Φαβορί ναι, φοβεροί... όχι!

Καθένας ζει ή πεθαίνει με τις επιλογές του. Ας ελπίσουμε ο... Θεός του fair play, που συνήθως δεν αφήνει ατιμώρητες ηθελημένες ήττες, να τιμωρήσει δεόντως και τη Γαλλία, που προτίμησε να πέσει πάνω στην Ελλάδα. Το βέβαιο είναι πως όσοι αγαπούν την Εθνική, από τεχνικό τιμ και παίκτες, μέχρι δημοσιογράφους και φιλάθλους είπαν «pas mal» («όχι κι άσχημα»), που στο μονοπάτι για την τετράδα θα απαντήσουμε τους «τρικολόρ».

Γράφει από το Βίλνιους ο Χρήστος Ρομπόλης

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, σε αυτή τη διοργάνωση η Ελλάδα ΔΕΝ είναι φαβορί απέναντι στη Γαλλία. Το αβαντάζ που δίνει σε μία ομάδα ένας κορμός παικτών που αγωνίζεται για χρόνια μαζί έχει πλέον μεταφερθεί στο αντίπαλο στρατόπεδο. Όμως, ας το παραδεχτούμε, οι Γάλλοι, αν και φαβορί, δεν είναι... φοβεροί. Σίγουρα φαντάζουν το λιγότερο υψηλό (γιατί χαμηλό δεν υπάρχει) εμπόδιο από αυτά που θα μπορούσε να κληθεί να υπερπηδήσει η Εθνική στους «8». Μόνο ένας τρελός θα προτιμούσε την πανίσχυρη Ισπανία, τη δυνατή και παράλληλα οικοδέσποινα (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) Λιθουανία, ακόμη και την πλούσια σε ταλέντο και συμπαγή Σερβία.

Η Γαλλία ήταν εντυπωσιακή στη διάρκεια της προετοιμασίας και μέχρι τώρα στη διοργάνωση. Διαθέτει τεράστια ποιότητα, με τον Τόνι Πάρκερ να πλαισιώνεται από αστέρες του ΝΒΑ όπως ο Μπατούμ και ο Νοά, αλλά και «Ευρωπαίους» όπως ο Ντε Κολό και ο Ζελαμπάλ. Πέραν του ταλέντου, οι Γάλλοι είναι παραδοσιακά σπουδαίοι αθλητές, κάτι που τους δίνει μεγάλη δύναμη στην άμυνα, τα ριμπάουντ, αλλά και το ανοικτό γήπεδο. Η αχίλλειος πτέρνα της ομάδας εντοπίζεται στην ψυχολογία της. Δεν φημίζεται για τη σοβαρότητά της, την προσήλωσή της και τα... καρύδια της όταν τα πράγματα ζορίζουν. Πρόκειται για «ασθένεια» που ακόμη ταλαιπωρεί την ομάδα του Κολέ κι έγινε εμφανής στον αγώνα με την Τουρκία, όταν το +15 της τέταρτης περιόδου παρ’ ολίγον να μετατραπεί σε ήττα.

Ασφαλώς η Ελλάδα δεν πρέπει να ποντάρει σε μία κακή ή ασόβαρη Γαλλία, αλλά να στηριχτεί στις δικές της δυνάμεις. Να παίξει το μπάσκετ που ξέρει και μπορεί, όχι για 10, 15 ή 20 λεπτά, αλλά για 30 και 35. Μόνο τότε θα μπορεί να ελπίζει βάσιμα στην πρόκριση στην τετράδα, κάτι που θα συνιστά τεράστια επιτυχία.

Ευχή όλων, το ακόλουθο να γίνει πράξη...