Ευρω-λίμπα

Η κλήρωση της Ευρωλίγκας άναψε φωτιές κατακαλόκαιρα στον Παναθηναϊκό και βρήκε πιο «σοφό» τον Ολυμπιακό, ενώ μια δήλωση-πρόθεση των επικεφαλής της διοργάνωσης τα έκανε όλα… λίμπα.

Ακόμη πιο δύσκολη από ό,τι φαίνεται

Οι «πράσινοι» βρίσκονται αντιμέτωποι με τη δυσκολότερη-σε αυτή τη φάση της διοργάνωσης-κλήρωση της ιστορίας τους και ο πήχης ανεβαίνει ακόμη περισσότερο καθώς θα πρόκειται για μία νέα ομάδα, με νέο προπονητή, πολλούς νέους και νεαρούς παίκτες, που όμως θα χρειάζεται άμεσα αποτελέσματα γιατί η φανέλα και τα έξι αστέρια δεν αρκούν για να φέρουν από μόνα τους ούτε καν την πρόκριση στη δεύτερη φάση. Επί της ουσίας οι νταμπλούχοι βρίσκουν μπροστά τους ένα Top 16 πριν το Top 16 και πολύ νωρίτερα από ό,τι ίσως θα ήθελαν θα κληθούν δώσουν εξετάσεις απέναντι σε ισχυρές ομάδες και κυρίως τον κόσμο τους, που φέτος δεν θα «χορτάσει» μόνο με εγχώριες διακρίσεις, αλλά οραματίζεται Final Four και μεγαλεία προτού αυτά αρχίζουν να μοιάζουν με περασμένα που διηγώντας τα θα κλαίνε.

Πριν κι αν φτάσουν εκεί, πάντως, θα πρέπει να κοιτάξουν στα μάτια τη σταθερή αξία και μονίμως αξιόπιστη σε ομίλους Μπαρτσελόνα, την ανοιχτοχέρα Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ που στη δεύτερη χρονιά του παλιόφιλου Ομπράντοβιτς θα είναι σίγουρα βελτιωμένη και περισσότερο… δική του ομάδα, την Εμπόριο Αρμάνι Μιλάνο που έχει πλάνο, προπονητή, χρήμα και όρεξη για υπερβάσεις μετά το πρώτο πρωτάθλημα από το 1996, την ανερχόμενη Μπάγερν που ανεβαίνει δυο-δυο τα σκαλιά για να φτάσει στα επίπεδα της ποδοσφαιρικής και το σάκο του μποξ Τούροβ, που όμως θα πάρει μαζί της στην αφάνεια του Eurocup όποια ομάδα τύχει και κερδίσει στο γκρουπ του θανάτου.

«Σοφός» ο Ολυμπιακός

Ο Ολυμπιακός είχε περισσότερη τύχη από τον Παναθηναϊκό. Μάλλον γιατί… λιγότερη δεν γινόταν. Όμως το παρελθόν αποτελεί τον οδηγό για τη συνέχεια και οι «ερυθρόλευκοι» είναι αρκετά ώριμοι για να μην πανηγυρίζουν, ή έστω να χαμογελούν. Ούτε γιατί ο δικός τους όμιλος είναι από βατός ως εύκολος, ούτε κι επειδή είναι το μεγάλο φαβορί για να κόψουν πρώτοι το νήμα. Γνωρίζουν καλά πως η πρόκριση, η πρωτιά, ακόμη και το αήττητο που κατάφεραν πέρσι στην κανονική περίοδο μικρή αξία έχει. Η Ευρωλίγκα δεν εδέησε να προσφέρει ούτε φέτος ένα έξτρα κίνητρο για όσους τερματίσουν ψηλότερα από τους άλλους στην πρώτη φάση των ομίλων, την οποία ο Ολυμπιακός σίγουρα αυτή τη φορά θα χρησιμοποιήσει με περισσότερη σύνεση και σαν αεροδιάδρομο μέχρι την απογείωση για το Top 16, όπου θα έρθουν τα δύσκολα και φέτος ο στόχος δεν θα είναι άλλος από το πλεονέκτημα έδρας στα play offs.

Κατά τα άλλα, η άγουρη σε αυτό το επίπεδο Βαλένθια δεν τρομάζει, η Λαμποράλ Κούτσα του τρελο-Κερεχέτα δείχνει να ψάχνει και να ψάχνεται, η Γαλατάσαραϊ μοιάζει να περνά σε τρίτη μοίρα στην Τουρκία πίσω από τις πλουσιότερες Φενέρ και Εφές των κουμπάρων «Ζοτς» και «Ντούντα», ο «αδερφός» Ερυθρός Αστέρας είναι επικίνδυνος αν υποτιμηθεί αλλά τίποτα περισσότερο, ενώ η Νεπτούνας μοιάζει ομάδα… EuroChallenge (ούτε καν Eurocup).

Και τώρα… γελάμε

Μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσουν οι δηλώσεις των ανθρώπων της Ευρωλίγκας περί πρόθεσης καθιέρωσης ενός συστήματος Financial Fair Play στη διοργάνωση. Αν δεν γνωρίζουν την έννοια του συγκεκριμένου όρου εκεί στη Βαρκελώνη, καλύτερα ας ρωτήσουν την UEFA. Γιατί πρακτικά σημαίνει ότι οι ομάδες θα ελέγχονται προκειμένου να μην ξοδεύουν περισσότερα από όσα εισπράττουν. Ή τουλάχιστον όχι πολύ περισσότερα.

Αλήθεια, πιστεύουν εκεί στην Ευρωλίγκα πως θα εφαρμοστεί κάτι τέτοιο κι αν ναι χωρίς συνέπειες για το «πρωτάθλημά» τους; Ας είμαστε σοβαροί, κύριοι. Η διοργάνωση αυτή «ανθεί» γιατί υπάρχουν ακόμη οικογένειες σαν τους Αγγελόπουλους και τους Γιαννακόπουλους που ρίχνουν χρήμα σε βαρέλι δίχως πάτο, κάνοντας επί της ουσίας ένα πανάκριβο χόμπι και με μοναδικό κίνητρο την «τρέλα» για τις ομάδες τους και το άθλημα. Επίσης η ευημερία της Ευρωλίγκας οφείλεται σε κάποιους ζάπλουτους Ρώσους και Τούρκους, σε τεράστια κλαμπ όπως η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα, σε μια ομάδα που υποστηρίζεται σχεδόν από ένα έθνος (η Μακάμπι είναι κάτι σαν τον Άρη των… 80’s στην Ελλάδα) και σε έναν μπασκετόφιλο μόδιστρο (Αρμάνι). Ελάχιστες ομάδες, με πιο τρανό παράδειγμα την Μπάγερν, από αυτές που πρωταγωνιστούν ή το επιδιώκουν έχουν «ισοσκελισμένα» έσοδα-έξοδα και όπως φαίνεται ο δρόμος προς την επιτυχία σε αυτή την Ευρωλίγκα περνά μόνο μέσα από ζημίες και αρνητικούς ισολογισμούς.

Αν η Ευρωλίγκα θέλει να εφαρμόσει το Financial Fair Play, θα πρέπει να συμβιβαστεί με την ιδέα πως οι αστέρες της θα μετοικήσουν και θα βρουν «στέγη» σε λίγκες που δεν έχουν τέτοια ζητήματα, από το ΝΒΑ και την Κίνα, μέχρι το Πουέρτο Ρίκο και τις Φιλιππίνες. Μέχρι τότε, απλώς η Ευρωλίγκα θα συνεχίσει να καυχιέται για αύξηση των εισιτηρίων, των τηλεθεάσεων, των χορηγιών (ελάχιστα όμως των εσόδων για τις ομάδες) κάνοντας τον… μάγκα με τα λεφτά των άλλων και δεν αποκλείεται η χρεοκοπία της Σιένα να είναι μόνο η αρχή.

Follow @ChristosRobolis