Ευρωμπάσκετ 2017: Εμείς, οι άλλοι και τα ερωτηματικά

Ένα από τα μεγαλύτερα αθλητικά κλισέ (πέρα για πέρα αληθινό όμως) είναι πως ουδείς δεν προκρίθηκε ή αποκλείστηκε από μια κλήρωση. Θα μπορούσαμε να αραδιάσουμε δεκάδες γραμμές για να ερμηνεύσουμε ως καλή ή κακή την κλήρωση του Ευρωμπάσκετ του 2017 για την Εθνική, που θα αρχίσει την προσπάθειά της από το Ελσίνκι αντιμετωπίζοντας Γαλλία, Σλοβενία, Φινλανδία, Πολωνία και Ισλανδία. Δεν θα είχε όμως κανένα απολύτως νόημα στην παρούσα φάση…

Κι αυτό για τον απλούστατο λόγο πως δεν έχει σημασία αν η ελληνική ομάδα ξεκινά από το Βορρά κι όχι από τις πλησιέστερες στη βασική διοργανώτρια (Τουρκία) πόλεις, ούτε αν θα βρει στο διάβα της τη Γαλλία, την Ισπανία, τη Λιθουανία ή τη Σερβία από το πρώτο γκρουπ δυναμικότητας ή οποιεσδήποτε άλλες ομάδες από τα υπόλοιπα γκρουπ. Το μόνο που στην πραγματικότητα έχει σημασία είναι πώς θα εμφανιστεί η Ελλάδα στη διοργάνωση αυτή. Και φυσικά πώς θα εμφανιστούν και οι υπόλοιπες ομάδες.

Εδώ αρχίζουν τα ερωτηματικά για όλους. Δυστυχώς στις διεθνείς διοργανώσεις του μπάσκετ αυτός είναι ο κανόνας τα τελευταία χρόνια. Κι ενώ στο ποδόσφαιρο γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι η Πορτογαλία θα έχει τον Ρονάλντο, η Ιταλία τον Μπουφόν και η Γερμανία τον Μίλερ, με μοναδική περίπτωση απουσίας κάποιου δια λόγου ανωτέρας βίας (π.χ. κάποιος τραυματισμός) στο μπάσκετ ουδείς μπορεί να θεωρήσει δεδομένη την παρουσία οποιουδήποτε. Κι αυτό γιατί η συμμετοχή των κορυφαίων παικτών εξαρτάται από τις ορέξεις του ΝΒΑ, των ιδίων των παικτών, αλλά ενίοτε και από τις αντοχές τους που ολοένα και μειώνονται.

Δεν θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών, αλλά η προσεχής διοργάνωση κινδυνεύει να έχει για όλες τις εθνικές το μακροσκελέστερο απουσιολόγιο που έχει παρουσιαστεί ποτέ. Ο λόγος είναι πως στα «απαγορευτικά» του ΝΒΑ και τις αρνήσεις ορισμένων κακομαθημένων παικτών θα προστεθούν και οι… καραβοτσακισμένοι παίκτες από την Ευρωλίγκα. Γι’ αυτούς η σεζόν θα είναι ακόμη πιο εξοντωτική και από των ΝΒΑερ, για τον απλούστατο λόγο πως εδώ δεν υπάρχουν εύκολα ή αδιάφορα ματς, ούτε και οι ανέσεις στις μετακινήσεις (και όχι μόνο) που απολαμβάνουν πέρα από τον Ατλαντικό.

Είναι προφανές, λοιπόν, πως για άλλη Ελλάδα θα μιλάμε με Γιάννη Αντετοκούνμπο και άλλη χωρίς. Για άλλη με Πρίντεζη, Σλούκα, Καλάθη, Μπουρούση, Περπέρογλου και πάει λέγοντας… και άλλη χωρίς. Ομοίως, άλλη θα είναι η Γαλλία με Μπατούμ, η Σλοβενία με Ντράγκιτς (τον… καλό) και η Πολωνία με Γκορτάτ και άλλες ομάδες δίχως τα μεγάλα τους αστέρια.

Η ομοσπονδία είναι δεδομένο πως θα προσπαθήσει να τους μαζέψει όλους. Από την ανταπόκριση στο κάλεσμα αυτό, αλλά και την τύχη (για να μην προκύψουν αναποδιές τύπου Πρίντεζη ή Σλούκα όπως για το Προολυμπιακό) θα εξαρτηθεί η δυναμική της ομάδας που θα… ανεβάσουμε στο Ελσίνκι. Αν υπάρχει πανστρατιά, ένα πιθανό ρόστερ με Καλάθη, Σλούκα, Μάντζαρη, Παππά, Περπέρογλου, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Γ. Αντετοκούνμπο, Πρίντεζη, Μπουρούση, Κουφό και Παπαγιάννη (ίσως και αρκετούς ακόμη στην προεπιλογή, όπως Μπόγρη, Χαραλαμπόπουλο, Θ. Αντετοκούνμπο, Ντόρσεϊ), αλλά και με έναν ικανό προπονητή που θα πρέπει να επιλεγεί το προσεχές διάστημα, δεν θα είναι καθόλου μα καθόλου κακό. Απεναντίας, θα μοιάζει ικανό για μεγάλα πράγματα. Ίδωμεν λοιπόν…

Follow @ChristosRobolis