Εμείς Antetokounbros, αυτοί… Σέχοβιτς

Η μεγάλη αναμονή έλαβε τέλος. Το Παγκόσμιο Κύπελλο αρχίζει για την Εθνική και ένας ολόκληρος λαός αγωνιά για το αν θα δει να γίνονται… μέταλλο τα όνειρα που έγιναν αυτομάτως μεγάλα όταν οριστικοποιήθηκε η συμμετοχή του Γιάννη Αντετοκούνμπο και δεν προέκυψε στην πορεία κάποια άλλη ηχηρή παρουσία.

Αποστολή στη Ναντζίνγκ, Χρήστος Ρομπόλης

Το «κάθε αρχή και δύσκολη» είναι κλισέ, αλλά στην προκειμένη περίπτωση μάλλον πρόκειται για πραγματικότητα. Ξέχωρα από το άγχος της πρεμιέρας που πάντα βαραίνει περισσότερο το φαβορί και… ξαλαφραίνει το αουτσάιντερ, ο αντίπαλος δεν είναι να τον παίρνεις αψήφιστα. Το Μαυροβούνιο είναι, κατά την ταπεινή άποψη του υπογράφοντος, το δεύτερο φαβορί του ομίλου, μπροστά από την ικανή για το καλύτερο αλλά συνηθέστερα για το χειρότερο Βραζιλία και φυσικά από τη μάλλον ασθενή Νέα Ζηλανδία που περισσότερο θα διασκεδάσει το κοινό με την Χάκα, παρά με το μπάσκετ της.

Οι Μαυροβούνιοι είναι πολύ ανώτεροι από ό,τι μαρτυρά το όνομά τους. Διαθέτουν κι αυτοί, όπως κι εμείς έναν σταρ του ΝΒΑ στο πρόσωπο του Νίκολα Βούτσεβιτς. All Star συγκεκριμένα, καθώς ο σέντερ του Ορλάντο έπαιξε για πρώτη φορά στη μεγάλη γιορτή και μάλιστα ο… δικός μας ήταν αυτός που τον είχε επιλέξει στη δική του ομάδα. Διαθέτουν έναν από τους κορυφαίους ψηλούς στην ACB, τον Μπόγιαν Ντούμπλιεβιτς. Διαθέτουν παίκτες που έχουν κάνει και το κομμάτι τους στην Ευρωλίγκα, όπως ο Μίλκο Μπιέλιτσα και ο Μάρκο Τοντόροβιτς, αλλά και έναν προπονητή που παρά το σκληρό παρουσιαστικό του έχει επιδείξει έργο στη Γαλλία, πρώτα σε Μονακό και πλέον στην πρωταθλήτρια και εσχάτως στην Ευρωλίγκα Βιλερμπάν. Διαθέτουν δύο βραχύσωμους «διαόλους», τους Νίνταμ και Ιβάνοβιτς, που μπορούν να κάνουν ζημιές. Διαθέτουν τον Ντίνο Ράντοντσιτς, που διαφημίστηκε ως νέος Ντόντσιτς όταν ξεμύτισε έφηβος ακόμη στη Ρεάλ και παρότι δεν έφτασε ούτε στο δαχτυλάκι του Σλοβένου boy wonder δεν παύει να είναι ένα αξιόλογο ταλέντο. Και διαθέτει άγνοια κινδύνου αλλά και αποφασιστικότητα, καθώς φτάνει για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο με την-όπως διαφημίζεται από τους ίδιους τους παίκτες-καλύτερη βερσιόν της εθνικής τους ομάδας που έχουν παρατάξει ποτέ…

Καλά όλα αυτά, αλλά-κακά τα ψέματα-η μοίρα του αγώνα της πρεμιέρας ορίζεται από τη δική μας Εθνική. Η διαφορά ποιότητας δεν είναι χαώδης, αλλά είναι μεγάλη. Εκείνοι έχουν All Star, εμείς τον MVP του ΝΒΑ, εκείνοι 2-3 παίκτες που απλώς έπαιξαν στην Ευρωλίγκα, εμείς τα 2/5 της καλύτερης πεντάδας. Εμείς έχουμε βάθος… 30άδας κι εκείνοι προβληματίζονται μετά τον έβδομο ή όγδοο παίκτη για το αν στέκεται στο top level. Και για να το πούμε πιο γλαφυρά, εμείς έχουμε αδερφούς Αντετοκούνμπο κι αυτοί αδερφούς… Σέχοβιτς. Ναι, στους Σουάντ και Σεάντ αναφερόμαστε, που αποτελούν δύο τίμιους ρολίστες και τίποτα περισσότερο.

Ξεκάθαρα, λοιπόν, είναι στο χέρι της Εθνικής το ποδαρικό με το δεξί. Οτιδήποτε άλλο μπορεί να είναι και καταστροφικό, αφού όχι μόνο θα δυσκολέψει ακόμη κι αυτή την πρόκριση στη δεύτερη φάση ομίλων, αλλά θα υποθηκεύσει και τη συνέχεια στα προκριματικά. Ας μείνει η 1η Σεπτεμβρίου στην ιστορία μόνο για τη μυθική και ανεπανάληπτη (;) νίκη επί των ΗΠΑ το 2006 κι όχι για κανένα κάζο στην ίδια πλευρά της Ασίας…

ΥΓ: Μην ξαναβρίσετε τους Έλληνες οδηγούς. Μπροστά στους Κινέζους είναι κράμα Σένα, Λάουντα και Σουμάχερ.