Επεράσαμε όμορφα

Δεν ξέρουμε αν θα γίνει ολυμπιακό άθλημα, ούτε καν αν θα γίνει θεσμός. Το βέβαιο είναι ότι, σε κάθε περίπτωση, το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 3x3 που ολοκληρώθηκε το βράδυ της Κυριακής στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία. Όχι απλώς αγωνιστικά και οργανωτικά (οι άνθρωποι της FIBA δήλωναν ενθουσιασμένοι), αλλά κυρίως όσον αφορά στο ζητούμενο: όλοι το απόλαυσαν, θεατές και παίκτες. Γιατί αυτός είναι και ο βασικός σκοπός του 3x3.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Δεν θα υποκαταστήσει ποτέ το μπάσκετ… σάλας, δεν θα αποκτήσει ποτέ τόσο μεγάλο κοινό, ίσως κάποιοι να το θεωρήσουν πανηγύρι ή περιττό. Όμως μπορεί να προσφέρει ένα ευχάριστο διάλειμμα μεταξύ των αγώνων του κανονικού μπάσκετ.

Ως τέτοιο το είδαν οι παίκτες. Απελευθερωμένοι από τα συστήματα και τις εντολές των προπονητών και πιεσμένοι μόνο από το διαθέσιμο χρόνο επίθεσης (12’’) έδειξαν να το διασκεδάζουν. Μαζί τους και το κοινό που κατέκλεισε το Ζάππειο: από μυημένους που έπαιρναν θέση στις κερκίδες από νωρίς το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ, μέχρι απλώς περίεργους που… είδαν φως, μπήκαν, τους άρεσε κι έμειναν. Καλός κόσμος, δηλαδή, που αγαπά το άθλημα γι’ αυτό που είναι.

Οι «κάφροι» έκαναν σε όλους τη χάρη, δεν εμφανίστηκαν και δεν έλειψαν σε κανέναν. Αυτό, δα, μας έλειπε: να αποδοκιμάσουν τον Μπόγρη για τα πράσινα συναισθήματά του ή να αποκαλέσουν προδότη τον Γιαννόπουλο που… άλλαξε στρατόπεδο και απαρνήθηκε το ερυθρόλευκο παρελθόν του μετακομίζοντας στους απέναντι. Δυστυχώς θα έχουμε όλη την προσεχή σεζόν για να υπομείνουμε τους ανεγκέφαλους.

Όσο για το παιχνίδι, αυτό καθ’ αυτό, δεν κερδίζει ο πιο ταλαντούχος. Η Ισπανία του Γκαρμπαχόσα, οι παραδοσιακά ισχυροί Αμερικανοί και οι Ρώσοι, έμειναν πρόωρα εκτός. Πλεονέκτημα στο 3x3 έχει ο καλύτερα μυημένος στις ιδιαιτερότητές του, αυτός που έχει μάθει να παίζει ελεύθερα και εκτός συστημάτων, αλλά κι αυτός που αντέχει και ρίχνει περισσότερο ξύλο. Όποιος παίρνει το χρόνο του διαβάζοντας άμυνες και ψάχνοντας να εφαρμόσει στο γήπεδο στρατηγικές και πλάνα, όποιος είναι υπερβολικά αλτρουιστής ή όποιος αποδεικνύεται soft ή εκνευρίζεται από την «ανοχή» των διαιτητών στο physical game, είναι καταδικασμένος να χάσει.

Καλά περάσαμε, λοιπόν, για τέσσερις μέρες γυρίζοντας στις αλάνες. Ώρα σιγά-σιγά να επιστρέψουμε στα κλειστά, τα συστήματα, τις σκοπιμότητες, την «υποχρέωση» για νίκη κι όλα αυτά που έχουμε μάθει να αγαπάμε χρόνια τώρα.

ΥΓ: Λάθος του Νίκου Παππά το «κράξιμο», εν ώρα αγώνα, στη συμπαίκτριά του, Κατερίνα Σωτηρίου, για ένα λάθος της στη διάρκεια των αγώνων μικτών ομάδων. Μάθαμε πως χθες της άφησε ένα τριαντάφυλλο με σημείωμα «συγγνώμη για χθες». Κουτός δεν είναι αυτός που κάνει λάθη (έστω και τόσο «χοντρά»), αλλά αυτός που δεν τα αναγνωρίζει και δεν απολογείται γι’ αυτά.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com

Follow @ChristosRobolis