Ένα πολύτιμο τετραήμερο για τους «αιώνιους»

Οι δύο νίκες σε ισάριθμα δύσκολα παιχνίδια στην τρίτη διαβολοβδομάδα της Ευρωλίγκας ήταν το προφανές κέρδος για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, που πείθουν και τον πλέον δύσπιστο ή γκρινιάρη φίλαθλο πως είναι Final Four… material (που λένε και στο χωριό μου). Πέρα όμως από αυτό που αντιλαμβάνονται και οι αδαείς, τα κέρδη αμφοτέρων από το προηγούμενο τετραήμερο είναι πολλαπλάσια. Ξέχωρα από τη δεδομένη ποιότητα, αυτή την εβδομάδα δοκιμάστηκε το μέταλλο, ο χαρακτήρας και οι αντοχές αμφοτέρων. Και πέρασαν τις εξετάσεις με άριστα, καθώς έκαναν τη δουλειά ξεπερνώντας μια σειρά από αντιξοότητες.

Ο μεν Ολυμπιακός πιστοποίησε πως οι απουσίες δεν τον σπάζουν, ούτε καν τον λυγίζουν, αλλά παραδόξως τον ατσαλώνουν. Με τους λαβωμένους Πρίντεζη, Μιλουτίνοφ, Αγραβάνη και Τίλι (τηλε)θεατές και τον Στρέλνιεκς σε ρηχά νερά μετά από καιρό εκνευριστικής σταθερότητας σε υψηλές πτήσεις, οι «ερυθρόλευκοι» επιβεβαίωσαν τον τίτλο της μεγαλύτερης Λερναίας Ύδρας του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Δίπλα στα κεφάλια που «κόπηκαν» από την κακοδαιμονία των τραυματισμών ξεπήδησαν καινούρια και επέστρεψαν… παλιά. Ο Τόμπσον θαρρείς κι αντιλήφθηκε (έστω και καθυστερημένα) πως δεν χρειάζεται να πάρει 20 σουτ για να προσφέρει ουσιαστικά σε μια ΟΜΑΔΑ κι έκανε πολύ πιο ουσιαστικά πράγματα από απλώς να σκοράρει. Ο Γουίλτζερ ασφαλώς δεν είναι το 4άρι των ονείρων κανενός, αλλά παρά τις δεδομένες αδυναμίες του έχτισε αυτοπεποίθηση και έγινε εσχάτως θετικό στοιχείο ή τουλάχιστον όχι αρνητικό. Ο Μπόγρης απέδειξε τη χρησιμότητά του και πρόσφερε περισσότερα από όσο μαρτυρά η στατιστική του δίνοντας ποιοτικές ανάσες στον εξουθενωμένο από την Τετάρτη ΜακΛίν. Ο «πασπαρτού» Παπαπέτρου έφερε ενέργεια μαρκάροντας από γκαρντ μέχρι σέντερ και πέτυχε μεγάλα καλάθια στις δύο αυτές αγωνιστικές αποτελώντας έναν δεύτερο… Παπανικολάου. Ο Βασίλης Σπανούλης δεν είχε να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν θρασύ ως… ιερόσυλο που έσπευσε να τον στείλει για σύνταξη. Ήταν απλώς ο εαυτός του, έστω και στα 35 και μετά από ένα δίμηνο απραξίας, δηλαδή ο άνθρωπος που κρίνει παιχνίδια απέναντι στο αγαπημένο θύμα του (ΤΣΣΚΑ) την Τετάρτη και στην αγαπημένη του πόλη (την… Πόλη) χθες. Ομοίως κι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, που απαντά με τη δουλειά του σε όσους εύκολα τον απαξιώνουν στα-αναπόφευκτα για όποιον δουλεύει και παίρνει τόσες αποφάσεις-λάθη του.

Ο δε Παναθηναϊκός απέδειξε πρωτίστως στον εαυτό του πως υπάρχει ζωή και χωρίς τον Καλάθη. Κανείς δεν έχει την αξίωση από μία ομάδα να διαπρέψει χωρίς τον ηγέτη της, αλλά οι «πράσινοι» έδειξαν ικανοί αν μη τι άλλο να επιβιώσουν δίχως τον πιο επιδραστικό παίκτη τους στη μετα-Διαμαντίδη εποχή. Ο Λούκας Λεκαβίτσιους και ο Μάρκους Ντένμον έκαναν πολλά βήματα μπροστά και με τα μικρά ποδαράκια τους γέμισαν στο μέτρο του δυνατού τα τεράστια παπούτσια του Νικ. Προπαντός τόνωσαν το πληγωμένο «εγώ» τους, ιδίως ο Αμερικανός, όμως η συνέπεια στις καλές εμφανίσεις και η προσφορά σε μειωμένο χρόνο συμμετοχής όταν επιστρέψει ο Καλάθης είναι αυτή που θα τους καθιερώσει. Άλλωστε η προσαρμογή από πρωταγωνιστικό ρόλο σε συμπληρωματικό δεν είναι ποτέ εύκολη και για κανέναν. Ο Σίνγκλετον θύμισε σε επίπεδο συγκέντρωσης και πάθους τον περσινό υπερπολύτιμο εαυτό του αποτελώντας έναν… μικρό Γκιστ δίπλα στον τεράστιο «αυθεντικό» και όσοι κλήθηκαν να προσφέρουν λόγω απουσιών ή φθοράς με φάουλ έδειξαν έτοιμοι να το κάνουν δείχνοντας πως υπάρχει βάθος και πίσω από τους 6-7 «βασικούς». Η καλύτερη συνοχή και το πιο οικογενειακό κλίμα στην ομάδα σε σχέση με πέρσι φαίνεται κι από την αυταπάρνηση του Παππά, που ξήλωσε από τις φλέβες του τους ορούς, πήρε το πρώτο αεροπλάνο και πήγε Βελιγράδι. Κι αρκούσε που ήταν εκεί… Ίσως, πάντως, το μεγαλύτερο κέρδος του Παναθηναϊκού να αποτελεί ότι έχει μετατρέψει την περσινή αδυναμία να χάνει τα κλειστά παιχνίδια σε ατού. Με εξαίρεση την (άδικη) ήττα από την Μπασκόνια, έχει κερδίσει ΟΛΑ τα ματς που κρίθηκαν στις λεπτομέρειες και μάλιστα απέναντι σε ομάδες όπως Φενέρ, Ρεάλ και Ολυμπιακό, συν εκείνα με Εφές και Ερυθρό Αστέρα. Και με οκτώ νίκες στα τελευταία εννιά ματς αποστομώθηκαν οι «ειδικοί» του Facebook και του Twitter που μάλλον πια πείστηκαν πως στο πρόσωπο του Τσάβι Πασκουάλ ο Παναθηναϊκός βρήκε προπονητή για πολλά χρόνια, ικανό να τον ξαναοδηγήσει σε Final Four.

Δύο ομάδες μας στο Top 3 της Ευρωλίγκας με 21 νίκες σε 28 ματς δεν είναι και άσχημα για την Ελλάδα της κρίσης, έτσι;

Follow @ChristosRobolis