Ένας αβοήθητος Ολυμπιακός

Είχε επισημανθεί από το ματς της Παρασκευής. Η αυταπάρνηση των τραυματιών που έδωσε την κινητήρια δύναμη για να έρθει το 1-1 δεν αρκεί από μόνη της για να φέρει όχι μόνο την πρόκριση, αλλά ούτε καν δεύτερη νίκη για τον Ολυμπιακό. Πολλοί, από τους 300 του Λεωνίδα μέχρι τον Γουίλιαμ Γουάλας, έχουν καταγραφεί στην ιστορία και τις συνειδήσεις για τις ηρωικές τους πράξεις, αλλά λίγοι θυμούνται πως τις περισσότερες φορές έπεσαν. Μαχόμενοι μεν, αλλά έπεσαν…

Ο Ολυμπιακός δεν στερήθηκε αυτοθυσίας στο Κάουνας. Ακόμη κι ο ξεγραμμένος για τη σειρά Μιλουτίνοφ φώναξε παρών, όπως το έκαναν ξανά Παπανικολάου, Πρίντεζης, Στρέλνιεκς και Μπόγρης. Όμως αυτό δεν αρκεί απέναντι σε μια πραγματική ομάδα, που σφύζει από υγεία σε όλα τα επίπεδα. Η Ζαλγκίρις δεν έφτασε δια περιπάτου στο 2-1 μόνο επειδή είχε περισσότερες δυνάμεις και ενέργεια, αλλά επειδή είχε για πολλοστή φορά στις μονομαχίες των δύο ομάδων φέτος καλύτερο πλάνο, καλύτερη καθοδήγηση και καλύτερες βοήθειες από όλους.

Όση βοήθεια πήρε ο Ολυμπιακός από παίκτες που πήγαν κόντρα σε λογική και γιατρούς ρίχνοντας τα λαβωμένα τους κορμιά στη μάχη δεν έλαβε από τον πάγκο του. Παικτικά και προπονητικά. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος βρέθηκε σε πολύ κακό βράδυ. Οι «ερυθρόλευκοι» δεν παρουσίασαν τακτικά τίποτα καινούριο από αυτό το ανεπαρκές πρόσωπο που έχουν εμφανίσει πλην της Παρασκευής φέτος απέναντι στη Ζαλγκίρις. Η άμυνα με αλλαγές αποδείχτηκε κακή ιδέα απέναντι σε έναν αντίπαλο που έχει διδαχτεί να διαβάζει κάθε αδυναμία. Για προσωπική άμυνα… ούτε λόγος, αφού με τόσους τραυματίες αλλά και ένα ρόστερ με εγγενείς αδυναμίες στο ανασταλτικό κομμάτι δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Στην άλλη πλευρά του παρκέ κυκλοφορία και στόχευση έμοιαζαν άγνωστες λέξεις και η ούτως ή άλλως χειρότερη επίθεση της Ευρωλίγκας εκτός έδρας έμεινε στους 60 πόντους.

Ο κόουτς έκανε πολλά λάθη. Σε ένα ματς που Σπανούλης και Πρίντεζης άρχισαν με 0/11 και ο Ρόμπερτς έδειξε ικανός να προσφέρει (όπως έχει κάνει σε ελάχιστα πλην όμως σημαντικά ματς εκτός ΣΕΦ, όπως π.χ. με Φενέρ ή Παναθηναϊκό), τον απέσυρε στον πάγκο και τον απορρύθμισε πλήρως επαναφέροντάς τον για λίγο στο δεύτερο δεκάλεπτο (που δεν πήρε ούτε σουτ) και ακολούθως στην τέταρτη περίοδο, όταν όλα είχαν κριθεί. Ακόμη και η χρησιμοποίηση του τραυματία Μπόγρη ή η διατήρηση των καταπονημένων Πρίντεζη και Παπανικολάου στην τέταρτη περίοδο που όλα είχαν κριθεί κατέδειξαν πως καθαρό μυαλό δεν υπήρχε όχι μόνο στο παρκέ, αλλά και στον πάγκο.

Ο Ολυμπιακός πλέον είναι ξεκάθαρα με την πλάτη στον τοίχο. Σε χειρότερη μοίρα αγωνιστικά από την περσινή σειρά με την Εφές που είχε βρεθεί σε αντίστοιχη θέση. Η Ζαλγκίρις υπερτερεί μπασκετικά, ενεργειακά και πλέον ψυχολογικά. Παίζει στην έδρα της, μπροστά σε ένα καταπληκτικό κοινό και εκπροσωπεί ένα ολόκληρο μπασκετικό έθνος και απέχει μια νίκη από κάτι που έχει να ζήσει από τον περασμένο αιώνα (1999). Οι «ερυθρόλευκοι» δείχνουν στην παρούσα φάση να μειονεκτούν σε ομαδική λειτουργία, σε ρόλους, σε δυνάμεις, σε πλάνο, σε καθοδήγηση, σε ψυχολογία… σχεδόν σε όλα. Υπερέχουν μόνο σε επίπεδο προσωπικοτήτων. Αυτές μόνο μπορούν να σώσουν τον Ολυμπιακό. Ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης και οι υπόλοιποι «παλιοί» θα πρέπει να μαντρώσουν τους υπόλοιπους σε ένα δωμάτιο. Να μιλήσουν, να τσακωθούν αν χρειαστεί, να αφυπνίσουν τον εγωισμό αλλήλων και να αντιδράσουν στο παρκέ. Αυτός μοιάζει να είναι ο μόνος τρόπος. Κανένας άλλος! Μόνο ένας πεισμωμένος, με καθαρό μυαλό όμως και με τους τραυματίες να σφίγγουν ξανά τα δόντια Ολυμπιακός μπορεί να απορρυθμίσει τη Ζαλγκίρις. Μια «μηχανή» σαν αυτή του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους μπορεί να νικηθεί μόνο αν τη βραχυκυκλώσει ο αντίπαλος και βάλει την αμφιβολία και την πίεση στους χειριστές της. Αν της επιτραπεί να λειτουργήσει ξανά στο ρελαντί, η λογική λέει πως μία ακόμη ήττα, πιθανώς και μια συντριβή, δεν θα είναι καθόλου μακριά. Μακριά θα μείνει μόνο το Βελιγράδι.

Μπορεί ο Ολυμπιακός να διαψεύσει τον εαυτό του; Μπορεί να ανατρέψει μια εικόνα που ανταγωνίζεται σε «μαύρα» προγνωστικά το -19 από την ΤΣΣΚΑ στο τρίτο δεκάλεπτο του τελικού του 2012 στην Πόλη; Το βράδυ της Πέμπτης θα πάρουμε την απάντηση.

Follow @ChristosRobolis