Ένας πήρε «παυσίπονο», δύο θέλουν… γιατρειά

Είναι βέβαιο πως οι δύο προπονητές θα διάλεγαν άνετα τη διαγραφή αυτού του ντέρμπι από το ήδη υπερφορτωμένο καλεντάρι τους. Αμφότεροι οι αιώνιοι από ένα τέτοιο ματς γνώριζαν πως θα είχαν πολύ περισσότερα να χάσουν με μια ήττα από το να κερδίσουν με μια νίκη. Εν όψει μιας διαβολοβδομάδας που είναι δύσκολη όσο και κρίσιμη μετά το μετριότατο ξεκίνημά τους στην Ευρωλίγκα, η δεύτερη μεταξύ τους μονομαχία μέσα σε εννιά μέρες φάνταζε και πραγματικά ήταν μια αχρείαστη υποχρέωση, ένας αποπροσανατολισμός από παιχνίδια που κρίνουν πράγματα και άδικος κόπος σε μια περίοδο που κάθε ανάσα είναι πολύτιμη.

Ο Παναθηναϊκός έχοντας μεγαλύτερη «υποχρέωση» λόγω έδρας, ίσως και περισσότερη ανάγκη ένα τέτοιο αποτέλεσμα μετά τις πληγές που άνοιξε η αποκαρδιωτική εμφάνιση κόντρα στην Εφές, έμοιαζε να το θέλει ελαφρώς περισσότερο. Ή-αν προτιμάτε-να αδιαφορεί ελαφρώς λιγότερο. Πρόκειται, ωστόσο, για «παυσίπονο» και όχι για γιατρειά, τουλάχιστον μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου κόντρα σε Μπαρτσελόνα και Μπασκόνια την Τετάρτη και την Παρασκευή. Η εικόνα των νικητών δεν ήταν απόλυτα πειστική. Η εκνευριστική αστοχία σε βολές (10/22) και τρίποντα (7/26) έχει πάψει προ πολλού να λογίζεται συμπτωματική όταν συμβαίνει κατ’ επανάληψη, όπως ισχύει και για τα αρκετά χαμένα ριμπάουντ (9 στο ημίχρονο, 13 στο φινάλε). Επίσης δεν θα μπορεί σε κάθε ματς ο κατά δική του δήλωση όχι καλός σουτέρ Παππάς να ευστοχεί σε περισσότερα τρίποντα (4/8) από όλα όλοι οι συμπαίκτες του (3/18 οι υπόλοιποι). Τουλάχιστον στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός συνήθως δείχνει ικανός να υπερκαλύψει το χάντικαπ με την άμυνά του, ενώ παρά την αστοχία του είχε αυτή τη φορά καλύτερη επιθετική στόχευση «χτυπώντας» στα εμφανώς τρωτά σημεία της ερυθρόλευκης άμυνας. Οι 18 ασίστ για μόλις 4 λάθη σε ένα ματς με τόσο άσχημα ποσοστά από μέρους του είναι ένα αν μη τι άλλο θετικό σημάδι.

Ο Ολυμπιακός για μία ακόμη φορά αποδείχτηκε πολύ λιγότερο σκληρός από ό,τι απαιτούν αυτά τα ματς. Το παθητικό 32 πόντων στο ημίχρονο ήταν περισσότερο αποτέλεσμα της αστοχίας των αντιπάλων παρά της δικής του άμυνας. Ο Ολυμπιακός λειτούργησε καλά επιθετικά μόνο στην τρίτη περίοδο, όταν στα πρώτα 9:35 είχε 7 ασίστ χωρίς κανένα λάθος (ενώ είχε αναλογία 5/8 σε όλο το πρώτο ημίχρονο), όμως καμία επίθεση δεν φτάνει όταν η άμυνα υπολειτουργεί. Μιλουτίνοφ και Σπανούλης επέτρεψαν στον εκνευρισμό από σφυρίγματα και σκληρές άμυνες να τους πειράξουν το μυαλό, ο Πρίντεζης μετά τα σχεδόν 37 λεπτά με τη Φενέρ κατέγραψε περίπου άλλα 34 στο ΟΑΚΑ «υποθηκεύοντας» το κορμί του εν όψει των επερχόμενων αγώνων, ενώ ο Παπανικολάου αυτή τη φορά δεν είχε τη δικαιολογία του μπες-βγες που ορθώς μπορούσε να χρησιμοποιήσει όταν ο Μπλατ προσπαθούσε να μοιράσει δίκαια το χρόνο σε εκείνον, τον Τίμα και τον Τουπάν. Ο δε ΛεΝτέι ήταν ανέλπιστα εξαιρετικός επιθετικά, αλλά μάλλον όσα πρόσφερε στη μια πλευρά του παρκέ σχεδόν ακυρώνονταν στην άλλη λόγω των δεδομένων (λόγω σωματοδομής και απειρίας) αδυναμιών του. Ο Ντέιβιντ Μπλατ που έχει σωστά το ελαφρυντικό του νέου προπονητή και προσπαθεί να αλλάξει φιλοσοφία σε μια ομάδα που επί τεσσάρων ετών είχε μάθει να παίζει αλλιώς, καλείται να βρει λύσεις ειδάλλως οι συγκρίσεις με το λιγότερο ελκυστικό μεν αλλά περισσότερο αποτελεσματικό τουλάχιστον απέναντι στον Παναθηναϊκό μπάσκετ του Σφαιρόπουλου θα γίνονται πυκνότερες.

Επιγραμματικά, νικητές και ηττημένοι καλούνται να βγουν από το μικρόκοσμο της δικής τους διαμάχης που καλώς ή κακώς τους κράτησε απασχολημένους τις τελευταίες εννιά μέρες και να δουν το «δάσος». Η εικόνα κανενός εκ των δύο δεν πείθει ακόμη πως είναι ικανοί να φτάσουν στο Final Four, ενώ αν δεν προοδεύσουν άμεσα ίσως όσα παρουσιάζουν να μην αρκούν καν για τα play offs. Ας αφήσουν, λοιπόν, τα μίση και τις καζούρες για τους οπαδούς τους κι ας επικεντρωθούν στο πώς θα φτάσουν στο επιθυμητό επίπεδο, διαφορετικά η εσωτερικής κατανάλωσης «κοκορομαχία» τους θα είναι ό,τι θα τους έχει απομείνει από Απρίλη μήνα…

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis