Έργο Σφαιρόπουλου ο… άλλος Ολυμπιακός

Η μετάλλαξη του Ολυμπιακού μέσα σε λίγους μήνες είναι αναμφίβολα εντυπωσιακή. Η ομάδα που έπαιζε αργό μπάσκετ, με έμφαση στα όρια της εμμονής στην άμυνά του, λιγοστές προσωπικές ενέργειες και περιορισμένη φαντασία στην επίθεση έχει δώσει τη θέση της σε μία που δεν είναι προσκολλημένη στα μετόπισθεν, έχει το πόδι κολλημένο στο γκάζι, αφήνει ελεύθερη (αλλά πάντα μέσα σε κανόνες) τη φαντασία και το ένστικτο των παικτών της και προσφέρει σκορ με γαρνιτούρα όμορφο θέαμα.

Ο Σπανούλης παίζει με ενέργεια εφήβου και μόνο η ωριμότητα των επιλογών του προδίδει την ηλικία του, ο Πρίντεζης μπορεί να απολαμβάνει πλέον ακόμη και άσφαιρες βραδιές χωρίς να είναι αυτό καταδικαστικό για την ομάδα του, ο Γκριν ήρθε να προσφέρει σκορ, προσεχώς δημιουργία και ήδη μεγάλα σουτ, ο υγιής Λοτζέσκι υπενθυμίζει πως υπάρχει λόγος που είναι ο μακροβιότερος ξένος στην ιστορία της ομάδας, ο Χάκετ με αυξημένο ρόλο αποτελεί μία σταθερή πηγή ενέργειας, ο Μάντζαρης βλέπει πιο καθαρά το καλάθι, ο Παπανικολάου θυμίζει όλο και περισσότερο τον προ ΝΒΑ αεικίνητο φόργουορντ, ο Παπαπέτρου θυσιάζοντας το ταλέντο του σε διαφορετική από τη φυσική του θέση για να καλύψει τα νώτα του Πρίντεζη αποδεικνύεται πολύτιμος, ο Μπιρτς προσαρμόζεται τάχιστα και βγάζει το καλώς εννοούμενο αγωνιστικό θράσος, ο Μιλουτίνοφ αλάφρυνε σε σωματοδομή και βάρυνε σε αυτοπεποίθηση ξεδιπλώνοντας επιτέλους το δεδομένο ταλέντο του, ενώ ο Αγραβάνης θα κάνει το ίδιο όταν τιθασεύσει τα νεύρα του και ο Γιανγκ όταν ξεπεράσει πλήρως τους φόβους του.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, ο Ολυμπιακός πείθει πως είναι ικανός για μεγάλα πράγματα. Όμως, ίσως, ο μεγαλύτερος λόγος που οι «ερυθρόλευκοι» βγάζουν Οκτώβρη μήνα (αν και-σημειωτέον-η διάρκεια θα κρίνει άπαντες) δυναμική ομάδας Final Four δεν βρίσκεται στο παρκέ, αλλά στην άκρη του πάγκου. Η νέα πιο αποτελεσματική και ταυτόχρονα ελκυστική βερσιόν των πρωταθλητών είναι πρωτίστως έργο του Γιάννη Σφαιρόπουλου.

Εκείνος είναι που αποφάσισε να χαλαρώσει τα γκέμια στο επιθετικό κομμάτι, κάτι που μάλλον όχι δίσταζε, αλλά αδυνατούσε να κάνει πέρσι με τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη να καλούνται να σηκώσουν δυσβάσταχτο βάρος, τον Λοτζέσκι για μισή σεζόν ασθενή και τον Γκριν… στο NBDL.

Εκείνος είναι που δεν φοβήθηκε να εκσυγχρονίσει τη δική του οπτική στο άθλημα προσαρμοζόμενος σε όσα επιτάσσει η νέα εποχή του μπάσκετ.

Εκείνος είναι που εμπνέει τον Σπανούλη, όπως έχει πει πολλάκις ο τελευταίος, και εισπράττει από αυτόν το καλύτερο και πιο ώριμο μπάσκετ της καριέρας του.

Εκείνος είναι που ενώ όλοι φώναζαν για προσθήκη πάουερ φόργουορντ προτίμησε να διαθέσει τα έξτρα χρήματα της διοίκησης για να πλαισιώσει την περιφέρεια με τον Γκριν.

Εκείνος είναι που επέμεινε στον Μιλουτίνοφ όταν πολλοί τον θεωρούσαν ανεπαρκή και που παίρνει το ρίσκο και την ευθύνη να περιμένει τον Γιανγκ να αποβάλει το ψυχολογικό φορτίο από τον τραυματισμό του.

Εκείνος είναι που όταν έχασε τον Χάντερ δεν τα έβαψε μαύρα, αλλά επέλεξε κάποιον που μπορεί να γίνει καλύτερός του στο πρόσωπο του Κεμ Μπιρτς, που είχε προσπαθήσει να φέρει από πέρσι.

Εκείνος είναι που λόγω της υπεροπλίας στο «3» επέλεξε να αξιοποιήσει τον Παπαπέτρου στο «4» και ήδη δικαιώνεται.

Εκείνος είναι που από τη συνεργασία τους στον Πανιώνιο πίστευε περισσότερο ίσως από καθέναν στο ταλέντο του Αγραβάνη αλλά επέμενε και επιμένει πως αν δεν ηρεμήσει δεν θα παίξει το μπάσκετ που μπορεί.

Εκείνος είναι που προσπαθεί να πείσει τον αλτρουιστή Μάντζαρη να βλέπει όχι μόνο τον συμπαίκτη, αλλά και το καλάθι και κάτι βράδια σαν το χθεσινό χαμογελά.

Εκείνος είναι που αντιλήφθηκε το λάθος του με τον περιορισμένο ρόλο και χρόνο του Χάκετ πέρσι και φέτος τού επιτρέπει να δείξει πόσα μπορεί να προσφέρει.

Και εκείνος είναι που, κάτι μέρες σαν κι αυτές μετά από μεγάλες νίκες, φροντίζει να κρατά χαμηλούς τόνους υπενθυμίζοντας πως η διάρκεια στα πιο δύσκολα που έρχονται και η κατάληξη της χρονιάς θα κρίνουν τους πάντες και φυσικά τον ίδιο.

Και, ίσως πάνω από όλα, εκείνος είναι που κουμαντάρει κοντά δύο χρόνια τώρα περίφημα το δύσκολο καράβι του Ολυμπιακού. Που αποπνέει ηρεμία, που έχει το σεβασμό όλων, που έχει τονώσει το κλίμα οικογένειας στην ομάδα του, που ξημεροβραδιάζεται στο γραφείο του και που ανεξάρτητα από αποτελέσματα παρουσιάζει μία ΟΜΑΔΑ, εντός κι εκτός παρκέ.

Follow @ChristosRobolis