Ποιότητα, εμπειρία, χαρακτήρας, πλάνο, ενότητα… Εθνική!

Μέσα στην καταχνιά του πολέμου στη γειτονιά μας, η Εθνική πρόσφερε απλόχερα χαμόγελα σε όλους τους Έλληνες. Όχι σε αυτούς που 200 χρόνια μετά αντιμετωπίζουν ακόμη τους Τούρκους ως «οχτρούς», αλλά σε όσους χάρηκαν με την υγεία που απέπνεε εντός κι εκτός παρκέ η «επίσημη αγαπημένη» όλες αυτές τις ημέρες. Γιατί η νίκη στην Κωνσταντινούπολη, που φέρνει την Ελλάδα με το ενάμιση πόδι στη δεύτερη προκριματική φάση και με καλή «προίκα» για την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023, ήταν αποτέλεσμα μιας συνισταμένης παραγόντων που ήταν αδύνατο να αποτύχουν…



Η Εθνική παρουσίασε έναν συνδυασμό ποιότητας, εμπειρίας, αυταπάρνησης, χαρακτήρα, πλάνου και ενότητας, στοιχείων που αποτέλεσαν τη βάση για να έρθει το πολύτιμο 2/2. Η διάθεση δεν έλειψε ποτέ, αφού όσα παιδιά έχουν επιστρατευτεί κατά καιρούς στα παράθυρα το κάνουν με περηφάνια, έστω κι αν γνωρίζουν πως οποιαδήποτε αποτυχία πιθανώς θα τους «χρεωθεί» ως… ολιγοβαρών και ενδεχόμενη πρόκριση θα τους βρει πιθανότατα θεατές στα τελικά για να πάνε εκεί οι «πρωτοκλασάτοι». Αυτή τη φορά το διόλου υποτιμημένο αυτό στοιχείο «παντρεύτηκε» ιδανικά με την ποιότητα και εμπειρία που ήρθαν να προσθέσουν τα παιδιά από την Ευρωλίγκα. Για να συμβεί αυτό όμως, χρειάστηκε η ενότητα του ελληνικού μπάσκετ, που άφησε στην άκρη διχασμούς του παρελθόντος και συστρατεύτηκε σε μια κρίσιμη στιγμή. Όσα μπράβο αξίζουν σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, που με ρίσκο ή και με αγωνιστικό κόστος παραχώρησαν περιουσιακά τους στοιχεία στην Εθνική ομάδα, άλλα τόσα αξίζουν στην ομοσπονδία που φρόντισε να εξασφαλίσει τη συναίνεση, αλλά και στους παίκτες που επέδειξαν αυταπάρνηση για να αντεπεξέλθουν στο «βίαιο» πρόγραμμα που τους υποχρεώνει ο διαιωνιζόμενος διχασμός FIBA και Ευρωλίγκας.

Έτσι το ελληνικό μπάσκετ πήγε απόλυτα συνασπισμένο σε αυτή τη διπλή μάχη. Το έργο του Σωτήρη Μανωλόπουλου και των συνεργατών του ήταν ακόμη πιο ζόρικο κι από τον συνήθη υψηλό βαθμό δυσκολίας που έχουν τα παράθυρα. Γιατί μπορεί μεν οι ενισχύσεις από το… ιππικό που κατέφθασε από τους «αιώνιους» να ήταν αναγκαίες, αλλά έκαναν ακόμη μεγαλύτερο γρίφο την ομοιογένεια. Αποδείχτηκε στην πράξη πως το ματς της Παρασκευής, με τους παίκτες του Ολυμπιακού χωρίς… ανάσα από την Πέμπτη μήτε έστω μισή προπόνηση με τα γαλανόλευκα, ήταν το πιο δύσκολο. Λίγο ξεκούραση το Σάββατο και μία καλή προπόνηση σε πλήρη σύνθεση την Κυριακή αρκούσε ώστε το τεχνικό τιμ να παρουσιάσει το πολύ καλύτερο πρόσωπο της Δευτέρας.



Στη δεύτερη μάχη του «Σινάν Ερντέμ» έγιναν όλα όπως έπρεπε. Ο Αγραβάνης απέδειξε πως όταν δεν παρασύρεται από τα νεύρα του είναι παίκτης επιπέδου Ευρωλίγκας και δωδεκάδας Εθνικής. Ο Παπαγιάννης δεν είχε αντίπαλο κάτω από τα καλάθι πιστοποιώντας πως με την κατάλληλη τροφοδοσία είναι από τους κορυφαίους σέντερ στην Ευρώπη, ενώ η αμυντική του φοβέρα οδήγησε σε άστοχα σουτ ψηλούς και κοντούς της Τουρκίας. Ο Σλούκας μετά από ένα κακό για τα δικά του στάνταρ πρώτο ημίχρονο έπαιξε σαν στο σπίτι του και καθοδήγησε μαεστρικά το σύνολο, ενώ ο Παπανικολάου συνέχιζε να τρέχει παντού ακόμη κι όταν η γλώσσα των υπόλοιπων κρεμούσε. Δεν ήταν όμως μόνοι…

Μετά την εξαιρετική παρουσία του Μουράτου στο Λιόσια, ήταν η σειρά του Μωραΐτη να γίνει X-Factor για την Εθνική. Ο Σωτήρης Μανωλόπουλος, που δεν είχε δώσει πολύ χρόνο στον νεαρό γκαρντ κατά τη συνεργασία τους στο Περιστέρι ή και παλαιότερα στην ΑΕΚ, αποδείχτηκε εξαιρετικά ανοιχτόμυαλος και χωρίς εμμονές. Ανέθεσε στον πιτσιρικά την αποστολή να γίνει και πάλι σκιά του Λάρκιν κι αυτός όχι απλώς ταλαιπώρησε στο μέτρο του δυνατού τον Αμερικανό, αλλά έβαλε και μεγάλα σουτ σε κρίσιμα σημεία. Αλλά και όσοι κλήθηκαν να βοηθήσουν, από λίγα λεπτά, μέχρι κανένα ή έστω και στις προπονήσεις, ήταν 100% εκεί!




Αυτό είναι το ζητούμενο για την Εθνική Ομάδα. Γιατί παρά τις απουσίες σε «παράθυρα» ή τελικές φάσεις και παρά τα ερωτηματικά που υπάρχουν για την επόμενη μέρα στις θέσεις των γκαρντ που μεγαλώνουν, θα είναι για πάντα «επίσημη αγαπημένη» όσα καταθέτει ό,τι έχει και δεν έχει στο παρκέ. Κι όταν θα κατεβαίνει με τέτοια ενότητα, μέσα κι έξω από το γήπεδο, όπως συνέβη στα δύο ματς με την Τουρκία, θα βγαίνει πάντα κερδισμένη. Ακόμη κι όταν χάνει, όπως ΔΕΝ συνέβη σε αυτό το ονειρικό τετραήμερο.

ΥΓ: Η ατμόσφαιρα τόσο στα Λιόσια όσα και στο «Σινάν Ερντέμ» ήταν ένα ευχάριστο πολιτιστικό σοκ για όσους φοβόμασταν… ακραίες αντιδράσεις. Οι διοργανωτές εκατέρωθεν αξίζουν τα εύσημα. Άλλωστε οι δύο λαοί ποτέ δεν είχαν τίποτε να χωρίσουν. Αλλά και πότε έχει να χωρίσει κάτι ο απλός κόσμος; Άλλοι αποφασίζουν για πολέμους και τους στέλνουν να σκοτώνονται…



*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis