Η διαφορά Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού έγινε το καλοκαίρι

Το μπάσκετ δεν είναι πυρηνική φυσική… Μπορεί οι πολλές πληροφορίες, τα περίπλοκα συστήματα και οι περίεργοι όροι να το κάνουν συχνά να φαντάζει τέτοια, ωστόσο στην πραγματικότητα είναι πολύ απλό. Και η πραγματικότητα είναι πως ο Ολυμπιακός έχει δομηθεί όχι αλάνθαστα αλλά πολύ καλύτερα από τον Παναθηναϊκό και παρουσιάζει μια σταθερή-με τις όποιες στραβοτιμονιές-πρόοδο σε αντίθεση με τον μεγάλο του αντίπαλο που είναι στην καλύτερη περίπτωση στάσιμος παρά τις λιγοστές αναλαμπές του. Ή για να το θέσουμε πιο απλά, εξαίρεση για τον Ολυμπιακό τείνουν να γίνουν οι βραδιές με την Νταρουσάφακα και για τον Παναθηναϊκό με την ΤΣΣΚΑ…

Η διαφορά στην κατάταξη της Ευρωλίγκας μεταξύ των δύο «αιωνίων» δεν έγινε τώρα, αλλά… το καλοκαίρι. Ο Ντέιβιντ Μπλατ με εξαίρεση τη στροφή στον Γιάνις Τίμα μετά την άρνηση του Πιέρια Χένρι δόμησε σωστά το ρόστερ και τα μικρού κόστους ρίσκα που πήρε με ρούκι όπως οι Γκος και ΛεΝτέι αποδίδουν. Ο δικός του Ολυμπιακός αφομοιώνει όλο και καλύτερα τη φιλοσοφία του, οι παίκτες προσαρμόζονται στους ρόλους τους και η πρόοδος είναι εμφανής με το διάγραμμα της απόδοσης σταθερά ανοδικό από τον Οκτώβριο μέχρι και τώρα. Η ομάδα που έχασε δις από τον ίδιο Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ δεν είχε καμία σχέση με τη χθεσινή, είναι ήδη διεκδικήτρια της τέταρτης ή έστω πέμπτης θέσης στη regular season και με μία ή δύο ποιοτικές προσθήκες σε γκαρντ και front line δείχνει ικανή όχι απλώς να επανεμφανιστεί στο Final 4 αλλά να διεκδικήσει και πράγματα στη Βιτόρια.

Στον αντίποδα, ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να πληρώνει τις κακοτεχνίες του καλοκαιριού. Η λειψανδρία στα γκαρντ, η απουσία συνεπών σουτέρ και η ψευδαίσθηση πως Γκιστ και Λάσμε θα είναι τόσο αποτελεσματικοί όσο προ πενταετίας είναι δομικές αδυναμίες που όχι ο Ρικ Πιτίνο, αλλά ακόμη και ένα εξελιγμένο είδος φτιαγμένο από το μπασκετικό DNA των Πόποβιτς και Ομπράντοβιτς δεν μπορεί να αντιμετωπίσει. Τα τακτικά τρικ και οι ενέσεις ηθικού μπορούν να λειτουργήσουν μια ή δυο βραδιές, αλλά μοιάζει αδύνατο να είναι αποτελεσματικά σε βάθος χρόνου. Κακά τα ψέματα, οι 96 πόντοι και τα 10/21 τρίποντα απέναντι στην ΤΣΣΚΑ και στο ΟΑΚΑ ήταν απλώς μια καλή… παρένθεση για την ομάδα που-κακά τα ψέματα-είναι μακριά από το σπίτι της η χειρότερη επίθεση και η δεύτερη χειρότερη σε τρίποντα σε ολόκληρη την Ευρωλίγκα μετά το ασφαλές δείγμα 16 αγωνιστικών.

Όσο για το πώς μπορεί ο ίδιος Παναθηναϊκός που σάρωσε την ΤΣΣΚΑ να γίνεται φύλλο και φτερό από τον Ολυμπιακό, η απάντηση είναι μάλλον προφανής. Το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού και της πρόσκαιρης ανάτασης που υπήρχε πριν μια εβδομάδα χάθηκε μαζί με την αύρα του ΟΑΚΑ. Ενώ οι Μοσχοβίτες φάνηκαν απροετοίμαστοι να αντιμετωπίσουν τις άγνωστες πρώτες επιδράσεις του Πιτίνο στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού, ο Ντέιβιντ Μπλατ ήταν άριστα διαβασμένος. Οι απόπειρες για παγίδες που είχαν οδηγήσει την ΤΣΣΚΑ σε πολλά λάθη και πρόσφεραν σκορ στο ανοιχτό γήπεδο και ψυχολογία για να μπουν ακόμη και τα σουτ, έγιναν… μπούμερανγκ. Ο Ολυμπιακός με καλές αποστάσεις, γρήγορη κυκλοφορία και σωστό διάβασμα «ξεμονάχιαζε» τον Μιλουτίνοφ με κοντό αντίπαλο στις αλλαγές κι εκείνος έκανε πάρτι. Ο Παναθηναϊκός έκανε μόλις τέσσερα κλεψίματα, έχασε πολλά ριμπάουντ και μοιραία βρήκε μόνο δύο πόντους στο ανοιχτό γήπεδο.

Στην άμυνα ο Μιλουτίνοφ ήταν επίσης κομβικός. Όταν ο Καλάθης περνούσε τον προσωπικό του αντίπαλο έβρισκε μπροστά του τον Σέρβο γίγαντα που με την αισθητή αθλητική του βελτίωση μπλόκαρε κάθε απειλή από τον εγκέφαλο του Παναθηναϊκού ο οποίος μοιραία απορρυθμίστηκε και βρήκε πεδίο δράσης μόνο στην τέταρτη περίοδο, όταν πια ήταν πολύ αργά. Ταυτόχρονα, ίσως για πρώτη φορά φέτος τα γκαρντ χρησιμοποίησαν τόσο σωστά και ανώδυνα τα φάουλ εξουδετερώνοντας κάθε μις ματς που δημιουργείτο. Η επίθεση των «πράσινων» ήταν στατική, με την μπάλα να αλλάζει ελάχιστα χέρια και την πρώτη πάσα συχνά με λιγότερα από 10 δευτερόλεπτα να απομένουν. Τα γκαρντ κατέφευγαν σε κατάχρηση ντρίμπλας και εξεζητημένες επιλογές σπαταλώντας επιθέσεις και υποθηκεύοντας και τις άμυνες της ομάδας που ήταν πολλές φορές σε ανισορροπία ή με κακό τρανζίσιον.

Το τέλος της ημέρας βρίσκει τις δύο ομάδες σε εκ διαμέτρου αντίθετη θέση. Τον μεν Ολυμπιακό με τη λογική πεποίθηση πως πορεύεται σωστά και αναζητώντας δίχως άγχος την ενίσχυση που θα βελτιώσει ένα σύνολο που ρολάρει, τον δε Παναθηναϊκό να ψάχνει το λάθος που έφτασε στο σημείο να πασχίζει να μπει στην οκτάδα και έχοντας άμεση ανάγκη για παρεμβάσεις στο ρόστερ, που όμως υπό την πίεση χρόνου και καταστάσεων αυξάνεται ο κίνδυνος να είναι σπασμωδικές και όχι ουσιαστικές.

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis