμίες του αντιπάλου και δίνει τεράστια έμφαση στην άμυνα. Έναν άνθρωπο που θα ασχοληθεί με τις ώρες με τους πιτσιρικάδες για την ατομική τους βελτίωση, όπως έκανε με τον Καράμπελα (κι όχι μόνο) στο Περιστέρι. Που έχει αποδείξει πως με περιορισμένο κόστος μπορεί να εντοπίσει εξαιρετικούς ξένους, από τον Γκιστ, τον Λάσμε και τον Ματσιούλις, μέχρι τον Μπέντιλ φέτος. Αλλά κι έναν κόουτς που παρά το πλεόνασμα γνώσης και πείρας που έχει, κάποιοι θεωρούν πως δεν έχει το προφίλ ενός κορυφαίου ευρωπαϊκού κλαμπ (από τη γνώση της αγγλικής μέχρι κάποιες αντιδράσεις του), αλλά ίσως όχι και το όνομα που θα επιβληθεί σε κάποια μεγάλα ονόματα (βλέπε επεισόδιο με Μάικ Τζέιμς) με τον τρόπο που θα το έκανε ένας… Πιτίνο.

Τα παραπάνω στοιχεία του Πεδουλάκη είναι λίγο-πολύ δεδομένα και δεν έχουν αλλάξει σε σχέση με τις προηγούμενες δύο θητείες του. Αυτό που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να έχει η τρίτη θητεία του διαφορετική κατάληξη είναι η εμπιστοσύνη και κυρίως η επιμονή και υπομονή του παρορμητικού Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Ο ίδιος παραδέχτηκε δημοσίως πως έκανε λάθος που τον έδιωξε στο παρελθόν, αλλά αυτή τη φορά θα πρέπει να μιλήσουν οι πράξεις. Αν είναι έτοιμος στην πρώτη στραβή να τον ξαποστείλει ξανά, τότε κακώς έκανε τον κόπο να τον ξαναφέρει. Αν αναζητήσει προπονητή για επιθετικά συστήματα από το ΝΒΑ επειδή θεωρεί ανεπαρκή τον «Άρτζι» σε αυτό το κομμάτι, απλώς θα έχει ο ίδιος υπονομεύσει την επιλογή του και διαψεύσει τις πρόσφατες δηλώσεις του.

Ουδείς, φυσικά, λέει πως η όποια επιλογή προπονητή για έναν «ηλεκτρικό» πάγκο, όπως του Παναθηναϊκού (ή του Ολυμπιακού) πρέπει να είναι στο απυρόβλητο. Ο Πεδουλάκης θα (πρέπει να) κριθεί όπως και οποιοσδήποτε άλλος επαγγελματίας από τους ανωτέρους του σε έναν οργανισμό. Όμως το ορθόν είναι να αξιολογηθεί με τα ίδια κριτήρια με τους προκατόχους του και να του δοθεί η ίδια πίστωση χρόνου, παρότι δεν έχει το «παράσημο» Hall of Fame του Πιτίνο, τους τίτλους του Πασκουάλ ή το όνομα του Τζόρτζεβιτς. Μόνο αν αντιμετωπιστεί ως μια στρατηγική επιλογή σε ένα πρόσωπο εμπιστοσύνης κι όχι ως ένας περαστικός που θα «καεί» ελαφρά τη καρδία όπως τόσοι και τόσοι άλλοι, αξίζει μια τρίτη ευκαιρία η συγκεκριμένη σχέση.

Ξαναζεσταμένο φαγητό, θα πουν κάποιοι… Όμως ακόμη κι αυτό μπορεί να σε χορτάσει και να είναι εύγευστο, αν το προετοιμάσεις και το σερβίρεις όπως πρέπει. Αν το βγάλεις από το ψυγείο, το πετάξεις σε ένα πιάτο και το δοκιμάσεις με βαριά καρδιά, μάλλον θα μείνεις με την όρεξη…

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis