Ένας Ολυμπιακός από τις… ονειρώξεις του Μπλατ

Κάπως έτσι φαντάζεται ο Ντέιβιντ Μπλατ να δει τον Ολυμπιακό να παίζει με συνέπεια στην εξέλιξη της σεζόν. Οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν μακράν του δευτέρου το καλύτερο παιχνίδι τους τη φετινή σεζόν απέναντι στη Ρεάλ εξασφαλίζοντας πολλαπλά κέρδη. Πέρα από το προφανές βαθμολογικό, πήραν μία νίκη που ο ανταγωνισμός δύσκολα θα βάλει στο «σακούλι» του, αλλά ταυτόχρονα έδειξαν στον… ίδιο τον εαυτό τους ποιος είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουν για να διακριθούν στη φετινή Ευρωλίγκα. Είδαν, όμως, και πόσο σημαντικό είναι-εφόσον τελικά εξασφαλίσει ο Ολυμπιακός την παρουσία της playoffs-να τερματίσει τέταρτος ή πέμπτος, αφού μεγαθήρια σαν αυτή τη Ρεάλ (ή τις ΤΣΣΚΑ και Φενέρ) δύσκολα μπορείς να βγάλεις από τη μέση σε μια σειρά αγώνων.

Ειδικά το πρώτο ημίχρονο ήταν βγαλμένο από τις… ονειρώξεις του Ντέιβιντ Μπλατ. Ο Ολυμπιακός κυριάρχησε παίζοντας γρήγορα στην επίθεση, όχι στο ανοιχτό γήπεδο, αλλά απέναντι σε οργανωμένη άμυνα, που όμως δεν προλάβαινε να σεταριστεί. Είχε ταχύτατη κυκλοφορία, καλό διάβασμα και ακόμη καλύτερες εκτελέσεις, με τους Σπανούλη και Γκος να σέρνουν το χορό. Ταυτόχρονα όμως περιόρισε τη Ρεάλ των θηρίων σε ένα μόλις επιθετικό ριμπάουντ, προστάτεψε εξαιρετικά τη ρακέτα του και πληγώθηκε μόνο περιφερειακά. Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ μπορεί να μην κέρδισε την προβολή των γκαρντ που διέπρεψαν, αλλά ήταν ο άνθρωπος-κλειδί όλης της αμυντικής λειτουργίας. Κατάφερε να ξεπαστρέψει σχεδόν μόνος του Ταβάρες, Ράντολφ, Ρέγες και Τόμπκινς, με τους φιλοξενούμενους να μην εξαργυρώνουν τα ατού που είχαν στο ζωγραφιστό, ακόμη και ελλείψει Αγιόν και Κούζμιτς. Οι ανάσες του μπορεί να στέρεψαν για να ήταν το ίδιο αποτελεσματικός και στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά στα τελευταία λεπτά ήταν και πάλι εκεί με καθοριστικά ριμπάουντ, μπλοκ, ένα κρίσιμο καλάθι κι ένα καθοριστικό κλέψιμο.

Ο Ολυμπιακός δεν ήταν ανάλογα… διαστημικός με το πρώτο ημίχρονο στο δεύτερο, αλλά με εξαίρεση ένα διάστημα στο τρίτο δεκάλεπτο και κάποια ανόητα φάουλ στο φινάλε, έδειξε προσαρμοστικότητα στο αγωνιστικό προφίλ που πρέπει να εμφανίζεις για να κερδίσεις μια ομάδα που υπερέχει σε ποιότητα και λύσεις. Έτσι, αν στο πρώτο μέρος έκανε τη διαφορά η επίθεση, στο δεύτερο αυτή ήρθε από την άμυνα. Οι 83 πόντοι από την κορυφαία επίθεση της διοργάνωσης είναι μεγάλο παράσημο και πρόοδος που είχε εμφανιστεί στο κομμάτι αυτό και από τον αγώνα κόντρα στην Μπάγερν. Μόνο που οι Βαυαροί μπορούν να συγκριθούν με τους Μαδριλένους ποιοτικά στο ποδόσφαιρο και όχι στο μπάσκετ. Ο Γιάνις Στρέλνιεκς ήρθε να συμπληρώσει την αγία περιφερειακή τριάδα όταν Σπανούλης και Γκος «κρύωσαν» και ο Ολυμπιακός κατόρθωσε να κερδίσει βγάζοντας δύο διαφορετικά αλλά το ίδιο αποτελεσματικά πρόσωπα στο ίδιο παιχνίδι.

Τι σου είναι η Ευρωλίγκα… Η μουρμούρα, ο δικαιολογημένος προβληματισμός και η εσωστρέφεια μετά τις δύο ήττες από τον Παναθηναϊκό έδωσαν τη θέση τους μόλις τέσσερις μέρες μετά σε χαμόγελα αισιοδοξίας. Ο Ολυμπιακός έβγαλε από τη μέση έναν Γολγοθά χωρίς να βρέξει παρά ελάχιστα τα πόδια του. Στην πραγματικότητα, το μοναδικό του στραβοπάτημα είναι η εντός έδρας ήττα από την Αρμάνι. Όχι οι ήττες από Φενέρ, ΤΣΣΚΑ ή Παναθηναϊκό, που πιθανότατα οι ανταγωνιστές του δεν θα αποφύγουν, ενώ δύσκολα θα βρουν τα δικά του «διπλά» σε Μόσχα ή Βιτόρια ή νίκες σαν αυτή επί της Ρεάλ. Τα πράγματα, λοιπόν, δεν είναι καθόλου όσο μαύρα έμοιαζαν το βράδυ της Κυριακής. Ούτε όμως και τόσο ρόδινα όσο μπορεί να φαντάζονται κάποιοι που ονειρεύονται πρόωρα το… τέταρτο. «It’s a process», όπως δήλωσε και ο Ντέιβιντ Μπλατ. Ή «trust the process», που λένε και στο ΝΒΑ. Μια διαδικασία που θέλει δουλειά και κάποιες διορθωτικές κινήσεις για να αποδώσει ακόμη καλύτερα αποτελέσματα και με μεγαλύτερη συνέπεια. Πρωτίστως όμως θέλει υπομονή. Από όλους.

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis