Γεωργία, αλλά όχι… Βασιλειάδου

Η ηρεμία πίσω από την οποία κρυβόταν όμως μια διαρκής εγρήγορση στα πρόσωπα των διεθνών ήταν το καλύτερο νέο βλέποντάς τους από κοντά στην προπόνηση την επομένη της μεγάλης νίκης επί της Κροατίας.

Το ρεπό της Δευτέρας έμοιαζε να ήρθε την ιδανική στιγμή. Όχι τόσο για την αναγκαία ξεκούραση μετά από μια σκληρή μάχη, όσο για να αποφευχθεί το άδειασμα που ακολουθεί μια σημαντική επιτυχία. Αντιθέτως, το ρεπό θα ήταν ό,τι χειρότερο εφόσον η Εθνική έχανε από τους οικοδεσπότες, αφού θα… έβραζε στο ζουμί της για μια έξτρα μέρα μέχρι να έπαιρνε την επόμενη νίκη που θα της πρόσφερε ηρεμία.

Οι διεθνείς απέπνεαν ό,τι ακριβώς έπρεπε τη Δευτέρα. Έναν συνδυασμό ενισχυμένης αυτοπεποίθησης, αλλά ποτισμένης με πλήρη συνείδηση ότι ακόμη δεν έχουν πετύχει τίποτα και μπορούν (και πρέπει) να παίξουν (ακόμη) καλύτερα στη συνέχεια, χωρίς να χαλαρώνουν ή να επαναπαύονται στις πρόσκαιρες δάφνες μιας νίκης που στην ουσία δεν τους προσφέρει τίποτα.

Με τέτοια εγρήγορση πρέπει να αντιμετωπιστεί και η Γεωργία, που δεν είναι τόσο άσχημη όσο μαρτυρούν τα ως τώρα αποτελέσματά της. Οι ήττες που γνώρισε από Ολλανδία και Σλοβενία, απρόσμενα και εύκολα αντιστοίχως, δεν πρέπει να ξεγελούν κανέναν. Πρόκειται για συγκρότημα με 4-5 παίκτες επιπέδου Ευρωλίγκας (Σενγκέλια, Μαρκοϊσβίλι, Σερμαντίνι, Σανικίτζε, Πούλεν), έναν ηγέτη κι έναν προπονητή (έστω και βοηθό) από το ΝΒΑ, αλλά πρωτίστως μια ομάδα που παίζει με την πλάτη στον τοίχο. Και πάντα ένας αντίπαλος που παίζει για τη… ζωή του και διαθέτει παίκτες με προσωπικότητα και θιγμένο εγωισμό είναι επικίνδυνη, ειδικά αν βρει απέναντί της έναν χαλαρό κι εφησυχασμένο αντίπαλο.

Τα παιδιά της Εθνικής δεν χρειάζονται συστάσεις από μας. Αλίμονο! Ξέρουν καλά τη δουλειά τους και αντιλαμβάνονται πλήρως πως η αποστολή τους δεν τελείωσε κόντρα στην Κροατία, αλλά μόλις άρχισε.

Follow @ChristosRobolis