Για δες καιρό που διάλεξε, ο Ολυμπιακός να χάνει…

Ως γνήσιο τέκνο της Ελλάδας, ο Ολυμπιακός «επέλεξε» να κάνει κοιλιά τις ημέρες των γιορτών. Κι αν η ήττα από έναν αντίπαλο του βεληνεκούς του Παναθηναϊκού σε νοκ άουτ ημιτελικό Κυπέλλου στο άντρο του αντιπάλου είναι… περίπου εντός προγράμματος, αυτή από τον ΚΑΟΔ στη Δράμα έξι μέρες μετά ΔΕΝ είναι.

Οι υπεραναλύσεις για τα αίτια της ήττας είναι μάλλον περιττές. Ότι ο Ολυμπιακός έψαχνε ηγέτη και ενέργεια, αλλά οι παίκτες που ενσαρκώνουν αυτά τα στοιχεία περισσότερο από κάθε άλλον στην ομάδα, Σπανούλης και Πέτγουεϊ, ήταν στην Αθήνα, δεν αποτελεί δικαιολογία για ομάδα αυτού του επιπέδου. Οι πρωταθλητές Ευρώπης την πάτησαν από έναν συνδυασμό δικής τους χαλαρότητας και κακής ημέρας, που συνοδεύτηκε από την εξαιρετική μέρα των γηπεδούχων, οι οποίοι όσο περνούσαν τα λεπτά και παρέμεναν κοντά στο σκορ πίστευαν στο χριστουγεννιάτικο θαύμα όλο και περισσότερο.

Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η διαβολοβδομάδα του Ολυμπιακού, που άρχισε με την απώλεια του πρώτου στόχου της σεζόν και τελείωσε με τη διαφαινόμενη απώλεια του πλεονεκτήματος έδρας στους τελικούς. Το ονειρεμένο 23/23 από την εκκίνηση της σεζόν μετατράπηκε σε εφιάλτης στο φινάλε του 2013 και μένει να φανεί πώς θα διαχειριστούν την κρίση ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι παίκτες του. Γιατί παρά τα κοινώς λεγόμενα, οι μεγάλες ομάδες φαίνονται περισσότερο στις… ήττες παρά στις νίκες.

Κακά τα ψέματα, οι νίκες καμουφλάρουν τις αδυναμίες. Όσο κι αν τεχνικό τιμ και παίκτες φρόντιζαν να αναλύουν τα λάθη τους ακόμη και μετά από νίκες, το θετικό αποτέλεσμα πάντα φέρνει υποσυνείδητα έναν εφησυχασμό. Αντίθετα, μια ήττα αποκαλύπτει καλύτερα τις αδυναμίες, που μπορεί να καμουφλάρει ένα ροζ φύλλο, και μπορεί στο τέλος της ημέρας να αποδειχτεί πολύ πιο χρήσιμη. Βέβαια, ο Ολυμπιακός κάθε άλλο παρά ανώδυνες ήττες υπέστη και ίσως μετά τα δύο τελευταία αποτελέσματα δικαιώνονται όσοι παρακαλούσαν μέχρι… παρεξηγήσεως να σταματήσει το σερί νωρίτερα, η Ζιέλονα Γκόρα, η Μπάγερν, η Σιένα ή οποιοσδήποτε άλλος σε παιχνίδι χωρίς «κόστος».

Ο Ολυμπιακός έχει… θέματα να λύσει. Τα είχε και πριν, αλλά η μέθη του αήττητου τα κρατούσε στη σκιά. Η αδυναμία στο ριμπάουντ, για παράδειγμα, ή τα νεκρά διαστήματα είναι εμφανή προβλήματα από την αρχή της σεζόν. Η μοναξιά του Ντάνστον στη θέση «5», επίσης, αφού Σίμονς και Μπέγκιτς δεν έχουν σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων και μένει αβοήθητος όπως πέρσι ο άνθρωπος που κλήθηκε να αντικαταστήσει και τα έχει καταφέρει ως τώρα περίφημα, ο Κάιλ Χάινς. Όπως, επιπροσθέτως, πονοκέφαλο συνιστά και το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα του αφανή περσινού MVP Έισι Λο. Και φυσικά αυτά τα προβλήματα μεγεθύνονται όταν λείπουν ο Σπανούλης και ο Πέτγουεϊ ή όταν είναι σε κακή βραδιά ο Πρίντεζης, όπως στο ΟΑΚΑ ή τη Δράμα.

Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός πέρσι έφτασε ξανά στην κορυφή της Ευρώπης ξεπερνώντας, αφήνοντας απλώς πίσω του ή έστω και κρύβοντας αυτά τα προβλήματα, αποτελεί τον οδηγό και για τη φετινή διαχείριση της κρίσης. Οι μεγάλοι στόχοι της ομάδας, άλλωστε, είναι μπροστά της και η εμπιστοσύνη της διοίκησης, που αποδεδειγμένα στηρίζει τις επιλογές της, αλλά και του κόσμου, τον οποίο «κέρδισε» με το σπαθί της την τελευταία διετία, είναι το βαγόνι που οδηγεί στην έξοδο από το τούνελ και ξανά στο φως.

Follow @ChristosRobolis