Η ΑΕΚ έχει «σπίτι», αλλά είναι κακοχτισμένη

Κάποιος θα πει πως είναι νωρίς να κρίνεις μια ομάδα στα μέσα Οκτώβρη. Όμως πιθανότατα είναι αργά, δεδομένου ότι η δεύτερη ήττα στο BCL, αυτή από την Τρεβίζο, απειλεί να εκτροχιάσει την ΑΕΚ πρόωρα από έναν από τους βασικούς στόχους της και ρεαλιστικά τον πιο εφικτό, μιας και με τους αιώνιους στις εγχώριες διοργανώσεις τα περιθώρια διάκρισης είναι στενά. Το αγωνιστικό δείγμα είναι ακόμη μικρό, αλλά όσα βλέπουμε ή μάλλον δεν βλέπουμε από την ομάδα του Στέφανου Δέδα είναι αρκετά για να συμπεράνουμε πως το αγωνιστικό πρόβλημα είναι μεγάλο και όχι αποκλειστικά απόρροια των οικονομικών δυσχερειών της ΚΑΕ.

Η ΑΕΚ μοιάζει να προσπαθεί να παίξει ένα μπάσκετ που ταιριάζει μεν στη φιλοσοφία και φιλοδοξία του προπονητή της, αλλά ουδόλως στα χαρακτηριστικά των παικτών που επέλεξε ο ίδιος. Το περίφημο 5-out στην επίθεση είναι μεν μια ελκυστική στο μάτι επιθετική τακτική, αλλά τα υλικά με τα οποία χτίστηκε η «Ένωση» για να το υπηρετήσει είναι φθηνά, αλλά ακόμη χειρότερο ακατάλληλα.



Η διαρκής κίνηση που απαιτεί η συγκεκριμένη φιλοσοφία δεν μπορεί να υπηρετηθεί από παίκτες αργούς και μη αθλητικούς, παίκτες που δεν έχουν ως επί το πλείστον παιχνίδι ένας εναντίον ενός και παίκτες που δεν απειλούν σταθερά από μακριά. Η «Ένωση» καλείται να ανταποκριθεί σε ένα παιχνίδι που απαιτεί πολλή ενέργεια έχοντας στο ρόστερ της τέσσερις λευκούς ξένους (σ.σ. προφανώς χωρίς καμία ρατσιστική διάθεση για να προλάβουμε τυχόν παρερμηνείες) και απελπιστικά κοντό ροτέισον, ακόμη και πριν προκύψουν οι απουσίες των Ανγκόλα και Φλιώνη. Προσωπική φάση απόντος Ανγκόλα διαθέτει μόνο ο Παππάς, που πασχίζει να βρει τον εαυτό του μετά από πολύμηνη απουσία και καταφεύγει συχνά σε υπερβολές νιώθοντας την ανάγκη να προσφέρει περισσότερα από όσα πραγματικά μπορεί μετά από τόσους σοβαρούς τραυματισμούς και τέτοια απραξία. Επιπλέον, η ανάγκη δημιουργίας αποστάσεων μέσω σουτ στο συγκεκριμένο σύστημα δεν μπορεί να υπηρετηθεί από ένα ρόστερ που έχει καλύτερους σουτέρ τους δύο σέντερ του (Γκρίφιν, Γέλοβατς) και ως τώρα εκτελεί πίσω από τα 6,75μ. με μόλις 29,5% (39/132 τρίποντα) στα τρία ματς του πρωταθλήματος και τα δύο του BCL.

Ακόμη μεγαλύτερο, ωστόσο, είναι το πρόβλημα στα μετόπισθεν. Εκεί που βάσει χαρακτηριστικών των παικτών της η ΑΕΚ μοιάζει αδύνατο να αμυνθεί επαρκώς για μεγάλα διαστήματα του αγώνα. Τα αργά πόδια του Κολόμ και του Γέλοβατς είναι μόνιμος εύκολος στόχος για οποιαδήποτε ομάδα με αξιοπρεπή κατεύθυνση στον πάγκο και στο γήπεδο, οι περιστροφές είναι ανύπαρκτες και η πίεση στην μπάλα αλλά και στο ποστ το ίδιο, με τους δύο ξένους σέντερ να υστερούν σε σκληράδα και να γίνονται έρμαιο του κάθε… Σιμς που την Τρίτη στα Λιόσια θύμιζε ώρες-ώρες Εμπίντ. Είναι τόσο κακή «ανασταλτικά» η ΑΕΚ, που ένας μέτριος παίκτης που απλώς έχει σχετική ισορροπία στις δύο πλευρές του παρκέ, ο Χάμερ, να δείχνει απαραίτητος σε όλα τα σχήματα και να μοιάζει αναγκαία η σπιρτάδα που θα δώσουν από τον πάγκο Έλληνες όχι πρώτης ή έστω δεύτερης γραμμής, όπως οι Πετρόπουλος και Φιλιππάκος. Κάπως έτσι η ΑΕΚ μετρά τέσσερις ήττες στα πέντε πρώτα επίσημα ματς, με παθητικό 86 πόντων ανά αγώνα και τους αντιπάλους της να έχουν περίπου 20 ασίστ κατά μέσο όρο και 56,7% στα δίποντα!

Οι απουσίες του Ανγκόλα και του Φλιώνη, η αποχώρηση του Χάρις, το ριζικά ανανεωμένο ρόστερ και το περιορισμένο μπάτζετ είναι ελαφρυντικά, αλλά όχι επαρκείς δικαιολογίες. Η ΑΕΚ θα μπορούσε έστω και με τις παρούσες οικονομικές δυσκολίες, λόγω των bans και του κοστοβόρου συμμαζέματος του γηπέδου, να έχει σχηματίσει ένα ρόστερ που μπορεί να μην είχε πολύ μεγαλύτερη ποιότητα, αλλά θα ήταν πιο ορθολογικά δομημένο. Κακά τα ψέματα, αυτή τη στιγμή η ομάδα μοιάζει να παίζει… στην τύχη, με τεράστιες αδυναμίες σε άμυνα, επίθεση και νοοτροπία, αλλά κι έναν προπονητή που έχει παρουσιάσει δείγματα των ικανοτήτων του στο παρελθόν, αλλά μοιάζει να έχει χάσει την ψυχραιμία του βλέποντας το πλάνο του να μην βγαίνει και να ξεσπά σε… παίκτες και μικρόφωνα.



Είναι πραγματικά κρίμα για την ΑΕΚ, τη σεζόν που έδωσε λύση σε ένα ιστορικό πρόβλημα αποκτώντας τη δική της έδρα, να παρουσιάζει τη χειρότερη με διαφορά ομάδα της εποχής του Μάκη Αγγελόπουλου. Ο κόσμος έχει διάθεση να στηρίξει, αλλά αν η απόδοση στο παρκέ δεν πείθει κανέναν, τότε το νέο «σπίτι» θα καταντήσει ένα απλό… αξιοθέατο. Ακόμη μεγαλύτερο λάθος, δε, είναι οι εξαγγελίες που έγιναν από τον ισχυρό άνδρα της ΚΑΕ και τον προπονητή. Ο πρώτος έθεσε τον Αύγουστο στόχο το πρωτάθλημα, το Κύπελλο και το BCL, ο δεύτερος υποσχέθηκε μια ομάδα που θα παίζει θεαματικό μπάσκετ και θα είναι δυσκολοκατάβλητη. Αμφότεροι μοιάζει αδύνατο να βγουν αληθινοί, εκτός κι αν υπάρξουν πολλές και δραστικές αλλαγές στην εξέλιξη της σεζόν.

Θα ήταν ίσως πιο ειλικρινές αν η ΚΑΕ παραδεχόταν πως η φετινή σεζόν θα ήταν μεταβατική. Πως θα προσπαθούσε να ορθοποδήσει και να μην καταρρεύσει υπό το βάρος των χρεών προς πιστωτές και του κόστους του γηπέδου επιστρέφοντας στην ανυποληψία της προ Αγγελόπουλου εποχής. Πως θα επιχειρούσε να βάλει τις βάσεις για ένα νέο ξεκίνημα και τα θεμέλια ενός κορμού για την επόμενη σεζόν, όταν ελπίζει να έχει «καθαρίσει» από οφειλές και να αρχίσει να αξιοποιεί οικονομικά το γήπεδο. Δυστυχώς δεν συνέβη. Κι επειδή οι προγραμματικές δηλώσεις δεν συνάδουν με τις πράξεις ως τώρα, η ΑΕΚ κινδυνεύει αν συνεχίσει με το ίδιο αγωνιστικό πρόσωπο να δει το κλειστό των Λιοσίων πιο παγερό και από το αφιλόξενο ΟΑΚΑ. Γιατί μια καλή έδρα μπορεί να δώσει φτερά σε μια ισχυρή ομάδα, αλλά ουδόλως μπορεί να καμουφλάρει αδυναμίες και κακοτεχνίες μιας προβληματικής κατάστασης.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis