Ε-πι-κός Ολυμπιακός!

Ο ιστορικός του αθλητισμού του μέλλοντος θα συμπεριλάβει τη βραδιά της Παρασκευής στις μεγαλύτερες της ιστορίας του Ολυμπιακού. Μπορεί να μην του εξασφαλίζει απολύτως τίποτα, μπορεί να μη συνεπάγεται όχι τίτλο ή τελικό, αλλά ούτε καν πρόκριση στο Final Four, αλλά η νίκη επί της Μπαρτσελόνα ήταν επική. Και ήρθε με μια ανάλογη της περίστασης εμφάνιση.

Οι «ερυθρόλευκοι» δεν καταρρακώθηκαν από ό,τι προηγήθηκε την Τετάρτη. Έχοντας πλήρη επίγνωση των πραγματικών τους δυνατοτήτων, διαχειρίστηκαν άριστα την κατάσταση. Πήραν καλά το πρώτο τους μάθημα, «μελέτησαν» τον αντίπαλο, τροποποίησαν ελαφρώς το πλάνο τους, οπλίστηκαν με καλώς εννοούμενο εγωισμό κι όχι ψωροπερηφάνια, ετοίμασαν την αντεπίθεσή τους και την εξαπέλυσαν από το πρώτο δευτερόλεπτο του δεύτερου αγώνα.

Η αντίδραση αυτή ήταν κυρίως πνευματική. Ο Ολυμπιακός βρήκε το χρυσό μείγμα του καθαρού μυαλού ποτισμένο με ασίγαστο πάθος. Στην άμυνα μάσαγε σίδερα, τα hedge out ήταν πολύ πιο δυναμικά, οι παγίδες έκρυβαν τον ήλιο ακόμη και στους ψηλούς της «Μπάρτσα», τα φάουλ ξοδεύτηκαν σωστά και με όσο δυναμισμό απαιτείτο για να σπάσει ο τσαμπουκάς των αντιπάλων και να εκνευριστούν, στα ριμπάουντ υπήρχε αισθητή βελτίωση… Αντίστοιχα, στην άλλη πλευρά του παρκέ, το διάβασμα της αντίπαλης άμυνας ήταν πολύ καλύτερο, οι επιλογές ορθολογικότερες και απουσίαζε ο φόβος της πρεμιέρας, αφού οι δύο αρχηγοί έδωσαν τον τόνο. Ο Σπανούλης έστειλε εξ αρχής το μήνυμα πως «είμαι εδώ και είμαι καλά», ο Πρίντεζης έκανε το παιχνίδι της ζωής του σε επίθεση ΚΑΙ άμυνα, ενώ οι υπόλοιποι, με πρώτο τον Μάντζαρη, χτύπησαν σε καίρια σημεία, δίχως να παραμελήσουν τους δεύτερους πλην όμως σημαντικότατους ρόλους τους.

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος πήρε άριστα τόσο στην προετοιμασία, αγωνιστική και ψυχολογική, του αγώνα, όσο και στη διαχείρισή του, με τις επιλογές του στο rotation αλλά και μη τροφοδοτώντας τον εκνευρισμό που μοιραία είχαν οι παίκτες του από κάποια σφυρίγματα. Την ίδια ώρα, ο Τσάβι Πασκουάλ δικαίωσε τη φήμη πως όσο εξαιρετικός είναι στο στήσιμο του παιχνιδιού και την τελειότητα των πολύπλοκων συστημάτων του, τόσο ανήμπορος να αντιδράσει σωστά μοιάζει όταν τα πράγματα στραβώνουν και η «μηχανή» βραχυκυκλώνει.

Η Μπαρτσελόνα κρατήθηκε στο παιχνίδι όσο άντεχε ο Ναβάρο να πετυχαίνει απίθανα-πλην όμως συνήθη για τον ίδιο-μεγάλα προσωπικά καλάθια κι όσο οι διαιτητές σφύριζαν με περισσή ευκολία φάουλ ακόμη και για στραβοκοίταγμα από τη μια πλευρά, ενώ αγνοούσαν πολύ πιο κραυγαλέες φάσεις στον αντίποδα. Όμως ο αποψινός Ολυμπιακός πολύ απλά ΔΕΝ μπορούσε να χάσει. Σε κάθε σπίθα που προσπαθούσαν να ανάψουν οι «μπλαουγκράνα», σκορπούσε τη σιγή με τις αγωνιστικές του απαντήσεις. Και στο τέλος της βραδιάς κατάφερε όχι απλώς να φτάσει στο break και την ισοφάριση της σειράς, αλλά να πετύχει κι ένα πολύ σημαντικό ψυχολογικό πλήγμα στη μεγάλη του αντίπαλο.

Προς Θεού, τίποτα δεν έχει τελειώσει. Όποιος πιστέψει πως ο Ολυμπιακός είναι ήδη στη Μαδρίτη κι αρχίσει να λέει «… στο ΣΕΦ δεν γλιτώνετε» και αρχίσει τα «Αέρααα» θεωρώντας πως ένα γήπεδο που θα ξεχειλίζει από κόσμο και παλμό θα πάρει μόνο του τη νίκη, πλανάται πλάνη οικτρά. Η Μπαρτσελόνα θα αντιδράσει και στο παρελθόν έχει αποδείξει-με θύμα τον Παναθηναϊκό λόγου χάρη προ διετίας-πως είναι ικανή να πάρει πίσω τα… κλεμμένα ακόμη και στις δυσκολότερες των εδρών. Όπως η κάκιστη εικόνα της Τετάρτης απαίτησε από τον Ολυμπιακό άριστη διαχείριση, άλλο τόσο χρειάζεται έλεγχος των συναισθημάτων και τώρα. Οι «ερυθρόλευκοι» άγγιξαν την τελειότητα στο δεύτερο παιχνίδι της σειράς και είναι αμφίβολο αν μπορούν να αποδώσουν στο ίδιο επίπεδο άλλες δύο φορές μέσα σε διάστημα λίγων ημερών.

Αναμφίβολα, πάντως, ο Ολυμπιακός παίζει πλέον τη σειρά με τους δικούς του όρους, στο δικό του γήπεδο. Κι αν-χτύπα ξύλο-δεν καταφέρει να τελειώσει τη δουλειά στο ΣΕΦ την Τρίτη και την Πέμπτη, με την επιβλητική του εμφάνιση στον δεύτερο αγώνα έδειξε ικανός να χτυπήσει την «Μπάρτσα» στο σπίτι της και σε πέμπτο αγώνα.

Follow @ChristosRobolis