Επιτέλους, ο Παναθηναϊκός «δέρνει»

Η καλοκαιρινή ατάκα «θέλουμε να γίνουμε η πιο σκληρή και καλύτερη αμυντική ομάδα της Ευρωλίγκας» έμοιαζε με προγραμματική δήλωση σε προεκλογική περίοδο και ως τέτοια δεν είχε τηρηθεί μέχρι τώρα παρά κατ’ εξαίρεση από τον Παναθηναϊκό. Όμως δεδομένου ότι το φετινό ρόστερ στερείται της ποιότητας παικτών όπως οι Τζέιμς, Σίνγκλετον (όχι του αποψινού) και Ρίβερς, οι «πράσινοι» είναι υποχρεωμένοι να επιστρατεύσουν άλλα στοιχεία για να κερδίσουν ομάδες με περισσότερο ταλέντο και μεγαλύτερα μπάτζετ, όπως η Μπαρτσελόνα.

Έστω και καθυστερημένα, έστω και στο ΟΑΚΑ που πάντα δίνει ξεχωριστή ώθηση, ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να «δείρει» και ανταμείφθηκε με μια νίκη που του δείχνει το (μονο)δρόμο προς τη διάκριση φέτος στην Ευρώπη. Μπορεί οι «πράσινοι» να έχαναν πολύ σε μπόι και… μάκρος από τους «μπλαουγκράνα», αλλά η ενέργεια και το πάθος που κατέθεσαν στο παρκέ το βράδυ της Τετάρτης αρκούσε για να υπερκαλύψει το μειονέκτημα σε μπόι και ταλέντο. Αυτό αποτυπώθηκε σε σκυλίσιες άμυνες, σε απλωμένα χέρια, σε αλλοιώσεις, διεκδικήσεις ακόμη και σε φάσεις που έμοιαζαν χαμένες και εν τέλει σε πολλές έξτρα κατοχές απέναντι στην ίσως κορυφαία ομάδα της διοργάνωσης στα ριμπάουντ.

Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να κερδίσει με λιγότερο καρδιοχτύπι και πιθανώς περισσότερα «καύσιμα» στο ρεζερβουάρ πριν το ταξίδι στη Βιτόρια, αν ήταν στοιχειωδώς καλύτερος στην επίθεση. Όμως το μακρινό σουτ παραμένει βραχνάς που δεν βρίσκει λύση, ενώ ο Καλάθης βρίσκεται σε κακό φεγγάρι εκτελεστικά, αν και όσα άλλα προσφέρει περισσεύουν για να τον καθιστούν αναγκαίο στο παρκέ. Η πολυφωνία, πάντως, στην επίθεση ήταν ένα ακόμη καλό νέο. Ο Παναθηναϊκός πήρε λίγα από πολλούς και όχι πολλά από λίγους, με παίκτες όπως οι Τόμας, Λάσμε και Μήτογλου να βγαίνουν μπροστά, αλλά και τον Παππά να μην παρασύρεται από τη σούπερ εμφάνιση στο ντέρμπι όμως να προσφέρει με ωριμότητα.

Η μόνιμη αμφιβολία για τον Παναθηναϊκό των τελευταίων ετών είναι αν μπορεί να παρουσιάσει το ίδιο ή καλύτερο πρόσωπο μακριά από το ΟΑΚΑ. Συνήθως δεν περνά αυτό το τεστ και η ομάδα που βγαίνει από τα σύνορα μοιάζει με πολύ χειρότερη βερσιόν εκείνης που συνήθως κυριαρχεί στο «σπίτι» της. Ιδού η Βιτόρια, λοιπόν, για να αποδείξει πως κάτι αλλάζει και με νίκη επί της Μπασκόνια να πείσει πως μπορεί να λογίζεται ως διεκδικητής. Πρώτα για μια θέση στην οκτάδα, μετά για ένα πλασάρισμα στο 4-5 και στο βάθος της διαδρομής για παρουσία στο Final Four. Σε κάθε περίπτωση, η εικόνα της Τετάρτης είναι οδηγός για αυτό το ταξίδι...

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis