Δεν πάει να’ ναι και 40.000 Σλοβένοι…

«Είμαστε ακόμη στην κόλαση…», δήλωσε εύστοχα ο Αντρέα Τρινκιέρι χθες μετά το θρίαμβο επί της Ισπανίας. Και από μία τέτοια «κόλαση» θα πρέπει να βγει άκαυτη η Εθνική το βράδυ του Σαββάτου απέναντι στη Σλοβενία. Γιατί το επίτευγμα της Πέμπτης θα αποδειχτεί μία… καλή παρένθεση και θα το θυμόμαστε μόνο ως μία κακή παράδοση που έσπασε, αν δεν δοθεί συνέχεια απέναντι στους οικοδεσπότες και τους Κροάτες κι αν δεν έρθει η πρόκριση στα προημιτελικά.

Η νίκη επί της Σλοβενίας είναι απολύτως εφικτή, αλλά ουδόλως δεδομένη. Το παρήγορο είναι πως το μεγάλο όπλο των αντιπάλων, το κοινό τους, δεν πτοεί την Εθνική. Πώς να ενοχλήσουν τους διεθνείς 12.000 Σλοβένοι που απλώς φωνάζουν για την ομάδα τους, στη χειρότερη αποδοκιμάζουν τον αντίπαλο και το πολύ-πολύ να τον βρίζουν σε μια άγνωστη γλώσσα; Οι Έλληνες παίκτες και ειδικά οι των «αιωνίων» φέρουν παράσημα… βετεράνου πολέμου έχοντας αγωνιστεί σε δεκάδες ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού. Κι εκεί δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο ζητωκραυγές και γιουχαΐσματα, αλλά «ευχές» για τους ίδιους και όλη την οικογένειά τους, λέιζερ, κέρματα, αναπτήρες, κροτίδες και κάθε λογής αντικείμενο που μπορεί να μετατραπεί σε πυρομαχικό.

Η ατμόσφαιρα, λοιπόν, δεν φοβίζει την Εθνική. Δεν θα πρέπει να «μασήσει», ωστόσο, ούτε από τα… παρελκόμενά της, ήτοι το πιθανό… σπρώξιμο στους γηπεδούχους από τους διαιτητές και την ώθηση που θα πάρουν οι παίκτες των αντιπάλων από την κερκίδα. Η υπεροχή έναντι των Σλοβένων σε εμπειρία, ποιότητα και λύσεις είναι δεδομένη. Εφόσον η ελληνική ομάδα είναι ανάλογα «λυσσασμένη» με το προηγούμενο παιχνίδι, θα λάμψει και πάλι. Και τότε το πλεονέκτημα έδρας μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ απέναντι σε μία ομάδα που έχει αποδείξει πως είναι λιγόψυχη στα δύσκολα και μπορεί να λυγίσει εύκολα από την πίεση των προσδοκιών του κοινού της.

Follow @ChristosRobolis