Δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης

Κακό πράγμα η εξάρτηση. Από το τσιγάρο, το ποτό, άλλες «ουσίες», τη σχέση σου, τους γονείς σου ή στην περίπτωσή μας… από έναν παίκτη. Η Εθνική στηρίζει μεγάλο μέρος του επιθετικού της παιχνιδιού στον Βασίλη Σπανούλη. Και είναι υποχρεωμένη να απεξαρτηθεί από αυτόν, έστω και για λίγο. Όταν επιστρέψει, δεν πειράζει, μπορεί να «ξανακυλήσει»…

Όλα δείχνουν πως γι’ αυτή δεν θα υπάρχει απόψε ο Άγιος Βασίλης, να διασπά τις αντίπαλες άμυνες, να δημιουργεί ρήγματα, να πασάρει, να σκοράρει ή έστω και με την παρουσία του να απασχολεί τους αντιπάλους. Η ούτως ή άλλως ανεπαρκής γραμμή γκαρντ της Τουρκίας μπορεί να πάρει βαθιά ανάσα, γιατί ο υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνος (μάλλον) θα απουσιάζει.

Η ζωή εδώ ΔΕΝ τελειώνει

Η Εθνική δεν μπορεί να κλαίει για αυτούς που λείπουν. Δεν το έκανε για τον Διαμαντίδη, τον Καλάθη, τον Κουφό, τον Σχορτσανίτη, τον Μάντζαρη. Και δεν θα το κάνει ούτε για τον Σπανούλη. Όποιος γκρινιάζει για την τύχη του και αναζητεί δικαιολογίες απλώς προετοιμάζεται να αποτύχει. Εκείνος που δεν είναι μοιρολάτρης, αναζητεί άλλα μονοπάτια προς την επιτυχία.

Αντι-Σπανούλης δεν υπάρχει. Όχι στους υπόλοιπους έντεκα της Εθνικής, αλλά σε όλη την Ευρώπη. Ο Τρινκιέρι γνωρίζει πως δεν μπορεί να βαφτίσει τέτοιον κάποιον από τους υπόλοιπους διεθνείς. Θα πρέπει να εφαρμόσει ένα διαφορετικό πλάνο, να κατανείμει τις αρμοδιότητες του απόντος ηγέτη σε πολλούς παίκτες και να ελπίζει πως αυτό θα λειτουργήσει. Η Εθνική σίγουρα θα χάσει σε δημιουργία, φαντασία και επιθετικές επιλογές. Αλλά ελλείψει Σπανούλη μπορεί να γίνει πιο αποτελεσματική στην άμυνα και πιο… απρόβλεπτη στην επίθεση.

Πληγωμένο θηρίο

Πάντως τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Ένας απελπισμένος που μάχεται για τη ζωή του είναι πάντα επικίνδυνος. Ειδικά, δε, αν διαθέτει δεδομένα ποιότητα, έστω κι αν όχι σε όλες τις θέσεις, όπως συμβαίνει με την Τουρκία. Χωρίς τον Σπανούλη η Εθνική δεν θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί την υπεροχή της στα γκαρντ και οι καταστάσεις miss-match, που αξιοποιήθηκαν κυρίως από Περπέρογλου και Καϊμακόγλου στα προηγούμενα παιχνίδια, θα σπανίσουν και ίσως να εκλείψουν.

Δεν πρέπει να μας ξεγελούν οι ήττες των Τούρκων από Φινλανδία και Ιταλία. Όπως είπε και ο Τρινκιέρι, οι γείτονες τα βρήκαν σκούρα απέναντι σε γοργοπόδαρες και με αρκετή δόση τρέλας στο παιχνίδι τους ομάδες που πυροβολούν ακατάσχετα από την περιφέρεια. Η Ελλάδα δεν είναι τέτοια, παίζει πιο ελεγχόμενο και αργό μπάσκετ, το οποίο ίσως βολεύει περισσότερο τους βαρείς Τούρκους.

Προσοχή, λοιπόν, κι ας έχουμε κατά νου και κάτι ακόμη: ενδεχόμενη νίκη δεν πρέπει να συνοδευτεί από εθνικούς διθυράμβους και ιαχές του ’21 για κατατρόπωση του οχτρού, όπως και πιθανή ήττα δεν θα αποτελεί εθνική ντροπή. Σε κάθε σενάριο, ο δρόμος για την Εθνική συνεχίζεται. Για την Τουρκία, πάλι, αν χάσει… όχι.

Follow @ChristosRobolis